Δέκα μέρες απομένουν για το πρώτο τζάμπολ του EuroBasket 2022, που αναμένεται κυριολεκτικά καυτό! Ο θεσμός επιστρέφει μετά από απουσία 5 χρόνων και οι ομάδες που κρυφοκοιτάζουν το χρυσό μετάλλιο ή έστω μια θέση στο βάθρο είναι πολλές, με την εθνική μας φυσικά να βρίσκεται στο κόλπο με “χοντρές” πιθανότητες. Ή μήπως όχι; Ποιες είναι οι άλλες ομάδες, που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στον δρόμο για την κορυφή; Ποιες είναι οι ομάδες που μπορούν να αποδειχθούν οι “βόμβες” της διοργάνωσης και ποιοι είναι παίκτες που αναμένεται να ξεπεταχτούν από το πουθενά και να κάνουν γνωστό το όνομά τους; Όλες οι απαντήσεις εδώ. Ξεκινάμε!
1) Σλοβενία
Τι να πρωτοπείς για αυτό το σύνολο; O Aleksander Sekulic έχει την ευτυχία να έχει στη διάθεσή του όλα του τα αστέρια, προκειμένου η Σλοβενία να υπερασπιστεί στο στέμμα της και να επιβεβαιώσει τα προγνωστικά που την θέλουν να είναι μια από τις καλύτερες εθνικές ομάδες του κόσμου τη συγκεκριμένη στιγμή. Ο Goran Dragic επέστρεψε για έναν τελευταίο χορό στην αγαπημένη του “χώρα των Δράκων”, για να είναι με τους όρους πλέον αντεστραμμένους -όπως δήλωσε και ο ίδιος- ο Robin δίπλα στον Batman. Ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, τυχαίνει για πρώτη φορά ιστορικά να είναι FIBA παίκτης (και τη παίκτης;) και σε πολύ νεαρή ηλικία, κάτι που σημαίνει, ότι τα συνεχόμενα παιχνίδια δεν είναι πρόβλημα. Ο Luka Doncic θα είναι και σε αυτή τη διοργάνωση ο απόλυτος σταρ και δικαιωματικά η ομάδα του βρίσκεται στην πρώτη θέση της διοργάνωσης. Ο Tobey έχει βρει τη δική του “Γη της Επαγγελίας” σε αυτή την ομάδα, όπου πρέπει να αισθάνεται πιο άνετα από πουθενά αλλού, κάνοντας τη δουλειά του άριστα μέσα σε ένα τρομερό περιβάλλον. Οι Blazic Prepelic, Cancar, Muric, Zoran Dragic, Dimec και Rupnik είναι παίκτες που ξέρουν να κάνουν αυτό που πρέπει όταν πρέπει και είναι αυτοί που ήσυχα κι αθόρυβα σηκώνουν όλο το φορτίο και το οδηγούν στις επιτυχίες. Μένει να τους δούμε να κάνουν τα αυτονόητα. Η Σλοβενία πέρα από έναν άκρως αποτελεσματικό παιχνίδι, προσφέρει στο κοινό και σπουδαίο θέαμα, με συνεχή κίνηση και ροή στο μισό γήπεδο, με “κούρσες” στον αιφνιδιασμό, όποτε αυτό καθίσταται δυνατό και με πάρα πολύ ψηλά σκορ.
Το αστέρι: Δεν χρειάζεται να το συζητάμε και πολύ. Ο Λουκάς είναι ο απόλυτος παίκτης για το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, τελεία και παύλα. Πάμε παρακάτω.
Η αποκάλυψη: O Ziga Samar μπορεί να μην είναι ο ιδιαίτερα γνωστός νέος, όμως και μόνο ότι ανήκει στην ALBA Berlin σημαίνει πολλά. Άσος με οξυδέρκεια, αποτελεσματικό σουτ και αρκετά καλή νοοτροπία του παιχνιδιού, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ακόμα πόλο δημιουργίας/σκορ για τη Σλοβενία και έχει την ευκαιρία να “ρουφήξει” απεριόριστη γνώση κι εμπειρία από τη συνύπαρξή του με τους Doncic-Dragic. Λογικά θα πάρει αρκετό χρόνο στη φάση των ομίλων, όταν η Σλοβενία, επίσης λογικά, θα έχει καθαρίσει τα περισσότερα ματς από την 3η περιοδο.
2) Γαλλία
Οι απουσίες των Batum και DeColo συνιστούν τεράστια πλήγματα στο δυναμικό των “tricolore” ωστόσο το βάθος δεξαμενής της συγκεκριμένης χώρας σε ταλέντο και αθλητικότητα είναι πηγή αστείρευτη. Οι “πετεινοί” δουλεύουν ΜΑΖΙ για πολλά χρόνια στο ίδιο πλαίσιο, πάντα υπό τις οδηγίες του πανέξυπνου Vincent Collet (13 χρόνια στην εθνική ομάδα) και πάντα φλερτάρουν με την κορυφή, την οποία ωστόσο έχουν κατακτήσει μόνο μια φορά, το 2013. Παρουσιάζουν ένα σπουδαίο πρόσωπο, το οποίο χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια και αγάπη για το εθνόσημο, με κάθε παίκτη να αποτελεί έναν εν δυνάμει πρωταγωνιστή κάθε βράδυ. Η δυάδα των Fournier-Gobert είναι πάντα το βαρύ σασί της ομάδας αυτής, με τους Heurtel, Albicy, Yabusele, Poirier και Cabarrot να είναι οι υπόλοιποι παίκτες του πυρήνα αυτής της ομάδας-παρέας, που σε κάθε διοργάνωση φροντίζει να ετοιμάζει νέα παιδιά για τη συνέχεια, έχοντας πάντα το βλέμμα της στο μέλλον. Στο φετινό EuroBasket θα δούμε τους Maledon-Okobo να ντεμπουτάρουν με το εθνόσημο, συγκροτώντας ένα δίδυμο περιφερειακών, που μπορεί να διαλύσει κάθε άμυνα και το οποίο θα μπορούσαμε σύντομα να δούμε και στην EuroLeague. Ο M’Baye μετά τη φετινή του εξαιρετική σεζόν στην Τουρκία εκτός από τη μεταγραφή στην Efes εξαργυρώνει και την επιστροφή στην εθνική του ομάδα, ενώ παίκτες όπως ο Coirdinier, o Jaiteh και ο William-Howard στις τελευταίες θέσεις της 12άδας, αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω. Η Γαλλία είναι η ομάδα που μπορεί να κερδίσει είτε στους 100 είτε στους 60 πόντους κάθε αντίπαλο και φυσικά είναι μέσα στα μεγάλα φαβορί για τον τίτλο. Βρίσκεται στον ίδιο όμιλο με τη Σλοβενία, οπότε το παιχνίδι τους θα μπορεί να λογίζεται και ως μια πρόβα τζενεράλε εν όψει των ματς μεταλλίων.
Το αστέρι: Φυσικά ο Rudy Gobert. Ένας πραγματικός πύργος που σκεπάζει τα καλάθια στην άμυνα και τελειώνει φάσεις με συνέπεια στην επίθεση. Μεγάλη ψυχή και σπουδαίο μυαλό, καθόλου τυχαίες οι συνεχείς διακρίσεις του στο NBA. Η ευστοχία του στις βολές την κρίσιμη ώρα θα είναι κομβικής σημασίας για την πορεία της ομάδας του.
