Το πρώτο μέρος του φετινού μας “σαφάρι” έγινε sequel και αυτό με τη σειρά του πήρε τη μορφή prequel και έρχεται στο πιάτο σας για άριστη συνοδεία με τον απογευματινό καφέ. Πάμε να ταξιδέψουμε σε κάθε γωνιά του πλανήτη για ακόμα μια φορά, παρουσιάζοντας στο κοινό της σελίδας μας την 3η και τελευταία 6άδα παικτών, που έρχεται με φόρα για τα αμέσως επόμενα χρόνια! Φύγαμε!
PG: Kyle Vinales (30, 1.85 PG)
O Vinales είναι ένας άνθρωπος που αγαπά το μπάσκετ. Ξεκινάμε από αυτό. Έχει δικό του κανάλι στο youtube, όπου δίνει συμβουλές ασκήσεων, διατροφής και οτιδήποτε άλλο ζητήσει κανείς σχετικά με το αντικείμενο, ενώ σχολιάζει πάντα τα πρωταθλήματα στα οποία έχει περιπλανηθεί (και είναι πολλά). Τελευταία, θυμάμαι να χαρακτηρίζει “τρομερά physical και γεμάτο με ευφυείς παίκτες” το πρωτάθλημα της Λιθουανίας, όταν αγωνιζόταν στη Lietkabelis, με την οποία παρεμπιπτόντως είχε πέρυσι σε 10 παιχνίδια του EuroCup, 15 πόντους με 4 τελικές κατά μέσο όρο. Φέτος έπαιξε με επιτυχία στη Studentski του Μαυροβουνίου στην Αδριατική λίγκα, απ’ όπου αποχώρησε για προσωπικούς λόγους, για να παίξει στο πρωτάθλημα του Πουέρτο Ρίκο (παίζει ακόμα με την Guaynabo στα Playoffs της BSN).
Στα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά: Μιλάμε πρώτα πρώτα για έναν καλό συμπαίκτη, παίκτη-προέκταση του προπονητή εντός γηπέδου, κοινώς “Floor General”. O Vinales έχει μια τάση να πηγαίνει προς τα αριστερά, παρ’ ότι δεξιόχειρας και να τελειώνει με μισό μπάσιμο με το δεξί του χέρι ή να εκτελεί από την περίμετρο μετά από μια σχετικά μεγάλη γκάμα σταυρωτών ντριμπλών. Ξέρει πότε πρέπει να πασάρει και πότε να σουτάρει, διατηρώντας την επιθετικότητά του όταν πρέπει. Καλή ταχύτητα από στάση, δουλεύει καλά τη reverse και έχει καλό μηχανισμό στο σουτ, βάζοντας αρκετά μεγάλη καμπύλη. Θυμίζει αρκετά τον Ramel Curry που είχε φέρει το καλοκαίρι του 2013 στο ΟΑΚΑ για τον Παναθηναϊκό ο Πεδουλάκης. Βρίσκεται στο peak της καριέρας του και -κατά την άποψή μας- θα πρέπει να τον δελεάσει το να κοιτάξει ξανά προς τα μέρη μας, για να μετρήσει τις δυνάμεις του στο ανώτατο -πλην NBA- επίπεδο του παγκόσμιου διασυλλογικού μπάσκετ.
Στην ABA: 17.8 PTS (37.7% στο τρίποντο), 1.5 REB, 5.3 AST, 2.3 TOV.
Στην BSN του Πουέρτο Ρίκο: 16.1 PTS (42.6 % στο τρίποντο), 2,4 REB, 5.6 AST, 2.5 TOV.
