Βρισκόμαστε λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ της EuroLeague και είναι η ώρα για τα δικά μας Power Rankings. Η οπτική μας σχετικά με την κατάσταση στην οποία δείχνουν να βρίσκονται οι 18 ομάδες σήμερα, μια μέρα πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος.
Δεν χρειάζεται πιο εκτενής πρόλογος ή περιττές σάλτσες. Πάμε κατευθείαν στο ψητό…
1) CSKA Moscow
Πολύ πλήρης ομάδα. Μπορεί να παίξει πολλά και διάφορα πράγματα στο παρκέ. Έχει το υλικό για να τρέξει το γήπεδο, όπως επίσης και για να τα φέρει εις πέρας σε μια αναμέτρηση που θα κριθεί στο μισό γήπεδο. Παραδοσιακή εξαιρετική rebounding team και πλέον με μεγαλύτερο μέγεθος και στη γραμμή των Guards. Μπορεί να παίξει Big σχήματα ή Small Ball. Πολλές πηγές δημιουργίας, παίκτες που απειλούν στο ποστ, εξαιρετικοί σουτέρ και γενικά παίκτες σε κάθε θέση που συγκαταλέγονται στους 3-4 καλύτερους ανά την Ευρώπη στον τομέα τους. Ερωτηματικό το πώς θα απορροφηθεί ο Shved ή το αν ο Shengelia δείξει καλύτερο πρόσωπο απ’ αυτό που έδειξε πέρυσι, όμως ξαναλέμε, ότι το βάθος, η πολυμορφία σε χαρακτηριστικά και οι διπλοθεσίτες παίκτες που κάνουν το ρόστερ να φαίνεται ακόμα πιο μεγάλο, σε συνάρτηση με τον Δημήτρη Ιτούδη, τον καλύτερο ίσως προπονητή αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, καθιστούν την CSKA και φέτος την ίσως ισχυρότερη ομάδα στο ξεκίνημα της χρονιάς.
2) Anadolu Efes Istanbul
Οι πρωταθλητές θα υπερασπιστούν το στέμμα τους με σχεδόν ίδια ομάδα σε σχέση με πέρυσι. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, πώς άφησε τον Sanli να φύγει μετά την προσωπική του αγωνιστική έκρηξη, τη στιγμή μάλιστα που οι καλοί Τούρκοι παίκτες αναζητούνται με το κιάλι, και αποφάσισε να διατηρήσει στην ομάδα τον Pleiss, που έρχεται από μια σεζόν κατά το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ήταν απών. Εξαιρετική η προσθήκη του Petrusev, ενώ περίμενα κάτι αντίστοιχο και στην περιφέρεια ως αντικατάσταση ενός εκ των Anderson ή Simon. Σίγουρα ο γάτος Ataman γνωρίζει καλύτερα και θα στηριχτεί και φέτος στη σπουδαία χημεία που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια στο Sinan Erdem Dome. Η Efes με πυρήνα το φοβερό και τρομερό της δίδυμο στην περιφέρεια (Larkin & Micic) θα έχει ως βασική της πλατφόρμα και πάλι τη 5-Out διάταξη, ενώ θα είναι ξανά μια από τις καλύτερες shooting n’ defensive teams της διοργάνωσης.