Η αποκάλυψη: O Mouhammadou Jaiteh έρχεται με φόρα από τη σπουδαία του σεζόν με τη Virtus και σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Fall, καπάρωσε μια θέση στο ρόστερ των Γάλλων. Το παιχνίδι του βασίζεται στο μέγεθος και την ενέργεια, ενώ χτυπάει κυνικά στα mismatch. Μπορεί να βγει μπροστά σε οποιοδήποτε ματς και ο συναγωνισμός του με έναν εκ των κορυφαίων ψηλών στο NBA και με έναν εκ των κορυφαίων στην EL, μπορεί να δώσει επιπλέον ώθηση στην ομάδα του.
3) Σερβία
Θα μπορούσε να είναι στη 2η θέση ή ακόμα και στην 1η, αν δεν είχε τις απουσίες που έχει (o Bogdanovic που πιθανόν είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας, απουσιάζει, ενώ o Bjelica έχει κάποια θεματάκια που τον κρατάνε πίσω). Τρομερά δυνατή στη ρακέτα με τον back 2 back MVP του NBA, Nikola Jokic, να έχει τα ηνία της ομάδας. Ο Jokic περιτριγυρίζεται από παίκτες με μεγάλη ικανότητα στο σουτ, την πάσα και με εμπειρία και πολλά χιλιόμετρα από τέτοιες διοργανώσεις. Εκτός του MVP του NBA όμως στο ρόστερ υπάρχει και ο MVP της EuroLeague, o Vasilije Micic, που στην προηγούμενη διοργάνωση με το εθνόσημο είχε απογοητεύσει, λόγω του θανάτου του πατέρα του κατά το διάστημα των αγώνων. Ο Micic είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη και παίζει με το ηθικό του πάντα ακμαιότατο. Η Σερβία, καθοδηγούμενη από τον γέρο-Pesic, που μπορεί να θεωρείται από πολλούς ξεπερασμένος (αλήθεια, μετά τη φυγή του τι το σπουδαίο πέτυχε η Barca;), παρά το γεγονός ότι αντικειμενικά γνωρίζει όσο λίγοι τον δρόμο προς την επιτυχία, θα βασιστεί στη μεγάλη παραγωγική της ευχέρεια και στο ότι διαθέτει παίκτες ρόλων (Kalinic, Lucic, Dobric) αλλά και παίκτες με σπουδαία προσωπικότητα, που μπορούν να πάρουν τις μεγάλες αποφάσεις, όταν η μπάλα θα ζυγίζει τόνους. Ζωτικής σημασίας θα είναι επίσης το τι θα μπορούν να προσφέρουν σε σκορ και δημιουργία οι Nedovic (επιστροφή στην εθνική ομάδα) και Guduric (θα έχει πολύ και δύσκολο έργο). Οτιδήποτε άλλο εκτός μεταλλίων θα είναι μεγάλη αποτυχία.
Το αστέρι: Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Ο “Joker” είναι ο παίκτης που η Σερβία θα στηρίξει τις ελπίδες της για μεγάλη διάκριση. Είναι ενδεχομένως ο Goat Σέρβος παίκτης και έχει να αποδείξει πολλά. Το παιχνίδι του είναι κομμένο και ραμμένο για τα μέτρα της FIBA, οπότε αναμένεται να κάνει χαμό!
Η αποκάλυψη: Μέσα σε τόσο σταριλίκι στην περιφέρεια, πρέπει να υπάρχει και κάποιος που να μπορεί να κρατάει τα μπόσικα και να κάνει την αθόρυβη αλλά απολύτως απαραίτητη δουλειά. Ο αγαπημένος της σελίδας, Ognjen Jaramaz, είναι ο παίκτης που μπορεί να αποτελέσει τον All-Arounder του Pesic και να βοηθήσει το κάρο να ξεκολλήσει από τη λάσπη, όποτε χρειαστεί.
4) Ελλάδα
Έχουμε την τύχη, εκτός από έναν εκ των κορυφαίων παικτών στον κόσμο να έχουμε στο τιμόνι μας και έναν εκ των κορυφαίων προπονητών στον κόσμο. Ο Δημήτρης Ιτούδης ήδη από τα φιλικά μυρίστηκε, τι πραγματικά χρειάζεται να πράξει και πώς πρέπει να μεταχειριστεί ένα υπερόπλο όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ώστε να τον αξιοποιήσει στο έπακρον. Ο Ιτούδης χρησιμοποιεί τον Γιάννη ως κέντρο αποφάσεων της ομάδας, σε ένα σύστημα διάταξης 5-out, ώστε να δημιουργηθούν χώροι, που να προσφέρουν “οξυγόνο” στους αστέρες μας που διακρίνονται για μια αδυναμία στο σουτ. Ο Γιάννης λειτουργεί κυρίως ως 5άρι, που παίζει μέσα-έξω και χτυπάει τον αντίπαλο με το ανίκητο drive του, το οποίο τον στέλνει με τεράστια συχνότητα στις βολές. Η παρουσία του Dorey δίνει μεγάλη δυναμική στο μακρινό σουτ της ομάδας, ενώ ο Νικ Καλάθης με την εθνική κρατάει πάντα τις πιο καλές του εμφανίσεις. Ο Σλούκας δείχνει να επανέρχεται, οι Κώστας και Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι σπουδαίοι στη δουλειά τους, Παπαπέτρου και Παπανικολάου (ως αρχηγός πλέον) είναι έξοχοι υποστηρικτικοί πυλώνες, ενώ μένει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με τον Γιώργο Παπαγιάννη. Δεν ξέρω, το κατά πόσο μπορεί να ωφελήσει την ομάδα και τον ίδιο μια συνύπαρξη με τον Γιάννη, το μόνο βέβαιο σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι ότι η “Επίσημη Αγαπημένη” θα είναι σίγουρα η πιο δυνατή rebounding ομάδα και αυτή με τα περισσότερα κοψίματα. Σημαντικότατη θα είναι η αποτελεσματικότητα του Γιάννη στις βολές, όπως επίσης και η ευστοχία του Σλούκα στα σουτ μέσης απόστασης, όταν η άμυνα θα παίζει drop μετά το πικ, για να αποτρέψει τις πάσες μέσα.
Το αστέρι: Χωρίς αμφιβολία, ο καλύτερος PF του κόσμου κοσμεί το ρόστερ μας και αυτό αποτελεί τεράστια τιμή αλλά και ένεση πρεστίζ σε μια πονεμένη τα τελευταία χρόνια ομάδα. Ο Γιάννης είναι η αρχή, η μέση και το τέλος της εθνικής μας και από τις δηλώσεις του “Κάθε χρόνο λέμε, ότι πάμε για μετάλλιο και τρώμε τα μούρα μας. Φέτος θα πάμε βήμα-βήμα” καταλαβαίνει κανείς, ότι έχει ωριμάσει και έχει εκτιμήσει πιο ορθά το “δικό μας” μπάσκετ, ένα παιχνίδι στο οποίο ο Γιάννης δεν έχει ιδιαίτερη τριβή. Η εθνική μας οφείλει απλώς να κάνει το παραπάνω βήμα και να μην πνιγεί στο άγχος της επιτυχίας. Αρκεί να περιμένει τη σειρά της και αυτή, να είμαστε όλοι σίγουροι, ότι θα έρθει σύντομα, όπως ακριβώς συνέβη στον Γιάννη με τη φανέλα των Bucks.
