Τη σχέση έχει έχουν μεταξύ τους οι Petrusev, Colson, Jordan Floyd, Andrews, Giddey, Kotsar, Cartwright, TJ Starks, Radebough, Homesley, Moneke και πολλοί ακόμα; Εκτός του ότι… μπιστάνε τη σπυριάρα όλοι οι προαναφερθέντες και όχι μόνο, πριν κάνουν το μεγάλο τους μπαμ στόλιζαν τη “βιτρίνα” του TheMomentum στις καθιερωμένες πια καλοκαιρινές στήλες της σελίδας, αναφορικά με παίκτες που από το χαμηλότερο ράφι έχουν τα εφόδια να κάνουν τη δική τους breakout season σύντομα…
Λαβράκια Momentum Class 2023 λοιπόν και δεν κρατιόμαστε, ξεκινάμε με την πρώτη από τις τρεις εξάδες παικτών που θα σας παρουσιάσουμε φέτος!
Mike McGuirl (24, 1.88, PG/SG)
Ξεκινάμε τη φετινή μας περιοδεία από τα βόρεια και συγκεκριμένα από τη Δανία, όπου στη Basketligaen αγωνίζεται ένας πρώην Jayhawk από το πανεπιστήμιο του Kansas, o Mike McGuirl. O McGuirl είναι ένας Combo με έφεση στο σκοράρισμα και εκτέλεση από κάθε απόσταση, ενώ δεν παραλείπει τις οργανωτικές ικανότητές του και την πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη του. Ικανός σε off the screen δράσεις, όπου στήνει τα πόδια του καλά, ικανός και στην προσωπική φάση και δη στα close outs, όπου χτυπάει ανελέητα και τελειώνει είτε με mid-range jumper, είτε με floater είτε μετά από επαφή, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά το ταμπλό. Το πρόβλημα που εντοπίζεται στη δική του περίπτωση, είναι η ροπή του να πηγαίνει σχεδόν μόνιμα από τα δεξιά, ενώ στα μετόπισθεν θέλει δουλειά στον κορμό του, ώστε να μπορέσει να μείνει μαζί με τον προσωπικό του αντίπαλο μετά από ένα κυνηγητό μέσα σε ένα δάσος από screens. Θα μας απασχολήσει σύντομα φρονώ…
Στη Basketligaen: 21.7 PTS, 4.6 REB, 4.1 AST, 1.9 STL.
Colbey Ross (24, 1.85, PG)
O MVP της Lega A με τη Βαρέζε πραγματοποίησε φέτος εξαιρετική σεζόν, όντας σούπερ σε σκορ και δημιουργία. Παίζει σωστά σε Drive n’ Kick δράσεις, είναι πολύ καλός στο PnR και επίσης αποτελεσματικός ως transition δημιουργός. Πολλές φορές ρισκάρει τις πάσες του και είναι λίγο απρόσεκτος, υποτιμώντας τα double-teams του αντιπάλου και καταλήγει σε περιπτώσεις λάθους, που δίνουν κλέψιμο και αιφνιδιασμό στον αντίπαλο (το χειρότερο είδος λάθους). O Colbey Ross σουτάρει εξαιρετικά από μακριά και είναι καλός στο drive, ενώ αμυντικά έχει τσαγανό, βάζοντας το σώμα του στη φωτιά και πηγαίνοντας στις επαφές χωρίς αναστολές. Έκανε το ντεμπούτο του στην Ευρώπη στην Τσεχία και τη Νίμπουργκ, μια ομάδα που παίζει πολύ σωστό μπάσκετ ανά τα χρόνια και φέτος έκανε το μπαμ στην Ιταλία. Μπορεί να παίξει εξαιρετικό μπάσκετ σε ομάδες που πάνε σε υψηλό τέμπο.
Στη Lega A: 17.5 PTS (39% 3P), 4.4 REB, 7.5 AST, 1.1 STL, 3.7 TOV.