3) FC Barcelona
O Saras σωστά δεν κυνήγησε τους διθυράμβους και τα πομπώδη πρωτοσέλιδα στο φετινό του recruitment, φέρνοντας στην Καταλονία δυο δικά του παιδιά (Jokubaitis & Hayes) τον Sanli, που φέρνει χαρακτηριστικά που έλειπαν από τη front court του και τον Laprovittola από τη μισητή Real, ο οποίος γνωρίζει άριστα την ισπανική πραγματικότητα. Υπάρχουν κάποια προβλήματα με τη διοίκηση και τα οικονομικά της, όμως για την ώρα δεν φαίνεται αυτό να επηρεάζει την ομάδα. Πέρυσι η ομάδα έφτασε στον τελικό κυρίως χάρη στην ατομική της ποιότητα και φέτος περιμένω να δω το Playbook του Jasikevicius να επεκτείνεται με κύριο μοχλό δημιουργίας τον Καλάθη και εκτέλεσης τους Mirotic, Kuric και Higgins. Έχει ό,τι απαιτείται για να φτάσει μέχρι τέλους, όμως θα χρειαστεί ηγετική φυσιογνωμία που πέρυσι έδειξε να μην έχει, μιας και ο Mirotic ήταν άφαντος στον τελικό και ο Καλάθης λαβωμένος από τον ημιτελικό.
4) Real Madrid
Ακόμα μια σεζόν με βάθος μεγαλύτερο και από την Τάφρο των Μαριανών για τη “βασίλισσα”, η οποία ανανέωσε σχεδόν κάθε παίκτη του ρόστερ της, έφερε τους πολύπειρους Yabusele, Heurtel, Poirier (με τον Causeur κατεβάζει μια 5άδα 80% γαλλικής προέλευσης, σημαντικό για το ζήτημα της συνοχής/χημείας), τον φιλόδοξο Goss και συγχρόνως ανεβάζει στο rotation τους νεαρούς Alocen και Vukcevic.
O Randolph δεν δείχνει έτοιμος ακόμα, όμως στα πρώτα παιχνίδια ο Llull θυμίζει αρκετά τον φτεροπόδαρο Combo πριν τον τραυματισμό, που τραβούσε πολλά βλέμματα του NBA πάνω του. Ο Laso δεν παίζει κάτι το ιδιαίτερο στην επίθεσή του (Floppy Action, Horns οι βασικές του διατάξεις), όμως οι χρόνοι συνεργασίας της ομάδας και ο κώδικας επικοινωνίας σε άμυνα κι επίθεση καθώς και η δυνατότητα να καλύψει οποιαδήποτε απώλεια τραυματισμού σχεδόν ανώδυνα, δεν γίνεται παρά την κατατάσσουν σταθερά μέσα στην πρώτη τετράδα της EL.
5) Zenit St. Petersburg
Στην πανέμορφη Αγία Πετρούπολη χτίστηκε κάτι εξαιρετικό φέτος, όμως η ατυχία χτύπησε νωρίς την πόρτα της ομάδας του Pascual, καθώς το ενδεχόμενο να παραταχθεί στο εγχώριο ντέρμπι της πρεμιέρας με την Unics χωρίς καθαρό άσο, φαντάζει αρκετά πιθανό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμα παίκτες με playmaking abilities στο υπόλοιπο ρόστερ (Loyd και Ponitka) αλλά επ’ ουδενί λόγω μπορούν να θεωρηθούν ως PGs. Ο Ισπανός τεχνικός έδωσε σπουδαίο boost στη ρακέτα του με την υπογραφή του εξαιρετικού Mickey, πρόσθεσε βάθος με τον Kuzminskas στις θέσεις των Forwards και γηγενές στοιχείο με τον Karasev. Μόλις επιστρέψει ο Napier (μπορεί να τρέξει πολύ αποτελεσματικά τέτοιες επιθέσεις, έχει πολύ καλή δημιουργική αντίληψη όπως και προσωπική φάση) και ο Frankamp, η Zenit θα είναι μια πάρα πολύ δυνατή ομάδα, που ταυτόχρονα θα παίζει και ελκυστικό μπάσκετ. Το pick n’ roll θα έχει την τιμητική του, ενώ τέλος, υπάρχουν όλα τα εργαλεία προκειμένου να οικοδομηθεί μια TOP Level άμυνα.