Η αποκάλυψη: Η ομάδα μας είναι ένα σύνολο με ξεκάθαρους ρόλους και πρωταγωνιστές. Φέτος με την απουσία του Μήτογλου και την αβέβαιη κατάσταση του Παπαγιάννη, ο Δημήτρης Αγραβάνης μπορεί να βρει πολλά λεπτά στις δυο θέσεις της Front Court. Το ταλέντο υπήρχε πάντα, όπως και η πρώτη ύλη, όμως το mindset και η εν γένει εικόνα-συμπεριφορά του παίκτη, έκανε κακό στον ίδιο. Φέτος έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αποτελέσει τον strech ψηλό μας και να κερδίσει σημαντικά λεπτά σε μια ομάδα, που έχει μεγάλες πιθανότητες για διάκριση και πού ξέρεις; Mπορεί να κερδίσει μια μεταγραφή-επιστροφή και στο ανώτατο ευρωπαϊκό συλλογικό επίπεδο. Γιατί όχι;
5) Ισπανία
Είναι η μοίρα αυτής της ομάδας, να “διοικείται” από παλιοσειρές και από αδέρφια. Ο Sergio Llull με τον αρχηγό Rudy Fernandez είναι ακόμα στις επάλξεις, ναι, και στην πλήρως ανανεωμένη εθνική Ισπανίας, βασιλεύει το άστρο των αδελφών Hernangomez, Willy & Juancho. Ο νατουραλιζέ Lorenzo Brown θα είναι στο τιμόνι της ομάδας, δείχνοντας ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στην πίεση και τις απαιτήσεις μια τιτάνιας διεθνούς ομάδας, ενώ το νέο αίμα των Ισπανών ετοιμάζεται με ταχύτατους ρυθμούς για την επόμενη μέρα. Brizuela, Garuba, Saiz, Pradilla, Para και Lopez-Arostegui είναι παίκτες που παρά το νεαρό της ηλικίας έχουν παραστάσεις και μπορούν μέσα στο τουρνουά να εξελιχθούν σε παράγοντες. Στο επίκεντρο της ομάδας ο Willy Hernangomez, που δεσπόζει στη θέση ‘5’, ένας παίκτης που θα αναλάβει τις πιο δύσκολες αποστολές και αυτός που καλείται να πάρει τη φλόγα από τους παλιούς και να τη μεταλαμπαδεύσει στους νέους. Η γύμνια στη θέση ‘1’ που προξενεί ο τραυματισμός του Rubio, αναγκάζει τον πολύπειρο και “γάτο” σε διεθνή τουρνουά, Sergio Scariolo, να μηχανευτεί νέες μεθόδους και τακτικές, για την αντιμετώπιση των γεγονότων. Πιστεύω, ότι θα το κάνει. Καθόλου τυχαίο να ξαναδούμε τους Ισπανούς, ακόμα και με το χειρότερο ρόστερ της 15ετίας να μπαίνουν στη ζώνη των μεταλλίων.
Το αστέρι: Ο Willy Hernangomez ετοιμάζεται για το τουρνουά που θα αυξήσει τις μετοχές και το status του. Το να φανεί αντάξιος διάδοχος των Pau και Marc Gasol θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο. Δυνατός παίκτης με υψηλή τεχνική κατάρτιση και μέγεθος σε συνδυασμό με αθλητικότητα.
Η αποκάλυψη: O Jaime Pradilla ετοιμάζεται για το ντεμπούτο του στη μεγάλη σκηνή. Προβλέπεται να πάρει πολλά λεπτά στη θέση ‘4’ και είναι μια σπουδαία ευκαιρία για τον ίδιο εν όψει της συμμετοχής του με την Valencia στην επερχόμενη EuroLeague. Μόνο να κερδίσει έχει από αυτή τη συνθήκη.
6) Γερμανία
Μια από τις πιο δυνατές Front Lines εδρεύει στη Γερμανία. Ο Gordie Herbert έχει την τύχη να διαθέτει ένα συμπαγές ρόστερ με πληρότητα σε κάθε θέση και τον εξαιρετικό στις διεθνείς διοργανώσεις, Dennis Schroder να κουμαντάρει μια ομάδα με πολλές πτυχές στο παιχνίδι της. Παρά τις απουσίες των Kleber, Pleiss και Zipser, η Γερμανία διαθέτει σπουδαία δύναμη πυρός στη ρακέτα της με τον πολεμιστή Daniel Theis, μακρινό σουτ και εναλλακτική δημιουργία με τον Johannes Voigtmann, βάθος με τους Thiemann και Sengfelder, ενώ όταν η κουβέντα πάει στο ‘3’, ο Franz Wagner κάνει τη δική του εμφάνιση, όντας έτοιμος να κάνει το δικό του μπαμ, φορώντας το εθνόσημο και ερχόμενος με φόρα από μια σούπερ Rookie σεζόν στο NBA. Ο Schroder, όπως είπαμε πιο πάνω, θα είναι ο ηγέτης με ρεζέρβα του τον έμπειρο Maodo Lo και με συνεργάτες στη θέση του SG τον εξαιρετικό executive 3pointer, Andreas Obst και τον νατουραλιζέ Nick Weiler-Babb, που μπορεί να προσφέρει πραγματικά πολλά, όπως και ο έτερος Wing, Isaac Bonga. Η Γερμανία λογικά δεν θα τερματίσει στις ψηλές θέσεις και το ταβάνι της πιθανότατα να είναι η φάση των ‘8’, όμως μπορεί κάλλιστα να κάνει το upset και να πετάξει κάποιο φαβορί έξω, τρυπώντας το ταβάνι της, ενώ επίσης είναι γεγονός, πως κάθε σεζόν εμφανίζεται όλο και καλύτερη, οπότε μπορεί στα αμέσως επόμενα χρόνια (ή μήπως φέτος) να είναι σε θέση πρωταγωνιστή. Παίζει σε όμιλο με Σλοβενία, Βοσνία, Ουγγαρία, Γαλλία και Λιθουανία, έχοντας το πλεονέκτημα της έδρας!
Το αστέρι: Ο Dennis Schroder, ένα παιδί που σε κάθε ευκαιρία φοράει το εθνόσημο και πονάει τη φανέλα, αγαπώντας την πατρίδα του. Ο Schroder είναι εξαιρετικός στο 1-1, ενώ μπορεί να είναι εξίσου αποδοτικός τόσο στο ανοιχτό όσο και στο μισό γήπεδο. Θα είναι ΚΑΙ φέτος ένας από τους Players το watch.
Η αποκάλυψη: Γερμανός με κάθε επισημότητα ο Nick Weiler-Babb, προϊόν της Ludwigsburg κι έπειτα ελβετικός σουγιάς στα χέρια του Trinchieri στην Bayern. Θα πάρει τον χρόνο του και θα επωμιστεί τις σκληρές δουλειές ανάμεσα στους αστέρες των “πάντσερ”. Έχει τον χαρακτήρα και την νοοτροπία που μπορεί να φέρει απροσδόκητα οφέλη στην ομάδα του.
