Τα συστατικά της φετινής πρωταθλήτριας ομάδας των Αγίων Αναργύρων στο πρωτάθλημα της Α΄ΕΣΚΑ ανέλυσε και παρουσίασε με τεκμηριωμένο και δομημένο λόγο στο «TheMomentum.gr» ο προπονητής Χρήστος Πουτουλίδης.
Ο φιλόδοξος και καταρτισμένος τεχνικός αναφέρθηκε στο προφίλ της ομάδας, αποκωδικοποίησε τον τίτλο του φαβορί που συνόδευε τους «Αγίους», σχολίασε το επίπεδο του φετινού πρωταθλήματος και έκανε ειδική μνεία στους συντελεστές αυτής της επιτυχίας.
Παράλληλα, έδωσε μια άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση στην «αποχή από τους πάγκους» και εμείς από την πλευρά μας να εκφράσουμε την διπλή χαρά μας που το εν λόγω μέσο γίνεται πάτημα για την αναπαραγωγή απόψεων που έχουν για βάση τους το σεβασμό προς το ίδιο το άθλημα.
1. Πρωταθλητές και τυπικά! Πώς νιώθεις;
Χαρούμενος για την κατάκτηση, περήφανος για την αναγνώριση των αντιπάλων, αφού η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή και ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι άνθρωποι της ομάδας.
2. Στη συνείδηση των πολλών οι Άγιοι Ανάργυροι είχαν «πάρει το πρωτάθλημα» από νωρίς. Πόσο εύκολη ήταν η διαχείριση αυτής της σκέψης στους κόλπους της ομάδας;
Εξαρτάται από το πως προσδιορίζεται χρονικά το νωρίς. Αν εννοούμε την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και τις προβλέψεις που συνοδεύουν τα φαβορί, σίγουρα ήμασταν ένα από αυτά μαζί με την Νέα Ιωνία ,την Λυκόβρυση και την Άμιλλα Περιστερίου, οπότε αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα “πρέπει” , το οποίο δεν είναι ποτέ εύκολο να το διαχειριστείς. Ο τίτλος του φαβορί συνοδεύεται από την υποχρέωση όχι μόνο της νίκης αλλά και από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας από την οποία προέρχεται αυτή.
Συνεπώς στις αρχές κάθε πρωταθλήματος οι ομάδες με πρωταγωνιστικές βλέψεις, χρειάζονται νίκες και εμφανίσεις που επιβεβαιώνουν τον τίτλο του φαβορί. Αυτό είναι κάτι αρκετά δύσκολο, δεδομένου ότι όλες οι ομάδες στην αρχή κάθε χρονιάς, ξεκινούν με όνειρα, φιλοδοξίες και επιπλέον όλοι έχουν ένα έξτρα κίνητρο απέναντι σου, κάτι που φυσικά είναι θεμιτό και τιμητικό. Για να συμβεί αυτό απαιτείται δουλειά, υπομονή, επιμονή και πίστη στις δυνατότητες του συνόλου καθώς και η πεποίθηση πως ο δρόμος που έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις είναι το σωστό μονοπάτι για να φτάσεις στην επίτευξη του στόχου. Λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι η ομάδα προερχόταν από μία πτώση από την National League 2, με την ψυχολογία να είναι εύθραυστη, έκανε το όλο εγχείρημα ακόμα πιο δύσκολο.
Προς επιβεβαίωση των παραπάνω αξίζει να αναφέρω πως για εμάς η χρονιά δεν ξεκίνησε ιδανικά, καθώς ηττηθήκαμε στο πρώτο μας επίσημο παιχνίδι για το κύπελλο, από έναν βασικό μας ανταγωνιστή την Νέα Ιωνία. Ωστόσο αυτό λειτούργησε ευεργετικά όπως φάνηκε στην συνέχεια, αφού αντιμετωπίσαμε αυτή την ήττα με ωριμότητα και το κυριότερο χωρίς να ψάχνουμε άλλοθι, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αφού ήταν ένας αγώνας εν μέσω προετοιμασίας, με την ομάδα προφανώς ανέτοιμη και με μία σημαντική απουσία λόγω τραυματισμού, του Δημήτρη Χριστόδουλου, ενός πολύ επιδραστικού παίκτη για την αγωνιστική μας ταυτότητα. Αυτή η αντιμετώπιση αποτέλεσε οδηγό και κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος, καθώς μετά από κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα για τα οποία θα μπορούσαμε κάλλιστα να επικαλεστούμε δικαιολογίες του τύπου “παρουσιάζουμε μία φυσιολογική αγωνιστική κάμψη ή έχουμε τραυματισμούς σημαντικών παικτών”, όπως για παράδειγμα αυτοί των Διονύση Καπινιάρη και Δημήτρη Κεφάλα στον αγώνα με το Χαλάνδρι, μας ωθούσε στο να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να παραμένουμε ταπεινοί και προσηλωμένοι στον στόχο μας.