6) AX Armani Exchange Milan
Ο Messina τα πήγε αρκετά καλά πέρυσι και έδειχνε να έχει έναν καλό κορμό παικτών για τη νέα σεζόν, όμως το στραπάτσο στους τελικούς της Seria A και η “σκούπα” από τη Virtus ανάγκασε την ομάδα του Georgio Armani να αλλάξει στάση και να οδηγηθεί σε κάποιου είδους rebuilding. Πολλές προσθήκες λοιπόν, οι περισσότερες για δεύτερους ρόλους και τόνωση του γηγενούς στοιχείου. Σπουδαία η επιστροφή του Nicolo Melli στην ομάδα που κάποτε τον απαξίωσε σε μεγάλο βαθμό, όπως επίσης και η προσθήκη του Ντίνου Μήτογλου, που δίνει στους Μιλανέζους μέγεθος, ταχύτητα και rebounding. O Daniels θα είναι ένα βασικό στοιχείο στη νέα επίθεση του “Έκτορα” και ο Jerian Grant θα έρχεται πίσω από τους Rodriguez, Delaney και Hall ως ο 4ος σε ιεραρχία παίκτης του Back court. Η Armani θα βασιστεί κυρίως στην αμυντική της επίδοση και ασφαλώς στις σπουδαίες προσωπικότητες που έχει στο ρόστερ της (Hines, Sergio, Melli, Datome, Delaney). Go to guy αναμένεται να είναι ο Shavon Shields, ένας παίκτης που βελτιώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
7) Fenerbahce Beko Istanbul
Θα ήταν δυο θέσεις πάνω, αν δεν είχε αναγκαστεί να αλλάξει προπονητή και ενώ είχε κλείσει τρεις βασικές μεταγραφές. Ο Sale παρ’ όλα αυτά ΕΊΝΑΙ ικανός προπονητής και το απέδειξε περίτρανα στους τελικούς Ιταλίας. Η Fener πρόσθεσε εμπειρία και πείνα στο ρόστερ της και κράτησε στην Πόλη τα βασικότερα γρανάζια της. Παρουσιάζεται ένα ποσοτικό έλλειμμα στις θέσεις των Forwards, κάτι που προμηνύει αρκετά λεπτά με ψηλά ή χαμηλά σχήματα, με τον Guduric να περνά πολλή ώρα στο φτερό και τους Henry-De Colo ως βασικά πρόσωπα στα Guards. Ο Polonara με τον Vesely μπορούν να συνθέσουν ένα τρομακτικό defensive duo στη ρακέτα, ανάλογο με εκείνο του Τσέχου με τον Udoh, όσο ο Booker φέρνει επιπλέον παιχνίδι στο pick n’ roll όπως επίσης και μια διόλου αμελητέα φυσική παρουσία στο χαμηλό ποστ. Θα χρειαστεί από τον Barthel να ανέβει επίπεδο άμεσα και από τον Dyshawn Pierre να συνεχίσει να βελτιώνεται και να ανταποκρίνεται, προκειμένου η Fener να κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Μεγάλο λαβράκι ο Marial Shayok, που φέρνει παιχνίδι με πλάτη από την περιφέρεια.
