Αν η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, τότε η πορεία της ΑΕΚ τη σεζόν 2018-2019 θεωρείται λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Το πρώτο παιχνίδι στην Α1 εναντίον του Περιστερίου (6/10/2018), οι φιλοξενούμενοι παρουσίασαν μια μέτρια εικόνα ομάδας που δεν ταίριαζε στο θεωρητικό της προφίλ.
Παίκτες ξένοι και καθόλου αντίστοιχοι της ομάδας που εκπροσωπούσαν (με εμφανή εξαίρεση τον Χάντερ και τον Ματσιούλις) δεν ήρθαν για να συνεχίσουν την άκρως πετυχημένη συνταγή της προηγούμενης σεζόν.
Το θέμα είναι όμως πως η ομάδα κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής χρονιάς δεν κατάφερε να πείσει. Οι μεμονωμένες εξάρσεις ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.Ακόμη και ο πιο υπομονετικός άνθρωπος του μπάσκετ, θα πίστευε ότι στα κρίσιμα σημεία και την ώρα της κρίσης, η ομάδα θα κατάφερνε να «κάνει τη δουλειά» αλλά και αυτός διαψεύστηκε περίτρανα.
Χαρακτηριστικό το παιχνίδι με τη Μπάμπεργκ με αποκορύφωμα τον δικαιότατο αποκλεισμό από τον Προμηθέα.
Πολλοί θα σταθούν στις απουσίες που ταλάνιζαν την ομάδα όλη τη χρονιά, με τελευταία αυτή του Λιθουανού Ματσιούλις. Πιάνοντας όμως αυτή τη κουβέντα, η βαρύτατη απώλεια της φετινής ΑΕΚ ήταν ο Βασίλης Ξανθόπουλος. Παίκτης ομάδας, team spirit, ψυχάρα, άρτιος χαρακτήρας και πραγματικός play – maker.
Η αλήθεια είναι ότι οι συγκυρίες διαμορφώνουν και τα αποτελέσματα των ομάδων. Αλλά συμπαθέστατε κ. Μπάνκι δεν αποτελούν αιώνιο άλλοθι για την μέτρια εικόνα που παρουσίασε η ομάδα σας.
Προπονητής με την εμπειρία του Ιταλού πρέπει να λαμβάνει υπόψη του όλες αυτές τις παραμέτρους και να προετοιμάζει την ομάδα για όλες τις καταστάσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Τα λόγια αυτά δεν είναι αποτέλεσμα από την έλλειψη τίτλου (εξαίρεση φυσικά το παγκόσμιο) αλλά από το θέαμα που παρουσιάσατε.
Ας ελπίσουμε η φετινή χρονιά να είναι μια αρνητική παρένθεση στο αισιόδοξο παρόν με μέλλον που έχτισε τη σεζόν 2017-2018 για το κοινό καλό του αθλήματος.
