Αυτή είναι η προεπιλογή της εθνικής Ελλάδος για το επερχόμενο EuroBasket.
Από το πρωί διαβάζουμε δεξιά-ζερβά, ότι ο… κακός Παπαγιάννης και ο… ακόμα πιο κακός Ρογκαβόπουλος, κάνουν κωλοπαιδαρισμό-βεντετισμό και ό,τι άλλο βγάζει ο καθένας από το κεφάλι του, σηκώνοντας το δάχτυλο, χωρίς να ξέρει προφανώς το παραμικρό από την εντός εθνικής πραγματικότητα (ούτε κι εμείς ξέρουμε, μην το πάρετε ως υπονοούμενο) και αφορίζοντας, εκμηδενίζοντας και υποτιμώντας την οποιαδήποτε προσφορά μπορεί να είχε ο καθένας τα προηγούμενα χρόνια με τα γαλανόλευκα.
Πιο παλιά ήταν ο αδιάφορος Διαμαντίδης [sic], που έφυγε από την εθνική στα 30 του, ο Σπανούλης που δεν έδινε ούτε το 50%, για να πηγαίνει διακοπές και να μην κουβαλάει τη ρετσινιά που είχε ο Διαμαντίδης [ξανά sic] και η ντίβα [ναι, sic] Σλούκας, που δεν ήθελε να κουραστεί τα καλοκαίρια, για να πάει Μιλάνο.
Προφανώς στην περίπτωση του Παπαγιάννη υπάρχει δυσλειτουργία στις σχέσεις με τον κόουτς Σπανούλη, ο οποίος είχε ξεγράψει τον Γιώργο από τη Μονακό, θέτοντάς τον εκτός αποστολής στις τελευταίες 5-6 αγωνιστικές της regular season της EL και βάζοντάς τον αναγκαστικά στο Game 5 με την Barca, στο οποίο ο Παπαγιάννης ως απόλυτος MVP τον εξέθεσε. Κι εκεί που όλοι περιμέναμε στο Final-4 να επανέλθει στην κανονικότητα ο διεθνής Center, αυτός ξανά εκτός.
Ωραία όλα αυτά, δεν θέλουμε να πάρουμε το μέρος κανενός, απλώς αναφέρουμε την αλήθεια, όπως τη γνωρίζουμε από τα ΜΜΕ: Ότι δηλαδή ο Παπαγιάννης τέθηκε εκτός Μονακό, επειδή μιλούσε με άλλη ομάδα για την επόμενη σεζόν.
Και θα πούμε εμείς. Αν ο Γιώργος ερχόταν κανονικά στην εθνική και μετέφερε αυτόματα μαζί του τις ψυχρές σχέσεις και το δηλητηριασμένο κλίμα με τον προπονητή του στα αποδυτήρια της “Επίσημης Αγαπημένης”; Αν ο Σπανούλης υποσυνείδητα είχε την ίδια επηρεασμένη άποψη για τον αθλητή και επέφερε αγωνιστική δυσλειτουργία;
Οι υποθέσεις είναι πολλές και τα συμπεράσματα που μπορεί -ή καλύτερα, θέλει- να βγάλει ο καθένας ακόμα περισσότερα. Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε στον Γιώργο, ότι ενώ είναι μόλις 28 ετών, έχει προσφέρει ήδη πάρα πολλά στο εθνόσημο και όχι να του κουνάμε το δάχτυλο, επειδή δεν θέλησε να ακολουθήσει την ομάδα. Το ότι ίσως να είναι η τελευταία φορά που όλα τα διαθέσιμα αστέρια μας είναι εδώ, είναι άλλη ιστορία και ξαναλέμε: Δεν παίρνουμε το μέρος κανενός και απλώς προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στην όλη υπόθεση και να εξηγήσουμε κάποια πράγματα, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Στην περίπτωση του Ρογκαβόπουλου, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και πιο θολά ταυτόχρονα. Ναι, η νέα ΕΟΚ και οι νέοι προπονητές κλήθηκαν και φάνταζαν ικανά να συσπειρώσουν [και πάλι sic] την εθνική, όμως μέχρι στιγμής, το σχίσμα όχι μόνο κρατεί καλά, αλλά μεγαλώνει διαρκώς και πολλές φορές με κρότο.
Ο Ρογκαβόπουλος είναι ένας παίκτης που μπορεί να ανοίξει πολλές πόρτες για την ομάδα μας, όμως συνειδητά επιλέγει τις διακοπές και την ατομική προπόνηση στα καλοκαίρια του. Ποιοι είμαστε εμείς για να του πούμε, ότι… δεν έχει θέση στην ομάδα; Ξέρουμε τι και ποιος τον ενοχλεί; Όχι. Ξέρουμε, γιατί το παιδί δεν ψήνεται να επιστρέψει στην Ελλάδα ούτε καν συλλογικά; Όχι.