8) Baskonia Vitoria-Gasteiz
Έχουμε αναφερθεί πολλάκις και πλειστάκις στην ομάδα των Βάσκων σε αυτή την offseason. Ο Dusko Ivanovic σε συνεργασία με τον Jose Querejeta και τον Alfredo Salazar έφεραν παίκτες στη Fernando Buesa Arena, οι οποίοι προέρχονται από εξαιρετικές χρονιές, έχουν διαρκώς ανοδική πορεία και διαθέτουν χαρακτηριστικά που δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Ο Wade Baldwin ωστόσο, δείχνει σε πρώτο τουλάχιστον χρόνο να βρίσκεται έξω από τα νερά του, ενώ ο Fontecchio δεν θυμίζει το όπλο της ALBA και της “Squadra Azzura” αφού μπροστά του βρίσκεται ένας άλλος σπουδαίος χεράς, ο Rokas Giedraitis. O Ivanovic δείχνει να προσπαθεί να ψηλώσει, παίζοντας και με τους δυο μέσα. Πιστεύουμε ότι η ομάδα θα στρώσει και σύντομα θα βρει τον ρυθμό της, παρουσιάζοντας το περίφημο “Baskonia BasketBall”. Παιδιά όπως ο Sedekerskis, o Raieste, o Kurucs και ο Enoch θα παίρνουν αρκετό χρόνο, ενώ ο Matt Costello προβλέπεται να διπλασιάζει γρήγορα την αξία του. Η Baskonia έχει τους παίκτες για να παίξει στο ανοιχτό γήπεδο (να θερίσει βασικά), να ανταποκριθεί στο set game, να σουτάρει από κάθε απόσταση και να βάλει την μπάλα χαμηλά στη ρακέτα. Μένει να το δούμε στην πράξη. Μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί η έκπληξη της φετινής χρονιάς και να προσπεράσει γρήγορα πολλές θεωρητικά καλύτερες απ’ αυτήν ομάδες.
9) Maccabi Playtika Tel Aviv
Αρκετό αμυντικό στοιχείο από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στη φετινή version της “ομάδας του λαού”, προκειμένου να στηριχτεί το πλάνο του παιχνιδιού του. Τελευταία προσθήκη αυτή του σκληροτράχηλου Mathias Lessort, μιας και ο Ante Zizic θα χάσει περίπου έναν μήνα δράσης. Η Maccabi τα τελευταία χρόνια έχει ως χαρακτηριστικό της επίθεσής της την ατομική φάση και τις 2-2 συνεργασίες στην πλευρά. Φέτος με την παρουσία ενός εξαιρετικού 3 n’ D παίκτη, του James Nunnally, το spacing θα είναι καλύτερο, ενώ κατά τη γνώμη μας υπάρχει αναβάθμιση και στη θέση του βασικού SG με τον Keenan Evans, που προέρχεται από σούπερ χρονιά με τη Hapoel Haifa στο Ισραήλ, να παίρνει τη θέση του Elijah Bryant. Derrick Williams και Kameron Taylor πολύ καλές προσθήκες επίσης, όμως δεν πιστεύω, πως μπορεί να πάει πολύ ψηλότερα με τον ηγέτη της να ακούει στο όνομα, Scottie Wilbekin. Με την παρουσία των οπαδών της στο Yad Eliyahu, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα αφήσει εξ αρχής πίσω της την περυσινή κάκιστη πορεία της.
10) AS Monaco
Η πρωτάρα Monaco πάει να μπει γερά στο κόλπο της 8άδας με την υπογραφή του Mike James. Σίγουρα το γεγονός ότι έχει ανύπαρκτο ιστορικό συνοχής ως ομάδα, μιας και άπαντες πλην του Gray στον σύλλογο είναι καινούργιες προσθήκες, βάζει φρένο στις προβλέψεις των περισσότερων, όμως το ατομικό ταλέντο της συγκεκριμένης ομάδας είναι επίπεδου EuroLeague Playoff. Σωστά ο Mitrovic φρόντισε να προσθέσει παίκτες με χιλιόμετρα και εμπειρία στη διοργάνωση (Thomas, Westermann, Motum), ώστε να πλαισιωθούν καλύτερα οι πρωτοεμφανιζόμενοι στη μεγάλη ευρωπαϊκή σκηνή. Η Monaco όμως έχει πληθώρα χαρακτηριστικών και σπουδαίο αθλητικό προφίλ ως ομάδα. Έχει τον καλύτερο 1vs1 παίκτη της διοργάνωσης, έναν πολύ αξιόπιστο inside scorer (Motiejunas), έναν παίκτη με πολύ καλό off ball παιχνίδι (Andjusic) και ποικιλία χαρακτηριστικών σε κάθε θέση. Οι “πρίγκιπες” θα έχουν καλές αλλά και δύσκολες βραδιές, όμως το ταβάνι τους είναι πολύ ψηλό και από τη δουλειά του Mitrovic θα εξαρτηθούν σχεδόν τα πάντα.