7) Τουρκία
“Έδειξα τρία δάχτυλα, γιατί εκτός από τις δυο Ευρωλίγκες, θα πάρουμε και μετάλλιο με την εθνική στο EuroBasket” δήλωνε ανοιχτά, ορθά-κοφτά και περήφανα μετά τη δεύτερη σερί κατάκτηση της EL με την Efes, o διεθνής τεχνικός, Ergin Ataman. Η Τουρκία είναι μια ομάδα με σπουδαίο ταλέντο και ψυχοσύνθεση, ενώ το σύνολό της έχει δουλέψει μαζί για αρκετό καιρό και έχει αποκομίσει πολύ σημαντικές εμπειρίες. Το δίδυμο των Osman-Korkmaz θα είναι το βαρύ σασί της επίθεσης του Ataman, ενώ μεγάλο βάρος του φορτίου αναμένεται να κουβαλήσει ο ταλαντούχος Center, Alperen Sengun, με τη δυνατότητα δημιουργία και σκορ από το χαμηλό αλλά και ψηλό post και φυσικά ο Super Scorer του Ataman στην Efes, Shane Larkin. Οι παλιές καραβάνες, Mahmutoglu, Sanli, Ugurlu, Ozdemiroglu και Tuncer είναι πάντα εκεί, για να βάλουν το λιθαράκι τους. Η Τουρκία ξεκάθαρα δεν είναι μέσα στα πρώτα φαβορί, αλλά αρκεί ένα αίσθημα υπεροψίας και υποτίμησης, για να μυρίσει αίμα και να φέρει τα πάνω-κάτω. Έχει ταλέντο, έχει προσωπικότητα, έχε βάθος και φυσικά έχει προπονητή. Μπορεί και επίσημα λοιπόν, να βαφτιστεί ως το “μαύρο άλογο” της διοργάνωσης.
Το αστέρι: O Cedi Osman μοιάζει πιο έτοιμος από ποτέ να ηγηθεί μιας ομάδας με αξιώσεις και βλέψεις. Έχει στο πλευρό του καλούς παίκτες και ο ίδιος με το εθνόσημο πραγματοποιεί τις καλύτερες εμφανίσεις του. Οι τρίποντες βόμβες και οι “μπούκες” στο ζωγραφιστό είναι το φόρτε του και φυσικά θα τα δούμε και στη Γεωργία σε πρώτο χρόνο, όπου διεξάγεται ο όμιλός του.
Η αποκάλυψη: O Onuralp Bitim προέρχεται από σπουδαία σεζόν με την Bursaspor. Φέρνει τόνους ενέργειας, αξιόπιστο σουτ, αθλητικότητα και παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο και πάνω από τη στεφάνη. Φαίνεται να “πεινάει” και ο Ataman ξέρει να “ταΐζει” τους παίκτες του.
8) Λιθουανία
Η Λιθουανία περνάει τη δική της κοιλιά, ωστόσο παραμένει ταλαντούχα και γεμάτη ομάδα, απόλυτα ικανή να συμπληρώσει την 8άδα σε οποιοδήποτε Power Ranking. Οι δίδυμοι πύργοι Valanciunas-Sabonis είναι το μεγάλο όπλο του Kazys Maksvytis. Δυο εκ των κορυφαίων παικτών σε όλο τον κόσμο στη θέση τους, με τρομερή δύναμη, εμπειρία, τεχνική και τακτική αντίληψη. Ο Rokas Jokubaitis προφανώς θα είναι ο βασικός κουμανταδόρος της ομάδας και αυτό από μόνο του γεννά ερωτηματικά, ενώ τις θέσεις της περιφέρειας θα καλύψει ο νεοαποκτηθείς SG/SF του ΠΑΟ, Marius Grigonis και ο 3nD, Rokas Giedraitis. Η “Lietuva” έχει στον πάγκο τους Echodas, Kuzminskas, Brazdeikis, Lekavicius και Butkevicius. Βρίσκεται σε πολύ δύσκολο όμιλο και η τελική της κατάταξη θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο, αφού δεν είναι απίθανο να τερματίσει 4η και να αντιμετωπίσει νωρίς κάποιο εκ των φαβορί. Πάντα όμως είναι μια μεγάλη σχολή για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και κάθε αναμέτρηση απέναντί της συνιστά μια τρομερά δύσκολη αποστολή για τον οποιονδήποτε.
Το αστέρι: O PF/C των Kings και γιος του άλλοτε αστέρα του παγκόσμιου μπάσκετ, Arvydas Sabonis, δεν σταματά να εξελίσσεται. Προσθέτει διαρκώς νέα πράγματα στο παιχνίδι του και βρίσκεται ακόμα σε φάση ακμής. Μπορεί αυτό να είναι το δικό του τουρνουά; Καθόλου απίθανο!
Η αποκάλυψη: Ο Ignas Brazdeikis αποκτήθηκε από τη Zalgiris, για τον ρόλο του νέου γηγενούς Star της ομάδας. Ο αριστερόχειρας πλάγιος διαθέτει εξαιρετικό φυσικό προφίλ και ένα αρκετά καλό τεχνικά επίπεδο. Αυτή η πρώτη γνωριμία του με το FIBA BasketBall θα είναι σπουδαίο εφόδιο για τη συνέχεια της καριέρας του στα ευρωπαϊκά παρκέ.
9) Ιταλία
Η Ιταλία μοιάζει χαμένη στο διάστημα, αναζητώντας την ταυτότητά της και το χαμένο κύρος της στα διεθνή τουρνουά της FIBA. Το ταλέντο υπάρχει, όμως τα πράγματα πρέπει να μπουν σε μια σειρά. Ευτυχώς θα πω εγώ, που ο Meo Sacchetti ξεφορτώθηκε την πριμαντόντα Belinelli και η ομάδα φαίνεται να παίρνει μια πιο τραχιά όψη. Ο Fontecchio με τον αέρα του NBAer πλέον καλείται να βγει μπροστά, ενώ οι Melli, Polonara και Gallinari θα καλύψουν τις δυο θέσεις ψηλών με τη βοήθεια των εργατών Biligha, Tessitori και Ricci. Ο Datome θα δώσει το σουτ, ο Tonut την προσωπική φάση και η Pajola-Mannion τη νεανική τρέλα και το απρόβλεπτο. Η Ιταλία έχει την έδρα στον πρώτο όμιλο, θα περάσει στην επόμενη φάση πιθανότατα ως 2η, όμως η συνέχεια και τα νοκ-άουτ θα είναι το μεγάλο τεστ για την ίδια όχι τόσο για το αποτέλεσμα αλλά για τον χαρακτήρα που θα δείξει. Φαίνεται ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο ταυτόχρονα. Σημαντική η απόσυρση του Hackett, η οποία μάλλον έγινε στο χειρότερο σημείο.
Το αστέρι: Φυσικά ο “κόκορας”. Ο Galo είναι ξανά παρών. Έχει βαρύνει, έχει γίνει αργός, αλλά τα γαλόνια παραμένουν στη στολή του. Θα βρει τους χώρους του για τα αγαπημένα του post ups ή τη μακρινή εκτέλεση και θα γράψει αριθμούς, όμως η απόδοσή του στα μετόπισθεν θα είναι η μεγάλη υπόθεση της συγκεκριμένης περίπτωσης.
Η αποκάλυψη: O Marco Spissu με την αποχώρηση του Hackett και την περιπέτεια υγείας του Mannion, προβάλλεται ως το φαβορί για τη θέση ‘1’. Η σεζόν του στο Καζάν ήταν αρκετά καλή, όσο διήρκεσε, και γυρνάει στη χώρα του και τη Venezia πιο έτοιμος και μεστωμένος. Ας δούμε τι έχει να δώσει.
