Ανανέωση και για τον Τσέντι Οσμάν λοιπόν στον Παναθηναϊκό.
Το κουμάντο των πρασίνων είναι κάτι παραπάνω από υποδειγματικό σε αυτή τη μοναδική τους “επιστροφή” στα ευρωπαϊκά μπασκετικά δρώμενα.
Σλούκας, Γκραντ, Ναν, Γκριγκόνις, Οσμάν, Ερνανγκόμεζ, Μήτογλου και Λεσόρ λοιπόν συνιστούν μια καταπληκτική 8άδα παικτών που είναι “δεμένοι” στο ΟΑΚΑ για τα επόμενα χρόνια, όπως επίσης “δεμένος” είναι και ο coach Αταμάν, ένας προπονητής, που τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιήσει ένα μοναδικό take-over στο μπασκετικό γίγνεσθαι.
Όμως πάντα υπάρχει ένας αστερίσκος και όπως πολύ σοφά αναφέρει ο λαός μας: “Ουδέν καλόν αμιγές κακού και ουδέν κακόν αμιγές καλού”. Κάτι σαν το πλέον χαρακτηριστικό σύμβολο της κινεζικής φιλοσοφίας, Yin-Yang.
Ο Παναθηναϊκός κρατά έναν πανίσχυρο κορμό και σε καταπληκτική ηλικία στις τάξεις του, όμως σε κάθε ανανέωση (ή μη ανανέωση) υπάρχουν και οι εξής κίνδυνοι. Ναι, αν δεν ανανεώσεις έναν αθλητή, κινδυνεύεις να τον χάσεις, ειδικά αν κάνει σπουδαία-ες χρονιά-ες και ανεβάσει την αξία του (σε συνέντευξη προ ημερών ο Λεσόρ ανέφερε, ότι ο τραυματισμός τού έδωσε ένα νέο συμβόλαιο, ενώ ήταν σχεδόν αποφασισμένος να εξετάσει προτάσεις όχι μόνο από το ΝΒΑ αλλά και από την Ευρώπη) με κίνδυνο να παίζει στα τελευταία ματς της χρονιάς και με κάποια επιφύλαξη, αλλά όταν προχωράς σε ανανεώσεις, σίγουρα όπως είπαμε, έχεις έτοιμα τα πλάνα σου, αλλά φυσικά ελοχεύει ο κίνδυνος τραυματισμού ενός αθλητή ή μια πτώση.
Μεγάλο παράδειγμα εδώ η ανανέωση του ΟΣΦΠ στον Φαλ πέρυσι με διετές. Ένας αθλητής βαρύς με πολλά χιλιόμετρα τα τελευταία χρόνια, που μέχρι τότε δεν είχε βγάλει τραυματισμούς, αλλά μετά την υπογραφή του νέου του συμβολαίου, φαίνεται μια ξεκάθαρη πτώση και φθορά στο κορμί του.
Ένας άλλος κίνδυνος αφορά αυτόν του καθησυχασμού, όπου πολλοί παίκτες έχουν εμφανίσει σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα σπορ. Ο αθλητής αποκαθιστά το μέλλον του, παίρνει το… μεγάλο πακέτο, για το οποίο πάλευε τόσα χρόνια και η δίψα σταδιακά αρχίζει να σβήνει από μέσα του, κάνοντάς τον στάσιμο.
Τέλος, δεν είναι σπάνια η περίπτωση της… καθίζησης και του κορεσμού. Όταν ένα σύνολο είναι μαζί για χρόνια και έχει κερδίσει τα πάντα, δεν είναι καθόλου απίθανο κάποια στιγμή να αρχίσει να… υπο-αποδίδει. Το έχουμε δει πολλάκις και πλειστάκις. Από τον Παναθηναϊκό της χρυσής πενταετίας 2007-2012, όπου οι δυο χρονιές που η ομάδα έμεινε εκτός Playoffs “χτύπησαν” πολύ άσχημα, μέχρι το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της Εφές, μετά το back2back (και η δεύτερη χρονιά είχε επίσης πολλά πάνω-κάτω και δεν ξέρουμε αν η μετέπειτα πρωταθλήτρια Αναντολού, έμπαινε καν στα Playoffs, αν δεν αποκλείζονταν οι τρεις -εντός 8άδας μέχρι τότε- ρώσικες ομάδες), όταν και το σύνολο έπαιζε φανερά με έλλειψη κινήτρου και δίψας. Καθόλου απίθανο, ξαναλέμε, το έχουμε δει και στο ποδόσφαιρο και στο ΝΒΑ και σε συλλογικές και σε διεθνείς διοργανώσεις.
Όλα αυτά αποτελούν απλές, σκόρπιες σκέψεις σχετικά με τη “μαγεία” του recruiting. Δεν θέλουμε εν κατακλείδι να πούμε, ότι κακώς ο ΠΑΟ ανανεώνει τον Οσμάν (αν είναι δυνατόν δηλαδή), απλώς βρίσκουμε αφορμή, μέσω των συνειρμών μας να εκφράσουμε κάποιες αμφιβολίες, σκέψεις, ενδοιασμούς μας σχετικά με το αγαπημένο όλων μας (έτσι δεν είναι; ) καλοκαιρινό “σπορ” τη στελέχωση μιας ομάδας και έτσι να το μοιραστούμε μαζί σας, αναζητώντας έναν εποικοδομητικό και υγιή διάλογο.
Outsider