11) Olympiacos Piraeus
Πολύ καλή δουλειά φέτος το καλοκαίρι από το staff των ερυθρολεύκων, με αποτέλεσμα ένα ρόστερ πολύ κοντά στο Gameplan του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο Ολυμπιακός κάλυψε τις περυσινές ελλείψει τους, οι οποίες έφεραν το παιχνίδι του σε τέλμα. Μιλάμε ασφαλώς για το playmaking από άλλες θέσεις πλην του PG και για την επίθεση από το low post. Walkup και Fall ήταν πολύ σημαντικές προσθήκες, όπως φυσικά και ο Tyler Dorsey με το ελληνικό του διαβατήριο. Ο Ολυμπιακός έχει τα εφόδια για να παίξει ένα 3 n’ D BasketBall με έμφαση στη φυσική υπεροχή έναντι του αντιπάλου του. Η κατάσταση του Κώστα Παπανικολάου αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας, καθώς πρόκειται για τον πιο versatile αμυντικό της ομάδας (ίσως και της διοργάνωσης), με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι ανεβαίνουν σημαντικά σε aggressiveness στην πίσω γραμμή αμύνης στο switching του Μπαρτζώκα. Ο McKissic θα είναι ξανά μια transition επίθεση μόνος του και ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ προβλέπεται να έχει σπουδαία χρονιά, όμως προσωπικά με χαλάει η ανανέωση του Jean-Charles, ο οποίος απλοποιεί και περιπλέκει ταυτόχρονα τα πράγματα. Συγκεκριμένα ο Γάλλος PF/C μπορεί να συνυπάρξει με οποιονδήποτε συμπαίκτη του στη γραμμή ψηλών, όμως δεν μπορεί να φέρει διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε φορά με αποτέλεσμα το παιχνίδι του ΟΣΦΠ να κινδυνεύει για ακόμα μια φορά να αποδειχθεί μονότονο και προβλέψιμο. Δεν υπάρχει περιθώριο για underperforming από τον Dorsey, ενώ ο Κώστας Σλούκας θα πρέπει φέτος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και να αποδείξει σε όλους ότι θεωρείται ένας εκ των TOP PGs στη διοργάνωση.
12) FC Bayern Munich
Μπορεί οι Βαυαροί να ξεπούλησαν, όμως έκαναν και φέτος πολύ καλή δουλειά στη στελέχωση του ρόστερ, προσθέτοντας εμπειρία, δίψα και σουτ στο παιχνίδι τους. Walder, Jaramaz και Rubit είναι τρεις παίκτες που έχουν συνεργαστεί ξανά με τον coach Trinchieri, οι Schilling και Obst έρχονται από το πρωτάθλημα Γερμανίας και ο Othello Hunter είναι μια σταθερά αξιόπιστη λύση για κάθε ομάδα που έχει παίξει. Ο Lucic, ένας από τους καλύτερους SF της ηπείρου μας, συνεχίζει να φορά τα κόκκινα, όπως και ο πληθωρικός Babb, ενώ ο DeShaun Thomas επιστρέφει στα εδάφη της EL μετά το πέρασμά του από τα γήπεδα της Ιαπωνίας. Ο Ιταλός τεχνικός χάνει από το Playbook του τις επιθέσεις στο post και το σουτ από το πλάι της ρακέτας του Reynolds, όμως αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να αντικαταστήσουν ο PF/C Rubit και ο PF/SF Thomas. Η ομάδα περιμένει τον Paul Zipser, ένα δικό της παιδί, να επιστρέψει υγιής μετά την περιπέτεια της υγείας του, προκειμένου να κερδίσει ακόμα περισσότερο σε μέγεθος και σκορ, ενώ τα γρήγορα πόδια του Baldwin αντικαθίστανται από αυτά του επίσης ταχύτατου Jaramaz. O άλλοτε προπονητής της εθνικής μας ομάδας γνωρίζει όσο λίγοι, πώς να κατασκευάσει μια fluid επίθεση με σωστή λειτουργία και αρχές. Στα φιλικά έδειξε καλή εικόνα, όμως έχει πολλά περιθώρια, αν και αντικειμενικά μιλώντας, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επαναλάβει την περυσινή της καταπληκτική πορεία. Περιμένω τον Hilliard για σπουδαία σεζόν.