Σε αυτό το Mindset η συμβολή όλων των παιδιών, των οποίων τα ονόματα θέλω να αναφέρω ξεχωριστά και είναι οι Δημήτρης Λαγός, Κώστας Μπέλμπας, Αρης Πιτσουλάκης, Σπύρος Νιβολιανίτης, Μιχάλης Ζουμαδάκης, Ντάνιελ Τεάκα, Γιώργος Καρατζάς, Ορφέας Νέζης, Γιώργος Τακίδης, Σταύρος Σιώμος, Χρήστος Παπακώστας, η ψυχή της ομάδας ο Γιάννης Γούνης και ο άμεσος συνεργάτης μου Γιάννης Παπακώστας, υπήρξε καθοριστική και πιστοποιήθηκε αγωνιστικά γεννώντας κάθε φορά και έναν νέο πρωταγωνιστή. Τέλος αισθάνομαι την ανάγκη να τονίσω πως για να ευδοκιμήσει μία τέτοια κουλτούρα, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το περιβάλλον να είναι γόνιμο και το περιβάλλον καθορίζεται πάντα από την διοίκηση του εκάστοτε οργανισμού.
Στην περίπτωση των Αγίων Αναργύρων, θα μπορούσα να παρομοιάσω την διοίκηση του τμήματος με το μυθιστόρημα του Alexandre Dumas ” Οι Τρεις Σωματοφύλακες”, όπου στην ουσία είναι τέσσερις. Για το δικό μας μυθιστόρημα αυτοί είναι οι Νικηφόρος Πάσουλας, Γιώργος Τσιμπούκης, Μάρκος Λαγός και Μπάμπης Μουράτος.
3. Το σχόλιό σου για το επίπεδο της Α΄Εσκα. Τι μπάσκετ πρεσβεύει η συγκεκριμένη Ένωση και ποια (αν υπάρχει) η διαφορά με την ΕΣΚΑΝΑ.
Η αλήθεια είναι πως είναι η πρώτη φορά που κάθομαι σε πάγκο ομάδας ΕΣΚΑ καθώς οι προηγούμενες μου ομάδες ανήκαν στην ένωση της ΕΣΚΑΝΑ. Από την φετινή μου εμπειρία μπορώ να σου πω ότι πρόκειται για ένα πολύ ανταγωνιστικό και σκληρό πρωτάθλημα κάτι που μαρτυρά και η βαθμολογία. Σε ότι αφορά το επίπεδο και το μπάσκετ που πρεσβεύει η ένωση, αυτό καθορίζεται κάθε φορά από την προπονητική διαδικασία και φυσικά από τους παίκτες που αγωνίζονται σε αυτήν. Αυτό με την σειρά του εξαρτάται από την δυναμική των ομάδων που λαμβάνουν μέρος στο πρωτάθλημα. Για παράδειγμα μιλώντας για την ομάδα μου έχω την ευκαιρία και το προνόμιο αν θες να συνεργάζομαι με δύο παιδιά που έχουν παραστάσεις και σημαντικές διακρίσεις από τις υψηλότερες εθνικές κατηγορίες και αναφέρομαι στους Διονύση Καπινιάρη και Δημήτρη Χριστόδουλο. Επίσης η ομάδα της Άμιλλας διαθέτει τους Αντώνη Μάντζαρη και Αλέξανδρο Σπανό, δύο παιδιά με παρουσία στην Α1. Ταυτόχρονα υπάρχουν αξιόλογα νέα παιδιά με προοπτικές όπως ο Ντάνιελ Τεάκα από εμάς ή ο Νίκος Μπάιλας από την Λυκόβρυση που είναι και πρώτος σκόρερ της κατηγορίας. Συνεπώς θεωρώ ότι το επίπεδο με βάση τα δεδομένα της εποχής είναι καλό.
4. Μετά το πρωτάθλημα με την ομάδα του Φοίνικα και την άνοδο στην Γ΄Εθνική το 2022, ήρθε η σειρά των «Αγίων». Οι προσωπικές σου σκέψεις για το διάστημα της δικής σου αποχής από τους πάγκους και το σήμερα με νέα διάκριση.
Σίγουρα η αποχή από τους πάγκους για όποιον αγαπάει το άθλημα και την προπονητική δεν είναι κάτι ευχάριστο. Η διαδικασία της προπόνησης και της προετοιμασίας ενός παιχνιδιού, η ένταση και η αδρεναλίνη πριν από τους αγώνες είναι κάτι που σου λείπει. Ωστόσο ήταν μία συνειδητή επιλογή. Ο λόγος οφείλεται στο γεγονός πως δεν είχα κάποια αξιόλογη πρόταση σε συνδυασμό με το ότι δεν βιοπορίζομαι από την προπονητική.
Ο όρος αποχή δεν με βρίσκει σύμφωνο καθώς απέχεις από κάτι όταν δεν ασχολείσαι με αυτό. Το διάστημα αυτό παρέμεινα ενεργός σε ότι αφορά την επιμόρφωση, με παρακολουθηση σεμιναρίων και αγώνων όλων των κατηγοριών περιμένοντας την επόμενη ευκαιρία που θα μου παρουσιαστεί. Ταυτόχρονα αυτή η σύντομη “αποτοξίνωση” με ωφέλησε επαγγελματικά κάτι που έκανε πιο ανώδυνο το στερητικό σύνδρομο της προπονητικής. Επιπλέον όταν αλλάζεις οπτική γωνία από το πως βλέπεις τα πράγματα εντοπίζεις και λάθη ή πράγματα που ενδεχομένως αν σου δινόταν η ευκαιρία να τα χειριζόσουν διαφορετικά, με απώτερο σκοπό την βελτίωση. Σε ότι αφορά το σήμερα ανυπομονώ να γιορτάσουμε με την ομάδα την κατάκτηση του πρωταθλήματος την Παρασκευή στις 11/4, στο γήπεδο μας με τον κόσμο μας.
Σπύρος Κόγκας