SG: Matteo Spagnolo (19, 1.93, SG)
Ο… Βενιαμίν της λίστας μας. Ο Spagnolo αποκόμισε πάρα πολλά από την παρουσία του στην U-18 ομάδα της Real και φέτος έδειξε εξαιρετικά στοιχεία στη Serie A με την Cremona του Paolo Galbiati. O Spagnolo λόγω και του νερού της ηλικίας, χαρακτηρίζεται ως “Freestyler”. Τις περισσότερες φορές -με τις ευλογίες του προπονητή του- πήγαινε ανάποδα στο σύστημα και μέσω προσωπικών εμπνεύσεων δημιουργούσε -κυρίως- για τον ίδιο ή για τους συμπαίκτες του. Εξαιρετικό pull up jumper μέσης απόστασης, πολύ γρήγορη αλλαγή κατευθύνσεων, ωραία τελειώματα γύρω από το καλάθι, άπιαστος στον αιφνιδιασμό. Καλά πόδια, no fear ιδιοσυγκρασία και ένα allegro style που σίγουρα συναρπάζει σε πρώτη οπτική. Το μεγάλο του μείον, εκτός της έλλειψης δύναμης και ως εκ τούτου της ανεπάρκειας να τελειώσει φάσεις μετά από επαφή (αυτό φυσικά θα διορθωθεί με τα χρόνια) είναι ότι φαίνεται πως εύκολα τα μυαλά του φουσκώνουν και προσπαθεί να το παίξει showman, αδιαφορώντας για το χρονικό σημείο του ματς και προσπαθώντας να δημιουργήσει μια εντυπωσιακή πάσα ή τελείωμα. Συχνά βιάζεται να σουτάρει και το κάνει ακόμα και αν δεν έχει στήσει σωστά τα πόδια του.
Παρ΄ όλα αυτά, τα προτερήματά του είναι σαφώς περισσότερα από τα μειονεκτήματά του και υπάρχει μεγάλο potential στην περίπτωσή του. Συμμετείχε στο φετινό Draft και επιλέχθηκε στην 50η θέση από τους Timberwolves, ωστόσο πολύ δύσκολα θα κάνει το υπερατλαντικό βήμα άμεσα. Χρειάζεται ακόμα παραστάσεις και θεωρώ, ότι οι τοπ ιταλικές ομάδες, Armani και Virtus, θα πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα την περίπτωσή του.
Στη Lega A: 12.2 PTS, 3.5 REB, 2.6 AST, 2.6 TOV.
SF: Javontae Hawkins (28, 1.96, SG/SF)
Συμπαίκτης και συμπρωταγωνιστής στην εξαιρετική πορεία της Βόννης με τον PJ Cartwright για τον οποίο μιλήσαμε πριν λίγες μέρες στο Part 1. Ο Hawkins δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που γνωρίσαμε στον Χολαργό τη σεζόν 2018-’19 και από τότε έχει βελτιώσει πολλά πράγματα στο παιχνίδι του τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Πλησιάζει πολύ στον πλέον πολύτιμο για το σύγχρονο BasketBall όρο του “3nD” πλάγιου παίκτη, αυτού που στην άμυνα είναι πάντα εκεί, ενώ επιθετικά δουλεύει μακριά από την μπάλα και εκτός από σκορ, προσφέρει στην ομάδα του την πολυτέλεια να απασχολεί πάντα τους καλύτερους αντιπάλους αμυντικούς. Φέτος χρησιμοποιήθηκε από τον φέρελπι Φινλανδό τεχνικό, Tuomas Iisalo σε πολλές δράσεις μακριά από την μπάλα. Εκτελούσε μετά από Flare screens, μετά από pin downs, ενώ είχε το ελεύθερο να τα “μπουμπουνάει” ανά πάσα ώρα και στιγμή, εφόσον έκρινε ότι το ένιωθε. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές φέτος, που σταματούσε στον αιφνιδιασμό σε μια φαινομενικά όχι τόσο σοφή επιλογή, για να σουτάρει τρίποντο. Δεν ήταν επίσης λίγες οι στιγμές που ευστοχούσε σε τέτοια σουτ. Επίσης χρησιμοποιήθηκε άριστα ως baseline cutter, πιάνοντας λόμπες ή back door πάσες και τελειώνοντας δυναμικά, χάρη στο πολύ καλό αθλητικό του πακέτο. Αρκετές φορές τέλος, έπαιζε ως χειριστής, επιτιθέμενος κατά μέτωπο στο καλάθι ή τρέχοντας PnR δράσεις, από όπου στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκτελούσε. Δείχνει να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και πίστη στα χέρια του.