James Palmer Jr. (26, 1.96, SF)
O James Palmer φέτος έπαιξε μαζί με τον Floyd, τον παίκτη που έκανε πάταγο στην ProA, αφού πρώτα είχε δείξει το ταλέντο στην Ελλάδα και τον Κολοσσό και πρώτο απ’ όλους σας σύστησε η σελίδας μας, όταν ακόμα έπαιζε στην Orlandina και τη Β’ Ιταλίας. Ο Palmer είναι ένα υβρίδιο Adam Hanga. Τεράστια άκρα, πολύ δυνατά πατήματα, εξαιρετικά δεύτερα επιτόπια άλματα, όταν πάρει φόρα και εφορμήσει προς το καλάθι, δεν βλέπει κανέναν μπροστά του και θα μπορούσε να καρφώσει πάνω και από τον Tavares (λέμε τώρα…). Μελανό σημείο το σουτ-ασανσέρ, που δεν μπορεί να σταθεροποιήσει λόγω μιας ανορθόδοξης μηχανικής. Έτερο μειονέκτημα, μιλώντας για την άμυνα, το ότι είναι περισσότερο παίκτης ενστίκτου παρά εγκεφάλου, κάτι που πολλές φορές αφήνει αναξιοποίητα τα σπουδαία φυσικά του χαρίσματα. Χάνει από το βλέμμα του τον παίκτη του, ρισκάρει κλεψίματα για αιφνιδιασμό και έχει footwork που χρήζει βελτίωσης. Όπως ξαναείπαμε, έχει τις βάσεις για να παίξει καλό μπάσκετ στην ανώτατη σκηνή της Ευρώπης. Θα ταίριαζε αρκετά στο σύστημα του Μπαρτζώκα, ο οποίος εκτοξεύει τέτοιους παίκτες, ξεκινώντας από την άμυνα και την προστασία του ζωγραφιστού. Νομίζω ότι έχει μέλλον στην EL.
Στην ProA και στο EuroCup: 15.3 PTS (40% 3P, 69% FT), 4 REB, 2.2 AST, 1.1 STL, 1.5 TOV.
Brady Manek (24, 2.06, PF)
Εντάξει, όχι και τόσο άγνωστος. Ο απόφοιτος του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας έκανε το ντεμπούτο του φέτος στην Ευρώπη με την Τόφας και ήταν εξαιρετικός, αφήνοντας αρκετές φορές άριστες εντυπώσεις κόντρα σε τοπ ανταγωνισμό. Ο Brady Manek είναι ο glue guy που θέλει κάθε ομάδα, για να πάει μαζί του στον πόλεμο. Το πάθος και η θέληση ξεχειλίζουν σε κάθε του έκφραση εντός του παρκέ και έχει ένα πακέτο που μπορεί να κάνει πολύ καλή δουλειά στο δικό μας μπάσκετ. Αρκετά δυνατός και μακρύς, ταυτόχρονα ευφυής (διαβάζει άριστα κάθε φορά τη στάση του προσωπικού του αμυντικού και κόβει στην πλάτη του) και αλτρουιστής. Έχει καλό footwork για να αμυνθεί περιφερειακά, είναι πολύ συνεπής στο box out, δίνοντας μεγάλες μάχες για το rebound, σουτάρει αξιοπρεπέστατα, τρέχει στον αιφνιδιασμό και έχει ένα πολύ καλό παιχνίδι με πλάτη από το ‘4’, κάτι που ζητάνε γενικά πολλοί προπονητές (πχ ο Σάρας). Για το NBA κρίθηκε ανεπαρκής σε θέματα athleticism, όμως για εμάς εδώ έιναι οκ. Πιστεύω, πως πρόκειται για παίκτη με προοπτική σαφέστατα Ευρωλίγκας και θα πρέπει σύντομα να τον δούμε σε κάποια ομάδα που η φύση της είναι να δίνει χώρο και χρόνο σε τέτοια παιδιά (Μπασκόνια, ΑΣΒΕΛ, ΑΛΜΠΑ).
Στην T-BSL: 15.4 PTS, 5.9 REB, 1.6 AST, 1.3 TOV.