13) Panathinaikos OPAP Athens
Ο Παναθηναϊκός φέτος θα ζήσει και θα πεθάνει από την άμυνά του, οπότε η ποιότητα της δουλειάς του Πρίφτη στον συγκεκριμένο τομέα αποκτά χαρακτήρα ζωής και θανάτου. Οι πράσινοι έχουν μπόλικο mobility στη front court, προκειμένου να αμυνθούν σε διάφορες συνθήκες (switching, hedge out, drop, show n’ recover, ICE κλπ), όπως ακόμη και τα εφόδια, για να παρατάξουν τις κλασικές full court πιέσεις του Πρίφτη με κεφαλή έναν εκ των Forwards της ομάδας (Okaro, Evans, Ross). Σχεδόν τα πάντα θα περνούν από την επιτήρηση του Ιωάννη Παπαπέτρου (deal with it), οποίος θα κληθεί να καλύψει όλες τις θέσεις από το ‘2’ και πάνω, ενώ βαρόμετρο θα είναι ξανά η κατάσταση της υγείας του super scorer, Nemanja Nedovic. O Kendrick Perry έχει το attitude, για να σηκώσει το ειδικό βάρος της φανέλας και να ανταποκριθεί στην πίεση, όμως πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βγάλει τη χρονιά μόνος του και πιθανότατα σύντομα να χρειαστεί προσθήκη στον άσο (ήδη στην ομάδα το δουλεύουν). Η απόδοση των παικτών-ρόλων όπως ο τιμιότατος Κασελάκης, ο Μποχωρίδης και ο Καβαδάς θα είναι ένας δείκτης του που μπορούν να φτάσουν οι πράσινοι, οι οποίοι αν θέλουν τουλάχιστον να είναι σε επαφή με την 8άδα μέχρι τέλους, δεν επιτρέπεται να κάνουν πάνω από 5 εντός έδρας ήττες και τουλάχιστον 5 εκτός έδρας νίκες (καθόλου εύκολο). Κάθε αγώνας για αυτούς θα είναι ένα τεστ και απαιτείται υπομονή και στήριξη από τον κόσμο του ακόμα και στις κακές βραδιές που το κοντέρ θα γράφει 4/26 τρίποντα, 15 λιγότερα rebounds από τον αντίπαλο και ήττα ουσιαστικά από το ημίχρονο.
14) Zalgiris Kaunas
Μόνο σεβασμός για το πιο υγιές μπασκετικό σωματείο του πλανήτη. Η Zalgiris φρόντισε να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο και φέτος ικανό να τρυπήσει το ταβάνι του και να μας κάνει να εκπλαγούμε. Εξαιρετική προσθήκη ο Cavanaugh, που ψάχνει το restart στην καριέρα του, κάπως περίεργη η προσθήκη του Giffey, όσο υπάρχει ο Milaknis, απόλυτα σωστή η επιλογή Strelnieks, όπως επίσης και η επιστροφή του Ulanovas. O Nebo μπορεί να είναι ο νέος ψηλός που ξεπηδά από τη Λιθουανία για μεγαλύτερα σαλόνια (Davies, LeDay οι προηγούμενοι), ενώ τα πάντα στον οργανισμό θα περιστρέφονται γύρω από τις ορέξεις και την κατάσταση του Κογκολέζου, Emmanuel Mudiay. O Mudiay είναι καλός πασέρ και καλός αμυντικός. Παρ’ όλα αυτά στο Κάουνας δεν έχουν συνηθίσει να στηρίζεται η επίθεση της ομάδας σε έναν score first PG όπως αυτός. Το ταλέντο του ωστόσο είναι επαρκέστατο για το επίπεδο της λίγκας μας. Στα πρώτα παιχνίδια δουλεύουν αρκετά συστήματα πάνω του, λειτουργώντας τόσο ως σκόρερ όσο και ως πασέρ. Πιθανόν στην αρχή της σεζόν να μην παίζει καθαρά στον άσο και οι ντόπιοι, Lekavicius και Kalnietis, να έχουν το γενικό κουμάντο.