Παρουσιάζει μια μικρή έλλειψη σεβασμού στα μετόπισθεν, όπου κάποιες φορές χάνεται στις περιστροφές (δεν είναι ενδεικτικός για zone up άμυνες και δεν έχει τα πιο γρήγορα recovers στον κόσμο) και επίσης συχνά ρισκάρει ενδεχόμενο κλέψιμο ή λησμονεί το box out, όντας βιαστικός να φύγει στον αιφνιδιασμό. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να ρισκάρει να αφήσει την ομάδα του για πολύτιμα δευτερόλεπτα να αμυνθεί με παίκτη λιγότερο και να βρεθεί σε ανισορροπία.
Θεωρώ ότι ο παίκτης είναι επιπέδου EuroLeague και πρέπει να πάρει την ευκαιρία του σε ένα κλαμπ με πλάνο, κατευθύνσεις και στόχους.
Στην BBL: 15.5 PTS (37.3% στο τρίποντο για 5.3 εκτελέσεις), 3.6 REB, 1 AST, 1.7 TOV.
PF: Vic Law (26, 2.01, SF/PF)
Από την Αυστραλία με αγάπη. Δείχνοντας ξανά μεγάλη προτίμηση στη συγκεκριμένη αγορά και λίγκα, φέρνουμε στην οθόνη σας τον Vic Law των Perth Wildcats, τον τέταρτο σκόρερ της NBL και έναν πλάγιο παίκτη που αγγίζει τον όρο “Point Forward”. O Law είναι ένας πλάγιος παίκτης που αγωνίζεται στο ‘2’, το ‘3’ αλλά και το ‘4’ σε small ball σχήματα. Έχει καλό παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια καθώς και πολύ αποτελεσματικό παιχνίδι με πλάτη. Ειδικεύεται στα fade away jumpers και στα drives. Ζητά το ανοιχτό γήπεδο, ενώ σε set παιχνίδι, δημιουργεί με καλές προϋποθέσεις το δικό του σουτ. Στο ρεπερτόριό του υπάρχει μια αντίθεση: ενώ πρόκειται για εξαιρετικό pull up σουτέρ μέσης απόστασης μετά από ντρίμπλα, στο τρίποντο απειλεί αποκλειστικά σε catch n’ shoot καταστάσεις. Δεν είναι ο σουτέρ του συστήματος, ούτε ο off the drible 3 pointer. Προτιμά το στατικό σουτ και την καλή πάσα του άσου. Αρκετά ανταγωνιστικός στα μετόπισθεν, δεν κλέβει και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να μείνει μπροστά από τον παίκτη που μαρκάρει.
Το αν μπορεί να παραμείνει σε επαφή με το καλάθι και να συνεχίσει να απειλεί την αντίπαλη άμυνα, χωρίς να παίρνει πολλές επιθέσεις πάνω του, συνιστά μια πρόκληση για τον ίδιο, που προσωπικά θα ήθελα πολύ να δω στο από εδώ μπάσκετ. Έχει το πακέτο να παίξει καλό μπάσκετ στην EL. Είναι κι αυτός παίκτης προσωπικής φάσης, που θα πασάρει συνήθως όταν προκαλέσει ρήγμα και έρθει βοήθεια. Θυμίζει αρκετά τον Dwayne Bacon, που έλαμψε φέτος στην Ευρωλίγκα με την Monaco.
Στην NBL: 20.3 PTS, 8.1 REB, 1.7 AST, 1 BLK, 2 TOV.
C: Skal Labissiere (26, 2.11, C)
Γιατί αυτό το παιδί έχει χαθεί από το προσκήνιο τόσο ξαφνικά και τόσο απότομα, δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Σπουδαίο ταλέντο κάποτε στο NCAA, ανάγκασε τον θρυλικό John Calipari να του δώσει πρώτος πρώτος μια υποτροφία στο μεγάλο πρόγραμμα των Kentucky Wildcats και να τον παρομοιάσει μάλιστα με τον Anthony Davis και ως ένα μελλοντικό No 1 Draft Pick. Είχε όμως την ατυχία να γίνει Draft στο νεκροταφείο νέων παικτών και καριέρων που απ’ έξω έχει μια μωβ φωτεινή επιγραφή με τίτλο “Sacramento Kings”. Σκεφτείτε ότι έγινε Draft από μια ομάδα που είχε ήδη στις τάξεις της τον καλύτερο Center του κόσμου τότε, τον Cousins, τον Cauley-Stein, που είχε γίνει Draft έναν χρόνο πιο πριν και έπρεπε φυσιολογικά να πάρει χρόνο, τον εξαιρετικό τότε αναπληρωματικό, Κώστα Κουφό, ενώ πριν τον Labissiere, στο ίδιο Draft είχε επιλέξει και τον Γιώργο Παπαγιάννη. Μοιραία η πρώτη σεζόν, του ψηλού από την Αϊτή αναλώθηκε στην G-League με εξαιρετικά νούμερα μεν, χωρίς κλήση στην ομάδα των Kings δε.