10) Τσεχία
Αυτή η πανέμορφη ομάδα, που μας έχει πονέσει τα μάλα στο πρόσφατο παρελθόν συνεχίζει το ταξίδι της με προορισμό το άγνωστο. Ο Satoransky στην επιστροφή του στην EL και την Barca μοιάζει πιο έτοιμος από ποτέ, ενώ τα BIG σχήματα του Ronen Ginzburg είναι ξανά το βαρύ χαρτί της συγκεκριμένης ομάδας. Σχήματα με δυο 5άρια και ένα 4άρι στην πεντάδα, μοιάζουν δυσλειτουργικά για το σημερινό μπάσκετ, όμως σε αυτές τις διοργανώσεις οι βασικές αρχές του μοντερνισμού του αθλήματος καταρρίπτονται εν ριπή οφθαλμού. Οι Τσέχοι έχουν σουτ από τις θέσεις των πλαγίων με τους Bohacik και Hruban, άπειρο μέγεθος και μήκος στη γραμμή ψηλών (Vesely, Balvin, Auda, Peterka) και τον τρομερό Thomas Satoransky στο τιμόνι. Μια ακόμα ομάδα ικανή για πολλές εκπλήξεις.
Το αστέρι: Όπως είπαμε δις πιο πάνω, ο Thomas Satoransky, ένας παίκτης που φλερτάρει συνεχώς με το Triple-Double και με μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Στα 31 του είναι στο καλύτερο σημείο της καριέρας του και δεν θα είναι παράξενο να αναδειχθεί ο PG του τουρνουά.
Η αποκάλυψη: Vit Krejci. Νέος και ωραίος. Πληθωρικό παιχνίδι με πολλές δεξιότητες και ικανότητες. Παίκτης των νεανικών Oklahoma Thunder, αναζητά τη διάκριση και θα πάρει χοντρά λεπτά στη θέση ‘3’.
11) Κροατία
Μια ακόμα μπερδεμένη ομάδα, που ψάχνεται. Ποιος ξεχνάει το κάζο της στο περσινό προολυμπιακό τουρνουά; Η Κροατία έχει ταλέντο, έχει βάθος, έχει προσωπικότητες, όμως δεν έχει κατανεμημένους ρόλους και αρχές στο παιχνίδι της και για αυτό τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί ούτε καν να φλερτάρει με τις μεγάλες διακρίσεις, παρά το γεγονός ότι διαθέτει ταλέντο. Το νατουραλιζέ διαβατήριο δόθηκε στον Jaleen Smith της ALBA, διότι πολύ απλά δεν υπήρχε άσος και ο Smith έχει την πολύ δύσκολη δουλειά να μοιράσει το παιχνίδι σε Bojan Bogdanovic, Maro Hezonja, Dario Saric και Ivica Zubac. Η παρουσία του Simon από τον πάγκο θα είναι πολύ σημαντική, καθώς ο βετεράνος Point Forward φέρνει εμπειρία και σίγουρα χέρια. Ο Damir Mulaomerovic ως ένας ακόμα νέος ελπιδοφόρος τεχνικός από την “ακαδημία” του Obradovic έχει πολύ δύσκολο έργο μπροστά του και σίγουρα στην κορυφή της λίστας του έχει την ιεραρχία και το σεβασμό στα αποδυτήρια. Για να δούμε.
Το αστέρι: Φυσικά ο Bojan Bogdanovic. Παίκτης με αποδεδειγμένη ποιότητα, που καθαρίζει παιχνίδια στο NBA και κολλάει ασταμάτητα 20άρες, ανεξάρτητα από το ποιον έχει απέναντί του. Θα μπορέσει όμως να μη λυγίσει στα δύσκολα;
Η αποκάλυψη: Ο Roko Prkacin, γιος του άλλοτε ψηλού του ΠΑΟ, Nikola Prkacin, έχει εντυπωσιάσει στα φιλικά προετοιμασίας. Έχει τα φόντα για μια μεγάλη καριέρα και πριν “σπουδάσει” στη σχολή του Reneses στη Χιρόνα, έχει μπροστά του μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συστηθεί το ευρωπαϊκό κοινό!
12) Γεωργία
Μια πολύ συμπαθητική και μαχητική ομάδα. Αυτός είναι ο πρώτος τίτλος που μου έρχεται στο μυαλό για το δημιούργημα του Ηλία Ζούρου. Η Γεωργία με την πολύ δυνατή γραμμή ψηλών, που αποτελείται από τους Mamukelashvili, Bitadze (;), Shermandini και Shengelia βρίσκει ταβάνι λόγω της αντιστρόφως ανάλογης αδυναμίας της στην περιφέρεια. Ο 35χρονος πάλαι ποτέ παίκτης του ΠΑΟΚ, Thad McFadden, ως νατουραλιζέ είναι ο go to guy μιας περιφέρειας με ξεκάθαρους περιορισμούς. Κρίμα, διότι με έναν σκόρερ και έναν δημιουργό από τις θέσεις ‘1’ και ‘2’ η ομάδα θα έπιανε status “Underdog”. Σχήματα με τον Shengelia ως 3άρι, για να χωρέσουν όλοι οι ψηλοί στα πρότυπα της Τσεχίας, μάλλον θα πάνε άκλαφτα. Θα δώσει μεγάλη μάχη για την πρόκριση με τη Βουλγαρία και το Βέλγιο, έχοντας στο πλευρό της τον κόσμο της, μιας και ο όμιλός της διεξάγεται στη Γεωργία!
Το αστέρι: Ο Tornike Shengelia. Περήφανος, δυναμικός, αλήτης, απρόβλεπτος. Μπορεί να βάλει δύσκολα στον καθένα. Θα δώσει πολλές μάχες, θα κερδίσει τις περισσότερες και θα παλέψει για την τιμή τη δική του, της ομάδας και της πατρίδας του.
Η αποκάλυψη: Ο Sandro Mamukelashvili μπορεί να κάνει το δικό του μπαμ σε μια διοργάνωση με μεγάλο κύρος. Ο συμπαίκτης του Γιάννη στους Bucks, έχει τα εφόδια προκειμένου να ξεχωρίσει ανάμεσα σε μια πολύ δυνατή γραμμή ψηλών.
13) Βοσνία
Η Βοσνία αντιμετώπισε κάποια εσωτερικά προβλήματα, αλλά τελικώς θα είναι στο EuroBasket και η παρουσία της μπορεί να δώσει άλλο χρώμα στη διοργάνωση. Το ρόστερ της διαθέτει παίκτες κλάσης όπως ο Nurkic και ο Musa, όμως περίμενα κάτι καλύτερο αναφορικά με τον νατουραλιζέ, τη θέση του οποίου συνεχίζει να καταλαμβάνει ο 34χρονος John Roberson, που ναι μεν έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, αλλά αμφιβάλλω για το αν μπορεί να οδηγήσει την ομάδα στην επόμενη φάση. Η Βοσνία βρίσκεται στον πιο δύσκολο όμιλο του τουρνουά, μαζί με Σλοβενία, Γαλλία, Γερμανία, Λιθουανία και Ουγγαρία και δυστυχώς μάλλον θα αποχαιρετήσει μετά τη φάση των ομίλων, όμως προσωπικά δεν αποκλείω καμία έκπληξη και θεωρώ πολύ πιθανό να κάνει περισσότερες από μια νίκες, βάζοντας φωτιά στο γκρουπ της. Ο Adis Beciragic βλέπει τον νεαρό Luka Garza να καλύπτει τη θέση του back-up Center πίσω από τον Nurkic, όμως η απουσία του Dedovic ρίχνει επίπεδο την περιφέρεια της ομάδας του. Υπάρχει πολύ ψωμί εδώ και πολλές δυνητικές εκπλήξεις.