15) LDLC ASVEL Villeurbanne
Με τον TJ Parker ξανά στο τιμόνι, η ASVEL για τρίτη σερί σεζόν συμμετέχει στην EL και βλέπει το επίπεδο στη χώρα της να ανεβαίνει ραγδαία. Η ομάδα του Tony Parker θα είναι ξανά μια μηχανή του πολέμου, που θα τρέχει το γήπεδο και θα ψάχνει συνεχώς το γρήγορο παιχνίδι, είτε αυτό θα είναι σε καταστάσεις transition είτε σε set game. Πολύ καλή κίνηση ο επαναπατρισμός του Ellie Okobo, ενός παίκτη, που με το φυσικό του πακέτο μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σε οποιαδήποτε ομάδα τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά, καθώς και αυτή του Dylan Osetkowski, που μπορεί να αποδειχθεί ένας εκ των πιο πλήρων ψηλών της διοργάνωσης με το πρόσωπο/πλάτη παιχνίδι του που ξεκινά από το high post και φτάνει μέχρι βαθιά στο ζωγραφιστό. O David Lighty εγγυάται ξανά αμυντικό φίλτρο και σκορ, ο Gist φέρνει εμπειρία και νοοτροπία πρωταθλητή και ο William-Howard αναμένεται ένα σκαλοπάτι καλύτερος μετά και τη φυγή του Yabusele. Αξίζει να παρακολουθήσετε τον Matthew Strazel, που θα πάρει ακόμα περισσότερο χρόνο όπως ασφαλώς και τον Victor Wembanyama, έναν ψηλό 220 εκατοστών που σουτάρει σαν περιφερειακός και προορίζεται για No 1 Pick στο Draft του 2022.
16) Unics Kazan
Όχι κακό ρόστερ από τους Ρώσους αλλά ούτε και καλό. Ο Will Thomas ήταν πολύ καλή κίνηση, όμως στα 35 του κατάλαβε, ότι δεν θα την παλέψει και πολύ στο παγωμένο και μουντό Καζάν και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Ο Tonye Jekiri με τον εξαιρετικό John Brown και τον Ρώσο Andrey Vorontsevich θα είναι η βασική τριπλέτα στη γραμμή ψηλών με τον Jarrell Brantley να προσδίδει μέγεθος και κιλά στην τελευταία προσθήκη της ομάδας. Ο Lorenzo Brown θα είναι ο βασικός άσος του Perasovic μέχρι να διαπιστωθεί τι και για πόσο μπορεί να προσφέρει ο OJ Mayo (μπορεί να αποδειχθεί χρυσός αλλά και άνθρακας) και ο Isaiah Canaan προσφέρει εγγυημένα σκορ από την περιφέρεια με δεδομένες όμως αδυναμίες (άμυνα και shot selection). Κεντρικό πρόσωπο ο Mario Hezonja, ο οποίος αναμένεται να πάρει πολλά λεπτά σε όλες τις ενδιάμεσες θέσεις και μπάλες σε διάφορες καταστάσεις (στο ποστ, ψηλά για κατά μέτωπο επίθεση, στην πλευρά για απομόνωση, στη weak side για close out offence, στο transition και σε παιχνίδι γύρω από τα screen) από τον συμπατριώτη του τεχνικό της ομάδας, Velimir Perasovic.