Από τη σεζόν 2017-’18 πήρε το κάλεσμα της πρώτης ομάδας και στις δυο πρώτες του σεζόν στην πρωτεύουσα της Καλιφόρνια “έγραφε” 8.8 πόντους κατά μέσο όρο με 5 rebounds και 1 assist αφήνοντας μεγάλη αισιοδοξία να αχνοφαίνεται στην περίπτωσή του PF/C με μέγεθος, μεγάλο μήκος (2.21 Wingspan) αρκετά καλό τεχνικό επίπεδο, αντίληψη και ομαδικότητα. Ούτε τότε συγκινήθηκε όμως ο Divac με το επιτελείο του και τον αντάλλαξαν στους Blazers, όπου ουσιαστικά η καριέρα του στο NBA έλαβε πρόωρο τέλος. Μετά από μια ακόμα περιοδεία στην G-League και επίμονη προσπάθεια να ανοίξει ξανά την πόρτα του NBA, o Skal φαίνεται να έχει αφήσει τη συγκεκριμένη ιδέα κλειδαμπαρωμένη στο πίσω μέρος του μυαλού του και να ψάχνει την τύχη του αλλού. Στα μέσα του Μάρτη μετακινήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο, όπου παίζει ακόμα στα Playoffs της BSN με τους Cangrejeros. Παρουσιάζει και εκεί το πληθωρικό του παιχνίδι το οποίο βασίζεται στο μέγεθος την ταχύτητα και την τεχνική που διακατέχει. Βγαίνει με pop out και σουτάρει από το τρίποντο ή από μέση απόσταση, έχει εξαιρετικό footwork, επιτίθεται με πρόσωπο, βάζοντας την μπάλα στο παρκέ, έχει μερικές στάνταρ κινήσεις στο ποστ, που έχει δουλέψει καλά, πασάρει και τρέχει άψογα τον αιφνιδιασμό, ενώ παίζει καλά και το PnR. Αμυντικά το παιχνίδι του είναι επίσης καλοδουλεμένο. Αμύνεται σωστά στο ζωγραφιστό, υποστηρίζει άμυνα αλλαγών, ενώ έχει την παιδεία και το IQ να συμμετέχει σε μια δομημένη άμυνα, που πάει βαθιά μέχρι το 24ο δευτερόλεπτο της επίθεσης με συνεχείς περιστροφές και rotations. Βλέπω στο πρόσωπό του έναν ψηλό, που στα μέρη μας μπορεί να κάνει πάταγο. Εξαιρετικός χαρακτήρας, σωστός επαγγελματίας. Κρατήστε το όνομά του, γιατί δεν αποκλείεται να τον δούμε από εδώ κάποια στιγμή στο σύντομο μέλλον. Από τους καλύτερους παίκτες των λιστών μας.
Στην BSN (παίζει ακόμα): 12.3 PTS (53.5% FG, 39.5% 3PT, 80% FT), 6.5 REB, 1 AST, 1.6 BLK, 1 TOV.