Το αστέρι: Ασφαλώς ο Jusuf Nurkic, ο πύργος των Blazers. Είχε τη μεγάλη ατυχία πριν δυο σεζόν με τον φρικτό του τραυματισμό, όμως επέστρεψε και είναι καλά. Είναι μια μηχανή που παράγει ασταμάτητα Double-doubles, ενώ βάζει σταδιακά και το τρίποντο στο οπλοστάσιό του. Δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τους καλύτερους ψηλούς του τουρνουά και μπορεί να τα βάλει μαζί τους, βγαίνοντας νικητής ουκ ολίγες φορές. Η συνεργασία του με τον Dzanan Musa αναμένεται με μεγάλη προσμονή. Τα ματσαρίσματα με Gobert και Valanciunas στον όμιλο δε, όλα τα λεφτά!
Η αποκάλυψη: O πρώην παίκτης της ΑΕΚ, Edin Atic, θα πάρει θέση βασικού στην 5άδα της Βοσνίας και από τη θέση ‘2’ μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί η αποκάλυψη της ομάδας του. Έχει πολύπλευρο παιχνίδι και μπορεί να προσφέρει σε κάθε τομέα. Πολλά μάτια επίσης στον Luka Garza. Δεν ξέρω πόσο χώρο και χρόνο μπορεί να βρει δίπλα στον Nurkic, όμως μπορούν να παίξουν ακόμα και μαζί, εκτοπίζοντας τον Halilovic από το ‘4’.
14) Πολωνία
Η Πολωνία είναι μια ομάδα που κάνει συνεχώς βήματα μπροστά, όμως δεν καταφέρνει πραγματικά να κάνει κάτι αξιόλογο, γιατί πολύ απλά, πριν ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια βρισκόταν πολύ, πολύ όμως, πίσω. Βέβαια, και μόνο η παρουσία της στα μεγάλα τουρνουά, η οποία είναι πάντα σταθερή και συνεπής αξίζει αναφοράς και συγχαρητηρίων. Τα παρατράγουδα με τα αδέλφια Ponitka φυσικά και “χτύπησαν”, ενώ η απουσία του Sochan αφαιρεί έναν σημαντικό λόγο, για να παρακολουθήσει κανείς τη συγκεκριμένη ομάδα. Ο άλλοτε παίκτης του ΠΑΟ, A.J Slaughter, συνεχίζει ως νατουραλιζέ, ενώ ο Mateusz Ponitka παίρνει το χρίσμα του ηγέτη και αρχηγού. Ο Balcerowski στην ρακέτα θα δώσει τις μάχες του, όσο ο Sokolowski θα επιμελείται του spacing με το καλό του σουτ. Παίζουν σαν σύνολο, χωρίς εγωισμούς και λοιπές προσωποκεντρικές αντιλήψεις. Η ομάδα του Igor Milicic θα δώσει μεγάλη μάχη με Φινλανδία και Ισραήλ για μια εκ των προνομιούχων θέσεων στον Δ’ όμιλο.
Το αστέρι: Ο Mateusz Ponitka αφού ξεφορτώθηκε τον… ανεπιθύμητο αδελφό του και αφού ο Jeremy Sochan (Draft των Spurs στο νούμερο 9 φέτος) τέθηκε εκτός, έχει όλο τον χώρο και χρόνο μπροστά του. Είναι παίκτης που σκοράρει, μαζεύει rebounds, μοιράζει assists, κλέβει μπάλες και γενικά κάνει τα πάντα.
Η αποκάλυψη: Ο Olek Balcerowski είναι ο βασικός πυλώνας της ρακέτας της ομάδας αυτής. Είναι ψηλός με μέγεθος, δύναμη και τσαγανό. Η παρουσία του στη διοργάνωση θα τον βοηθήσει πολύ, ενώ οι μάχες που θα δώσει με τους ψηλούς των Τσέχων αλλά και τον Σέρβων θα είναι ένα πολύ απαιτητικό τεστ για τον ίδιο.
15) Ισραήλ
Το Ισραήλ του Guy Goodes έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε ακόμα μια ομάδα που τρυπάει το ταβάνι της και δημιουργεί μια όμορφη ιστορία στις καλοκαιρινές διοργανώσεις της FIBA. Ο Ισραηλινός τεχνικός έχει την τύχη να βλέπει τον Deni Avdija να δηλώνει παρών στο μεγάλο ραντεβού της χώρας του και σε συνδυασμό με τον νεανικό κορμό της ομάδας που αποτελείται από τους Zoosman, Madar, Blatt, Menco, Sorkin, Levi και Ziv, το Ισραήλ συνιστά μια ομάδα άκρως επικίνδυνη και ικανή για τα πάντα. Δεν έδωσε τα πολύ δυνατά φιλικά στην προετοιμασία του, οπότε δεν μπορούμε να βγάλουμε ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα. Η νεανική φλόγα και η εμπειρία των πιο παιγμένων παιδιών (DiBartolomeo, Mekel, Cohen, Pnini) είναι ένας συνδυασμός που πάντα αποδίδει. Μένει να αποδειχθεί και από το προπονητικό τιμ, ότι διατίθεται τα εχέγγυα για κάτι που μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει μακριά.
Το αστέρι: Ο Deni Avdija είναι ο All-Around παίκτης που θέλει κάθε ομάδα και κάθε προπονητής. Forward με μέγεθος, ταχύτητα, αντίληψη και πολύ υψηλή τεχνική, θα είναι σίγουρα μέσα στα καλύτερα 3άρια της διοργάνωσης, τουλάχιστον για τη φάση των ομίλων.
Η αποκάλυψη: Εδώ θα βάλουμε δυο παίκτες. Οι Blatt και Madar θα είναι το βασικό δίδυμο της περιφέρειας του Goodes. Ο πρώτος έχει ντεμπουτάρει στην EL με την ALBA, μαθαίνοντας πολλά υπό τον Aito Reneses, ενώ ο δεύτερος θα παίξει φέτος με την Partizan του Obradovic. Κουμπώνουν άψογα αφού ο Blatt είναι pass first και ο Madar score first. Μπορούν να δώσουν τρελό ρυθμό στο παιχνίδι της ομάδας τους και να κάνουν πάταγο.
16) Φινλανδία
Είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω τους Φινλανδούς στη διοργάνωση, διότι αυτό σημαίνει ότι θα δούμε και τον Lauri Markkanen, τον παίκτη που σε αυτά τα τουρνουά πλησιάζει όσο κανείς άλλος, έναν θρύλο του αθλήματος και αγαπημένο όλων, τον Dirk Nowitzki. O Markkanen είναι όλα τα λεφτά για το σύνολο του Lassi Tuovi και ο κύριος εκφραστής κάθε απόφασης της ομάδας. Στα φιλικά… μοιράζει υπογλώσσια, ενώ προέρχεται από σπουδαία σεζόν στο NBA με τους Cavaliers, όπου έπαιζε σε BIG σχήματα κυρίως ως SF. Ο Petteri Koponen με μεγάλη εμπειρία από τέτοιες διοργανώσεις θα είναι ο τιμονιέρης της ομάδας, ενώ οι Huff και Salin θα είναι οι αντιστράτηγοι στο στρατόπεδο των Φινλανδών, των οποίων οι βλέψεις μάλλον περιορίζονται στην πρόκριση του ομίλου τους.