Sadik Emir Kabaca (22, 2.08 PF/C)
Ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες φέτος. Ο Sadik Kabaca, o ψηλός της Galatasaray δήλωσε πέρυσι συμμετοχή στο Draft, όμως δεν είδε το όνομά του να επιλέγεται από κάποια ομάδα και έκτοτε προσπαθεί να καθιερωθεί ως ‘4’, ώστε να ανοίξει την πόρτα για τη “Μεγάλη Λίγκα”. Έχει καλό μακρινό σουτ και είναι απολαυστικός στο curling, βγαίνοντας από το σκριν ή χτυπώντας στο close out. Χρησιμοποιεί επίσης κάποιες καλές spin moves, καλά euro steps και παίζει εξίσου καλά το PnR με το PnPm αφού χαμηλώνει και ρολάρει άμεσα. Έχει θράσος και δεν εκβιάζει καταστάσεις, με το μεγάλο του πρόβλημα να έγκειται στο physicality, αφού ο κορμός του δεν είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός, όταν καλείται να αντιμετωπίσει πραγματικά δυνατά κορμιά στη ρακέτα. Έχει τεχνικά στοιχεία, όπως είπαμε πιο πάνω και ένα πολύ άρτιο παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι. Δεν βλέπω λόγο να φύγει από το ασφαλές για τον ίδιο περιβάλλον της Galata, η οποία τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως ομάδα-σκαλοπάτι για το ανώτατο επίπεδο, λανσάροντας ένα up-tempo παιχνίδι, που γεννά ευκαιρίες για παραγωγή καλών αριθμών και προοπτική μεταγραφής στους νεαρούς παίκτες της.
Φέτος σε T-BSL και BCL: 11.9 PTS (36% 3P), 4.16 REB, 1.7 AST, 1.8 TOV.
6th Man: Austin Wiley (24, 2.11, C)
Εδώ μιλάμε για έναν “τερματοφύλακα”. Ο Austin Wiley έλαμψε φέτος στη Λιθουανία με τη Νεπτούνας, αποτελώντας έναν TOP Defender στο ζωγραφιστό. Εξαιρετικός στην άμυνα ψηλά και στο timing στο μπλοκ, έχει σημαντικό motor και ενέργεια για το μέγεθός του και βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο σε αρκετούς τομείς, όπως το σκριν, η πάσα και το positioning. Μέτριος σουτέρ ελευθέρων βολών, κάτι που πρέπει άμεσα να δουλέψει, μιας και ως παίκτης επαφής επισκέπτεται τη “γραμμή της φιλανθρωπίας” ουκ ολίγες φορές σε ένα ματς. Το σουτάκι του έχει μια γλυκιά ροή, ωστόσο στο release υπάρχει ένα θεματάκι, που πιστεύω ότι φτιάχνεται εύκολα. Δεν δουλεύει ιδιαίτερα στο έδαφος, όσο η μπάλα ταξιδεύει στον αέρα και αυτό του κοστίζει κάποια επιπλέον “σκουπίδια”, τα οποία θα ήταν αρκετά περισσότερα από τα 8.9 που μάζευε φέτος στην LKL. Επιθετικά ζει καθαρά από τους περιφερειακούς ή από το επιθετικό rebound, όντας ακίνδυνος με την μπάλα στα χέρια. Τα περισσότερα καλάθια του ήταν καρφώματα. Θεωρώ ότι αν είναι υγιής (και του το ευχόμαστε αυτό, διότι έχει ταλαιπωρηθεί από επεμβάσεις στα γόνατα, παρά το νεαρό της ηλικίας του) και συνεχίσει να προσθέτει πράγματα στο παιχνίδι του, μπορούμε να τον βρούμε σύντομα μπροστά μας, ως έναν elite rim protector.
Στην LKL: 10.9 PTS 8.9 REB, 2.1 BLK.
Υ.Γ: O Tremont Waters (25, 1.78, PG) είναι μια περίπτωση παίκτη που μπορεί επίσης να απασχολήσει άμεσα. Έφυγε για το πρωτάθλημα του Πουέρτο Ρίκο, της πατρίδας του, μεσούσης της σεζόν, αφήνοντας τη Metropolitans και τη Γαλλία, όπου τα πήγαινε περίφημα. Draftee των Celics στο νούμερο 51 το 2019, μετράει κάποιες συμμετοχές στο NBA, όπου δεν μπόρεσε να σταδιοδρομήσει λόγω του πολύ χαμηλού του ύψους (1.78). Τρομερά skills και underground παιχνίδι, το σουτάκι του “γαζώνει”, αλλά τα όχι πλούσια φυσικά του προσόντα σε συνδυασμό με το ύψος του, τον καθιστούν στόχο στην άμυνα και του κάνουν πολύ δύσκολη τη ζωή, όταν καλείται να δημιουργήσει απέναντι σε μεγάλα κορμιά. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να τον δω στο επερχόμενο MundoBasket με το Πουέρτο Ρίκο, που είναι γνωστή μπασκετομάνα!
Τέλος για το φετινό Part 1. Μείνετε συντονισμένοι για το δεύτερο σκέλος της σειράς, που θα έρθει σε λίγες μέρες.
Επιμέλεια: Outsider