6th Man: Nate Reuvers (23, 2.11, PF/C)
Αφού έμεινε Undrafted στο Draft του 2021 ο Reuvers αναζήτησε την τύχη του στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Κροατία και την ιστορική Cibona. O ψηλός από τη Minnesota είναι κλασική περίπτωση ψηλού που ζυμώθηκε στο πρόγραμμα του Wisconsin και στην ομάδα των Badgers. Ψηλός, λιγνός, χωρίς μούσκουλα, αλλά με ντελικατεσέν εκπολιτισμένο παιχνίδι, που στο γήπεδο κινείται και συμπεριφέρεται ουκ ολίγες φορές ως περιφερειακός. Ο Reuvers συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι αδύνατος και αποφεύγει την επαφή (δεν τα καταφέρνει καλά εξάλλου σε αυτόν τον τομέα) και ακόμα και όταν βρίσκεται πολύ κοντά στο καλάθι, αντί του drop step και της εφόρμησης προς αυτό, προτιμά ένα επιτόπιο άλμα και ένα σουτάκι από τα 1.5-2 μέτρα, στο οποίο πολλές φορές βρίσκει ως σύμμαχο και το ταμπλό, με το οποίο έχει γενικά καλή σχέση. Ντριμπλάρει άριστα για το ύψος του. Χρησιμοποιεί κινήσεις, που δεν βλέπεις σχεδόν ποτέ από 7-Footers, ενώ το σουτάκι του αφήνει άπλετο φως στον ορίζοντα (βγαίνει από τα σκριν, δουλεύει αρκετά το Pick n’ Pop). Πρέπει να δυναμώσει απαραίτητα, ώστε να κερδίζει εκατοστά στο γήπεδο, τα οποία θα του εξασφαλίσουν περισσότερα rebounds και ως εκ τούτου περισσότερα λεπτά συμμετοχής και επομένως και περισσότερα βλέμματα. Το footwork του θέλει δουλειά αλλά δείχνει (όπως και κάθε πτυχή στο παιχνίδι του), ότι έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Χαμηλώνει και προσπαθεί να αμυνθεί παντού, έχοντας σωστή συμπεριφορά στην close out άμυνα. Πιστεύω, ότι η υπόθεσή του έχει ψωμί, εφόσον και ο ίδιος έχει οριστικά αφήσει πίσω του την ιδέα του επαναπατρισμού. Τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται με τη Reggiana στο ιταλικό πρωτάθλημα. Πολύ σωστή σκέψη, μιας και η συγκεκριμένη λίγκα ευνοεί τους ψηλούς που δεν διακρίνονται για το δυναμικό παιχνίδι τους και οδηγεί τις ομάδες σε small ball και υψηλό τέμπο.
Στην ABA: 10.7 PTS (31.5% στο τρίποντο), 5.1 REB, 1.6 BLK.
Υ.Γ 1: Τον Kerem Kanter, τον μικρό αδερφό του Enes Freedom, τον γνωρίσαμε πέρυσι στον Κολοσσό, όπου τα πήγε αρκετά καλά. Συνέχισε τις καλές εμφανίσεις στο EuroCup με την Slask Wroclaw, με την οποία είχε 11.8 πόντους με 9 rebounds ανά παιχνίδι στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της Ευρώπης. Του λείπει η συνέπεια και η σταθερότητα, όμως έχει καλό πακέτο. Πρόσφατα μετακόμισε στην Ιαπωνία και στους Akita Northern Happinets. Δεν μπήκε σε κάποια από τις λίστες μας, γιατί είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό.
Υ.Γ 2: Michael Carter Williams… Τι διάολο συνέβη με αυτό το παιδί. Από το ονειρικό του ντεμπούτο στο NBA και το βραβείο του Rookie of the year, η καριέρα του βρίσκεται εντελώς ανεξήγητα σε συνεχή ελεύθερη πτώση. PG με μέγεθος, ύψος κοντά στα δυο μέτρα και άνοιγμα χεριών ακόμα μεγαλύτερο. Εξαιρετικός πασέρ με τη γνωστή αστάθεια στο σουτ αλλά με πάντα δυνατά πατήματα και πολύ αποτελεσματικό κάθετο παιχνίδι. Το 2018 πάλεψε με το τέρας της κατάθλιψης και κατάφερε να επιστρέψει στη δράση, όμως έκτοτε δεν είναι ο εαυτός του. Από το ’18 μέχρι και το ’21 έπαιξε σε μόλις 104 παιχνίδια ενώ πέρυσι έμεινε αδρανής. Στην Ευρώπη πάντως θα μπορούσε να κάνει χαμό και να ξαναβρεί τον εαυτό του μακριά από το πιεστικό και πάντα απαιτητικό περιβάλλον της Αμερικής.
That’s all falks… Οι λίστες μας κάπου εδώ κλείνουν για φέτος. Εννοείται ότι θα παρακολουθούμε στενά την πορεία όσων παικτών αναφέραμε και όχι μόνο, δίνοντας σε εσάς πάντα ό,τι θεωρούμε καλύτερο.
Επιμέλεια: Outsider