Το αστέρι: Ο Lauri Markkanen για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω. Δεν υπάρχει ομάδα που να εξαρτάται σε μεγαλύτερο βαθμό από έναν παίκτη στη διοργάνωση, θεωρώ.
Η αποκάλυψη: Ο Mikael Jantunen θα παίξει δίπλα στον Lauri Markkanen στις θέσεις των Forwards. Διαθέτει μέγεθος και πολύ καλό σουτ, ενώ φέτος στην Οστάνδη έδωσε αρκετά καλά δείγματα γραφής. Μάτια ανοιχτά!
17) Μαυροβούνιο
O Nikola Vucevic δήλωσε… απών και τα πράγματα ζορίζουν αρκετά για το συγκρότημα του Bosko Radovic. Οι Μαυροβούνιοι, που ακόμα ψάχνονται για το ποιος παίκτης θα πάρει τη θέση του νατουραλιζέ, ο Perry ή ο Radebaugh, θα έχουν ως ηγέτη τον Boban Dubljevic και ως άσο τον Nikola Ivanovic, που φέτος έπαιξε στον Ερυθρό Αστέρα. Έχουν εμπειρία, όμως τους λείπει η φρεσκάδα, που χρειάζεται σε τέτοια παιχνίδια, ώστε να ξεκολλήσει το κάρο από τις λάσπες, όταν ομάδες με μεγαλύτερο ενθουσιασμό, θα την παίζουν… μονότερμα. Αν περάσουν από τον όμιλο με Ισπανία, Τουρκία, Γεωργία, Βουλγαρία και Βέλγιο, θα είναι επιτυχία.
Το αστέρι: Δίχως άλλο, ο Boban Dubljevic. Εν τη απουσία του εκ των κορυφαίων ψηλών στον κόσμο, Nikola Vucevic, ο εμβληματικός ηγέτης της Valencia θα είναι ο go to guy του Μαυροβουνίου και αυτός που αναμένεται να τραβήξει το περισσότερο κουπί.
Η αποκάλυψη: Θεωρώ, ότι ο παίκτης που θα πάρει τη θέση του νατουραλιζέ, θα είναι ιδιαιτέρως κομβικός για το συγκεκριμένο σύνολο. Ξεχάστε τον Perry του Παναθηναϊκού και ετοιμαστείτε να δείτε κάτι διαφορετικό. Σε περίπτωση που τη θέση πάρει ο Jonah Radebaugh, τη γνώμη μας την ξέρετε…
18) Ουκρανία
Μπορεί η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας να είναι ακόμα τεταμένη, ωστόσο η Ουκρανία θα δώσει κανονικά το παρών στο EuroBasket 2022. Η ομάδα του ικανότατου Ainars Bagatskis θα παίξει στον όμιλο με την εθνική μας και θα δώσει τη δική της μάχη για πρόκριση. Στο ρόστερ ξεχωρίζουν ο Center των Kings, Alex Len και ο SG των Raptors, Svi Mykhailiuk. Ο άλλοτε παίκτης του Προμηθέα, Oleksandr Lypovyy και ο πρώην ψηλός της Barcelona, Artem Pustovyi, είναι παίκτες που δίνουν ενέργεια και ποιότητα, όμως απορώ, γιατί δεν αποκτήθηκε ένας νατουραλιζέ παίκτης στην περιφέρεια, ώστε να έχει το κουμάντο. Θα έχει τη στήριξη πολλών για ευνόητους λόγους και θα δώσει μάχη με τις σκληροτράχηλες ομάδες της Βρετανίας και της Αγγλίας για μια θέση στην 16άδα!
Το αστέρι: Ο Svi Mykhailiuk αλλά και ο Alex Len, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Ο πρώτος θα είναι ο main scorer της ομάδας, όμως η δουλειά του Len κάτω από τα καλάθια, του εξασφαλίζει πολλά εκατομμύρια στο NBA, οπότε δεν μπορούμε να την υποτιμήσουμε.
Η αποκάλυψη: Ο Oleksandr Lypovyy θα πάρει μεγάλο μέρος αποφάσεων και εκτελέσεων μαζί με τον Mykhailiuk. Πάντα μου άρεσε το πληθωρικό του παιχνίδι, έχει ευκαιρία για ένα καλό τουρνουά.
19) Βέλγιο
Βήματα αργά αλλά σταθερά για το μπάσκετ του Βελγίου. Η ομάδα του Κροάτη Dario Gjergja ετοιμάζεται για ένα μεγάλο για την ίδια τεστ, που θα προσδιορίσει τον δείκτη ετοιμότητάς της. Ο Retin Obasohan στα 29 του μοιάζει έτοιμος για το κάλεσμα, αφού προέρχεται από καλές σεζόν σε Bamberg, Nymburk και Hapoel Jerusalem, εξαργυρώνοντάς τις με την υπογραφή του στην EuroLeague και την ASVEL. Ο επίσης EL material, Ismael Bako, βρίσκεται στο ρόστερ, όπως και οι έμπειροι Tabu, Gillet και De Zeeuw. Μεγάλη απουσία ο Van Rossom. Θα δώσει μάχη στον όμιλο και δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος.
Το αστέρι: Ο Retin Obahosan, όπως είπαμε. Σκόρερ ολκής με μεγάλο οπλοστάσιο και αρκετά μεγάλα ψυχικά χαρίσματα.
Η αποκάλυψη: Για τους λόγους που επίσης αναφέραμε πιο πάνω, ο Ismael Bako. Μετά από μια εξαιρετική σεζόν στη Manresa επιστρέφει στην EL για τη Virtus και πρέπει να αποδείξει, γιατί βρίσκεται εκεί.
20) Βουλγαρία
Η Βουλγαρία κόντρα σε όλες τις προβλέψεις πανηγύρισε έξαλλα και με κάθε δίκιο την πρόκρισή της στο EuroBasket του 2022. Το σύνολο του Rosen Barchovski έχει στις τάξεις του το κορυφαίο 4άρι της περυσινής σεζόν στην EL, Sasha Vezenkov, και φυσικά τον διαχρονικό ηγέτη του, Dee Bost. Οι Βούλγαροι είναι σκληρά καρύδια και μπορούν να προσγειώσουν απότομα, όποιον τους υποτιμήσει. Θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους και θα διασκεδάσουν στη διοργάνωση, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν κάτι να χάσουν, αλλά μόνο να κερδίσουν.
Το αστέρι: Προφανώς ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ. Η εξέλιξή του την τελευταία διετία είναι ραγδαία, τόσο που συγκεντρώνει τα βλέμματα ολόκληρου του πλανήτη πάνω του απόλυτα δίκαια!
Η αποκάλυψη: O Ivan Alipiev πήγε αρκετά καλά στα φιλικά. 5άρι με σουτάκι, δύναμη και ενέργεια. Καλός rebounder και blocker. Κακός μπελάς δηλαδή.
