Τον coach Δημήτρη Ζάννο δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά. Η γνώση μας προσδιορίζεται στα τεκταινόμενα της κατηγορίας και δη της ομάδας του South BC που επενδύει στα νέα παιδιά, δίνοντάς τους μπασκετικό χώρο για να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους.
Η ομάδα του Αλίμου πανηγύρισε μια ιστορική άνοδο στην Α΄Εσκανά από την Β΄Κατηγορία της Ένωσης. Με μικρό μέσο όρο ηλικίας παικτών κατάφερε να πρωταγωνιστήσει και να πάρει το εισιτήριο της επιβράβευσης και της αναγνώρισης μιας ξεχωριστής προσπάθειας που συνοδεύτηκε και με αποτέλεσμα.
Για να μην «φάμε» άλλο χώρο πολυλογώντας, να σημειώσουμε ότι οι απαντήσεις του coach αναδεικνύουν την περιέργεια του «The Momentum.gr» να μάθει δυο στοιχεία περισσότερα για το σύλλογο.
Είναι από τις ωραιότερες συνεντεύξεις που έχουν καταγραφεί στην εν λόγω ιστοσελίδα που με τόση άδολη αγάπη καταπιανόμαστε. Άλλωστε το φως νικάει πάντα το σκοτάδι…
1.Με το χέρι στην καρδιά. Όταν αναλάβατε την ομάδα, σας πέρασε από το μυαλό η σκέψη μιας ανόδου;
Κατηγορηματικά όχι. Ήμουν πάρα πολύ συνειδητοποημένος τι αναλαμβάνω, εννοώντας το ταλέντο των παιδιών, αλλά δεν είχα ξεκάθαρη εικόνα για τις υπόλοιπες ομάδες της κατηγορίας. Ήμασταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, χωρίς νίκη και το άμεσο ζητούμενο ήταν να ανασυνταχθούμε και να δούμε σε ποια κομμάτια του παιχνιδιού μας χρειαζόμασταν βελτίωση. Εν συνεχεία ο στόχος που άτυπα τέθηκε ήταν να κρατήσουμε την κατηγορία. Έστω και μέσα από την διαδικασία των play outs. Οι άνθρωποι που «τρέχουν» την ομάδα, ο Γιάννης Ηλιόπουλος και ο Αλέξανδρος Άνθης, μου ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή ότι τους είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα αρκεί η ομάδα να παίξει ωραίο μπάσκετ, με τις αρχές και τα στοιχεία που διέπουν ένα νεανικό σύνολο. Θα χρησιμοποιήσω μια πολύ όμορφη φράση του Γ. Ηλιόπουλου που εμπεριέχει όλη τη φιλοσοφία του συλλόγου: «Ας παίξουμε με τον δικό μας τρόπο και ας χάσουμε. Αλλά αν παίξουμε έτσι, δεν θα χάσουμε». Το οποίο εάν το καλοσκεφτούμε έχει διττή σημασία γιατί έτσι δεν χάνει κάποιος ούτε σε καθαρά αγωνιστικά πλαίσια ούτε βέβαια σε αθλητική προσέγγιση και φιλοσοφία.
2.Πώς πλάθεται ένα νεανικό σύνολο για να κάνει πρωταθλητισμό;
Με ταλέντο, πολλή δουλειά, υπομονή και εμπιστοσύνη. Ειδικότερα τα δύο τελευταία στοιχεία είναι πάρα πολύ σημαντικά. Όταν ανέλαβα την ομάδα βρήκα ταλέντο και work ethic. Έμπαινα στο γήπεδο είκοσι λεπτά πριν την έναρξη της προπόνησης και συναντούσα 15 αθλητές να κάνουν ασκήσεις ενεργοποίησης, βάρη και διατάσεις. Ακόμα και τώρα που είμαστε στην τελευταία στροφή της χρονιάς είναι ΟΛΟΙ τους εκεί. Από εκεί και έπειτα αρχίζαμε και χτίζαμε την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον. Αυτό δημιούργησε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς στα πλαίσια της ομάδας πράγμα που μας κράτησε στις δύσκολες στιγμές που προκύπτουν στους οκτώ μήνες ενός πρωταθλήματος. Αφήνω τελευταίο το στοιχείο της υπομονής. Αφενός και κυρίως από την πλευρά της διοίκησης στο να στηρίξει έναν προπονητή ακόμα και σε άτυχα αποτελέσματα και αφετέρου σε προπονητικό επίπεδο σε σχέση με τους εκάστοτε αθλητές. Απαραίτητο συστατικό όταν έχεις να κάνεις με νέα παιδιά που έχουν από μηδαμινές έως ελάχιστες παραστάσεις . Σε προπονητικό επίπεδο, αυτό που συνηθίζαμε να τους λέμε, και εγώ και ο άμεσος συνεργάτης μου ο Σπύρος Μεσίρης, είναι «κάντε λάθη, αλλά μην κάνετε τα ίδια λάθη».