Προφανώς έχει μια άλλη άποψη για την καριέρα ΤΟΥ και κρίνει αυτός ό,τι θεωρεί καλύτερο. Το θέμα είναι οι απόψεις και τα σχόλια του σήμερα να μείνουν στις μνήμες όσων αφορίζουν και στα μελλοντικά καλοκαίρια, όταν πιθανόν να είναι ένας εκ των κορυφαίων 3nD πλαγίων στην Ευρώπη και δίπλα σε παιδιά όπως ο Αβδάλας, ο Σαμοντούροφ, ο Λιοτόπουλος και Σπάρταλής, μπορεί να πυροβολεί κατά ριπάς τις αντίπαλες άμυνες.
Εν τέλει πού θέλουμε να καταλήξουμε; Στο ότι η εθνική δεν είναι πρόσωπα. Ναι, ο Παπαγιάννης μας αφήνει με γυμνή τη θέση του Center, όμως, πόσοι μέσα στην χρονιά δεν τον λέτε “ταγάρι”, “φαπαγιάννη” και άλλα πολλά; Ο Ρογκαβόπουλος είναι ένας πολύ καλός παίκτης, όμως πόσοι εδώ μέσα δεν τον έχετε χαρακτηρίσει “τοξικό”, “κωλόπαιδο” και άλλα πολλά;
Πάρτε το χαμπάρι, οι εποχές έχουν αλλάξει, τα ποσά στους αθλητές έχουν υπερπολλαπλασιαστεί, τα παιχνίδια έχουν αυξηθεί σε τετραπλάσιο βαθμό μέσα στη σεζόν και ένα καλοκαίρι μπορεί να κρίνει πολλά στην καριέρα του οποιουδήποτε.
Μην πέφτετε στην παγίδα να συγκρίνετε παλιότερες-εντελώς διαφορετικές εποχές, γιατί τα μεγέθη ήταν εντελώς διαφορετικά και οι ευκαιρίες και συνθήκες πολύ διαφορετικές για διάκριση και χρηματιστηριακή άνοδο. Παλικάρια ο Γκάλης με τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, έφεραν το μπάσκετ στο σπίτι του Έλληνα, έβαλαν μια μπασκέτα σε κάθε αυλή, αλλά δεν ξέρουμε, αν έπαιρναν κι αυτοί 1-2 εκατομμύρια κάθε χρόνο, παίζοντας περίπου 100 παιχνίδια, αν ήταν διατεθειμένοι και σωματικά υγιείς, κάθε μα κάθε καλοκαίρι να είναι εκεί.
Κλείνοντας όπως ακριβώς ξεκινήσαμε, αυτή είναι η προεπιλογή της εθνικής Ελλάδος για το επερχόμενο EuroBasket. Όποιος θέλει στηρίζει. Όποιος έχει άλλους σκοπούς και θέλει να συνεχίσει να ρίχνει λάδι στη φωτιά και να δηλητηριάζει με τον δικό του τρόπο και στη δική εμβέλεια την εθνική, μπορεί να μείνει στα κωλόπαιδα Παπαγιάννη-Ρογκαβόπουλο, στον Σλούκα που μυρίστηκε μετάλλιο, στον Γιάννη που θέλει να βάλει τα αδέρφια του να παίξουν και στην γαυρο-ΕΟΚ των Λιόλιου-Σπανούλη [ένα τελευταίο sic για όλα αυτά].
Εμείς θα υποστηρίξουμε τους προπονητές και τα παιδιά που θα κατέβουν στο EuroBasket, για να τιμήσουν τη χώρα μας και θα ευχαριστήσουμε όσους απουσιάζουν εκούσια και φυσικά όσους αποσύρθηκαν βλ. Παπαπέτρου, όσους είναι τραυματίες βλ. Καλάθι και όσους δεν γινόταν να παίξουν λόγω κανονισμού βλ. Ουόκαπ, για την όποια συνεισφορά τους στις εθνικές ομάδες -άλλος μεγαλύτερη, άλλος μικρότερη, δεν έχει και πολλή σημασία-, περιμένοντάς τους, όταν είναι έτοιμοι και κριθούν απαραίτητοι, να κάνουν ξανά το ίδιο από οποιοδήποτε πόστο.
Οι υπόλοιποι μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε…
Outsider