21) Μεγάλη Βρετανία
Η Μεγάλη Βρετανία με τους καλούς αθλητές, αλλά με το limited τεχνικό/τακτικό υπόβαθρο αναμένεται να είναι μια από τις, θεωρητικά πάντα, αδύναμες ομάδες του τουρνουά. Ο Okereafor πέρασε την κορυφή του βουνού, ενώ ο Olaseni είναι πολύ μόνος απέναντι στα θηρία. Κρίμα που δεν μπόρεσε να κατέβει ο O.G Anunoby, για να βοηθήσει. Θα έδινε σπουδαία δυναμική στο δημιούργημα του Nate Reinking, ο οποίος μέσα στο staff του έχει και έναν Έλληνα, τον Ανδρέα Καπούλα. Μπράβο τους και μόνο που βρίσκονται εδώ.
Το αστέρι: O Gabriel Olaseni της Darussafaka. Ψηλός με motor, ψυχή και ενέργεια. Από τους παίκτες με την νοοτροπία που δεν διδάσκεται, αλλά αποκτάται μέσα από τον αγώνα και την τριβή.
Η αποκάλυψη: O Luke Nelson είναι ένας PG με καλό vision και σουτ μέσης απόστασης. Έπαιξε στη Γαλλία φέτος για τη Le Portel, ενώ ετοιμάζεται να ντεμπουτάρει στο EuroCup με τους London Lions. Αμέ…
22) Εσθονία
Η Εσθονία έχει κάποιους παίκτες με εμπειρία από EL και μεγάλο ανταγωνισμό, όπως ο Vene (Gran Canaria) και ο Raieste (Baskonia). Το ρόστερ έχει πολλές ελλείψεις, αλλά ξεχειλίζει από φλόγα και μαχητικό πνεύμα. Μην ξεχνάμε ότι οι Εσθονοί στα προκριματικά υπέταξαν την πολύ δυνατή Λετονία, σοκάροντας τους πάντες. Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια λοιπόν. Ο Φινλανδός Jukka Toijala έχει ένα φτωχό ρόστερ στα χέρια του και πολλά εμπόδια να ξεπεράσει, προκειμένου η Εσθονία να διεκδικήσει έστω μια τιμητική και άκρως σημαντική νίκη σε αυτή την εμπειρία της. Ο δικός μας, Maik Kotsar, που πρόσφατα υπέγραψε στην Baskonia θα είναι η μεγάλη μορφή της ομάδας. Όπως μπορείτε να θυμηθείτε, χαρακτηρίζαμε ως το μεγάλο τεστ για τον ίδιο τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Άντε λοιπόν!
Το αστέρι: Ο Maik Kotsar είναι πραγματικός ταύρος και δεν βλέπει κανέναν στον δρόμο του για το καλάθι. Θεωρώ, ότι βιάστηκε να υπογράψει, διότι μπορεί να κάνει ένα πραγματικά καλό τουρνουά και να ανεβάσει τις μετοχές του. Βέβαια σε μια ομάδα με την παράδοση στην εξέλιξη παικτών της Baskonia, δεν λες όχι…
Η αποκάλυψη: O Kristian Kulamae από τη San Pablo Burgos έρχεται για να καλύψει τη θέση του ‘1’ σε ένα ρόστερ με φτωχή επένδυση και λίγες λύσεις επιθετικά θα είναι ο κύριος τροφοδότης των Kotsar, Treier, Vene, Joesaar και Raieste. Στα 23 του έχει μια καλή ευκαιρία να λάμψει.
23) Ουγγαρία
Δεν είναι κακή ομάδα. Ο Stojan Ivkovic οδήγησε την Ουγγαρία στην τελική φάση του EuroBasket, όπου οι Μαγυάροι θα παίξουν, όπως είπαμε στον πιο δύσκολο όμιλο του τουρνουά και για αυτό ακριβώς τοποθετούνται τόσο χαμηλά (θα ήταν 3-4 θέσεις πιο πάνω). Ο Adam Hanga μετά από πολλά χρόνια επιστρέφει στο προσκήνιο και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά. Οι Mikael Hopkins, Marko Filipovity, David Vojvoda και Benedek Varadi είναι παίκτες με παραστάσεις και ικανότητες. Όπως είπαμε, σε άλλο όμιλο θα είχαν μεγαλύτερες αξιώσεις, που ενδεχομένως να έφταναν ακόμα και στην πρόκριση, αλλά απέναντι σε Σλοβενία, Γαλλία, Λιθουανία, Γερμανία και Βοσνία, πόση αισιοδοξία μπορούν να έχουν;
Καλή τους τύχη!
Το αστέρι: Φυσικά ο Adam Hanga. O πληθωρικός SF της Real με το playmaking και τη σπουδαία άμυνα θα είναι σπαθί και ασπίδα ταυτόχρονα για την ομάδα του. Ώρα να θυμίσει λίγο τον εκρηκτικό πλάγιο της Baskonia, που βίδωνε τα μεγαλύτερα ονόματα στο παρκέ και τους έκλεβε πορτοφόλια, κινητά, γκόμενες κλπ…
Η αποκάλυψη: Ο Benedek Varadi έρχεται από καλή σεζόν στο Champions League με την ουγγρική Szombathely. 12 πόντοι, με 6 assists, 4.5 rebounds και 1.5 κλέψιμο είναι καλοί αριθμοί; Φυσικά και είναι. Στην ΑΕΚ τον θυμούνται πολύ καλά. Για να τον δούμε…
24) Ολλανδία
Πανέτοιμη για μια πανέμορφη εμπειρία η Ολλανδία, που θα κατέβει στα παρκέ της Τσεχίας, όπου διεξάγεται ο όμιλός της, για να ευχαριστηθεί το παιχνίδι και να κάνει το καλύτερο δυνατό για την πατρίδα της. Ο Ιταλός Maurizio Buscaglia έχει στα χέρια του το μάλλον χειρότερο ρόστερ της διοργάνωσης. Ξεχωρίζει η παρουσία του Worthy de Jong, του πιο μπαρουτοκαπνισμένου παίκτη της ομάδας και φυσικά αυτή του Yannick Franke, που από φέτος θα παίζει στη χώρα μας για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Η Ολλανδία είναι εξ αρχής το μεγάλο outsider της διοργάνωσης και το γνωρίζει και η ίδια, οπότε ξέρει ότι οι απαιτήσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Μια νίκη της θα ακουγόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα ήταν πολύ ευχάριστο γεγονός.
Το αστέρι: O Yannick Franke έρχεται από σεζόν με διψήφιο μέσο όρο πόντων στο πρωτάθλημα της Πολωνίας και στο Europe Cup. Θα παίξει στον ΠΑΟΚ, όπως προαναφέραμε, και η συγκεκριμένη συγκυρία είναι πολύ ευνοϊκή για τον ίδιο, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα.
Η αποκάλυψη: Ο Keye Van Der Vuurst της βέλγικης Οστάνδης είναι ένας 20χρονος pure PG με εξαιρετικό χειρισμό, καλό σουτ και ένα πολλά υποσχόμενο court vision. Πολλές φορές παρασύρεται στον ρυθμό του παιχνιδιού λόγω και της ηλικίας του, όμως πολλές φορές αυτός του ο αυθορμητισμός ανακατεύει την τράπουλα και δίνει άλλο χρώμα στο παιχνίδι.
Η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζεται και φτάνει σε μονό αριθμό, οπότε το μόνο που απομένει είναι οι τελικές 12άδες των ομάδων. Το ενδιαφέρον χτυπά κόκκινο και ο ανταγωνισμός τρυπά ταβάνι.
Καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες!
Επιμέλεια: Outsider