Πολλές φορές χρειάστηκε να επιμείνουμε σε συγκεκριμένα στοιχεία του παιχνιδιού μας έως ότου τα τελειοποιήσουμε (πράγμα που πιθανόν να μην κάναμε εάν είχαμε πιο έμπειρα παιδιά) χωρίς ποτέ να το θεωρήσουμε περιττό ή σπατάλη χρόνου. Θα σας αναφέρω χαρακτηριστικά ότι στο δεύτερο ματς των play offs, όπου ουσιαστικά με νίκη κατακτούσαμε την άνοδο, τα παιδιά είχαν τόσο άγχος που κάναμε παιδαριώδη λάθη σε πράγματα που έχουμε δουλέψει χιλιάδες φορές στις προπονήσεις μας κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Όταν τους δώσαμε με τον Σπύρο να καταλάβουν ότι όλα αυτά που συναντούν δεν είναι πρωτόγνωρα, γύρισαν ένα ματς στο οποίο ήμασταν πίσω 15 πόντους απέναντι στην ομάδα της Νέας Περάμου που στις τάξεις της έχει τρομερά έμπειρους και ποιοτικούς παίχτες.
3.Πότε συνειδητοποίησες ότι η άνετη παραμονή δεν σας αντιπροσωπεύει;
Ουσιαστικά ποτέ. Όχι λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης ή δήθεν μετριοπάθειας, αλλά κυρίως γιατί το πρωτάθλημα ήταν εξαιρετικά δύσκολο και όλοι μπορούσαν να κερδίσουν όλους αλλά και να χάσουν από όλους. Γύρω στην 18η αγωνιστική που βγήκαμε από την ζώνη των play-outs ίσως να αρχίσαμε να κάνουμε κάποια όνειρα για κάτι παραπάνω, χωρίς όμως κανένας από εμάς να τα εκφράζει. Η προσδοκία αυτή πήγαζε από το γεγονός ότι παίζαμε πάρα πολύ καλά και αυτό μας δημιούργησε αυτοπεποίθηση. Θεωρούσαμε ότι αξίζαμε να είμαστε στα play-offs και παλεύαμε για αυτόν τον αδήλωτο -επιτρέψτε μου την έκφραση-στόχο κάθε μέρα. Όμως όπως θα είδατε όλα κρίθηκαν την τελευταία αγωνιστική για τις ομάδες που μπήκαν στα παιχνίδια ανόδου.
4.Γιατί οι ομάδες δεν επενδύουν στους νεαρούς παίκτες;
Εξαιρετική ερώτηση που όμως ανοίγει και μία τεράστια κουβέντα. Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι για κάθε λόγο ή εξήγηση που θα δώσουμε, υπάρχει σχεδόν πάντα κι ένας αντίλογος που δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα. Αν για παράδειγμα θεωρήσουμε ότι οι ομάδες δεν δίνουν χώρο στους νεαρούς παίχτες προκύπτει ο ισχυρισμός ότι αυτό γίνεται γιατί αυτοί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ο αντίλογος λοιπόν είναι «με ποιον τρόπο θα ανταπεξέλθουν εάν δεν έχουν αγωνιστικές παραστάσεις;».
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έχουμε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει κατηγορηματική ή ξεκάθαρη απάντηση. Από την άλλη διακρίνω και μια διοικητική δειλία στην λήψη μια τέτοιας απόφασης. Έχω βιώσει άπειρα παραδείγματα στα οποία συνάδελφοι προπονητές κλήθηκαν να στηρίξουν ένα νεανικό πλάνο και στα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα έχασαν τη δουλειά τους. Άρα ο εκάστοτε επαγγελματίας προπονητή μπαίνει σε ένα ψευτοδίλλημα για το τι πρέπει να επιλέξει. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να είναι ξεκαθαρισμένοι οι στόχοι και πως αυτοί θα υλοποιηθούν από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Στη South αυτά τα προβλήματα/ψευτοδιλλήματα είναι ξεκαθαρισμένα εν τη γενέσει τους. Υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο ανάδειξης νέων αθλητών, το οποίο υποστηρίζεται διοικητικά σε όλα τα επίπεδα.
5.Υποθετικά μιλώντας, γιατί είναι νωρίς, του χρόνου στην Α΄Κατηγορία με μεγαλύτερες απαιτήσεις, η ομάδα θα στηριχτεί αποκλειστικά στους μικρούς ή θα κάνει και «ενέσεις» εμπειρίας;
Όπως είπατε είναι πολύ νωρίς. Όμως όπως ανέφερα και πιο πάνω, η φιλοσοφία της στήριξης νεαρών αθλητών δεν σκοπεύουμε να αλλάξει. Σκοπός μας θα παραμείνει η ανάδειξη ταλέντων και η βελτίωση τους μέσα από ένα διοικητικό και προπονητικό πλάνο που δεν θα αλλοιωθεί από την πρόσκαιρη χαρά που θα δώσει ένα αποτέλεσμα, ακόμα κι αν αυτό λέγεται άνοδος σε μεγαλύτερη κατηγορία.
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