17) Crvena Zvezda mts Belgrade
Με αρκετά καλή στελέχωση μέχρι τη θέση ‘3’, αλλά με πολλά κενά στη γραμμή ψηλών, ο Ερυθρός Αστέρας καλείται να ανέβει άμεσα επίπεδο, για να διατηρήσει τη θέση του στην EL μέσω της ABA κόντρα στην φοβερά δυναμωμένη Partizan. Μπορεί να εκτεθούμε και να φανούμε εριστικοί, αλλά ποιος Kuzmic τώρα, ποιος Zirbes και ποιος Mitrovic εν έτη 2021; O Aaron White έδειχνε εξαιρετικός στα φιλικά προετοιμασίας, όμως στο φιλικό με τον ΠΑΟ είχε έναν πολύ κακό τραυματισμό, ενώ οι Davidovac και Simonovic έχουν προσωπικότητα αλλά μπορούν να κάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα εντός παρκέ. Δύκολα μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο από τον τίμιο Wolters στον άσο και στο ‘2’ ο Austin Hollins μπορεί να φέρει σαματά στην Kombank Arena με το δυναμικό του παιχνίδι. Dobric και Ivanovic απλά πρέπει να βγουν μπροστά και να είναι το δεξί και το αριστερό χέρι του απόλυτου Star της ομάδας, Nikola Kalinic.
18) ALBA Berlin
Για πρώτη φορά στα EuroLeague grounds χωρίς τον δάσκαλο Aito. Η ALBA βαδίζει στον σωστό δρόμο και βελτιώνεται συνεχώς, όμως έχασε αρκετούς βασικούς της παίκτες πέρυσι και καλείται φέτος να διατηρήσει το up tempo παιχνίδι της, με βασικές αρχές την πίεση στην μπάλα σε όλο το γήπεδο και την ταχύτητα στις συνεργασίες της μπροστά. Ο Jaleen Smith και ο Yovel Zoosman πιθανότατα να εξελιχθούν σε λαβράκια, ενώ ο Ben Lammers φιλοδοξεί να ανεβάσει ακόμα περισσότερο τους αριθμούς του και να διεκδικήσει ένα συμβόλαιο σε καλύτερο ομάδα. Μπορεί να το κάνει. Αδιαμφισβήτητος ηγέτης των κίτρινων ο Luke Sikma, που θα έχει βασικό ρόλο σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού της ομάδας, ενώ οι Thiemann, Lo και Eriksson θα είναι οι υπόλοιπες σταθερές της ομάδας τουλάχιστον στην εκκίνηση της σεζόν. Η ALBA είναι πάντα ικανή για την έκπληξη σε οποιοδήποτε γήπεδο, όμως δεν δείχνει ικανή για μια σταθερά ανοδική πορεία, με τον κύριο στόχο της να είναι η διατήρηση των εντός συνόρων σκήπτρων. Μεγάλη ευκαιρία για τον Tamir Blatt αυτή η πρώτη αναγνωριστική χρονιά στη EuroLeague χωρίς την πίεση της νίκης και το άγχος σταθερής απόδοσης.
Και κάπου εδώ κλείνουμε, κάνοντας το τελευταίο μας διάλειμμα πριν την έναρξη της νέας σεζόν. Το επίπεδο ανεβαίνει χρόνο με τον χρόνο στη διοργάνωση, οι ομάδες αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη τεχνογνωσία και το μπάσκετ της ηπείρου μας βελτιώνεται, παρά το ανύπαρκτο marketing, που βάζει φρένο σε ένα πρωτάθλημα τέτοιου επιπέδου.
Προσδεθείτε και ετοιμαστείτε για μια ακόμα συναρπαστική σεζόν!
Επιμέλεια: Outsider
