H Ευρωλίγκα ξεκινά και η σελίδα μας κάνει εκ νέου μια αξιολόγηση στους εκπροσώπους της χώρας μας.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι διαφορετικοί από πέρυσι και σίγουρα οι φετινές προσδοκίες των ιστορικών συλλόγων είναι υψηλότερες και πιο μακρινές.
Πάμε λοιπόν να τους κριτικάρουμε!
Olympiacos Piraeus
Πολύ καλή δουλειά φέτος το καλοκαίρι από το staff των ερυθρολεύκων, με αποτέλεσμα ένα ρόστερ πολύ κοντά στο Gameplan του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο Ολυμπιακός κάλυψε τις περυσινές ελλείψει τους, οι οποίες έφεραν το παιχνίδι του σε τέλμα. Μιλάμε ασφαλώς για το playmaking από άλλες θέσεις πλην του PG και για την επίθεση από το low post. Walkup και Fall ήταν πολύ σημαντικές προσθήκες, όπως φυσικά και ο Tyler Dorsey με το ελληνικό του διαβατήριο. Ο Ολυμπιακός έχει τα εφόδια για να παίξει ένα 3 n’ D BasketBall με έμφαση στη φυσική υπεροχή έναντι του αντιπάλου του.
Η κατάσταση του Κώστα Παπανικολάου αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας, καθώς πρόκειται για τον πιο versatile αμυντικό της ομάδας (ίσως και της διοργάνωσης), με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι ανεβαίνουν σημαντικά σε aggressiveness στην πίσω γραμμή αμύνης στο switching του Μπαρτζώκα. Ο McKissic θα είναι ξανά μια transition επίθεση μόνος του και ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ προβλέπεται να έχει σπουδαία χρονιά, όμως προσωπικά με χαλάει η ανανέωση του Jean-Charles, ο οποίος απλοποιεί και περιπλέκει ταυτόχρονα τα πράγματα.
Συγκεκριμένα ο Γάλλος PF/C μπορεί να συνυπάρξει με οποιονδήποτε συμπαίκτη του στη γραμμή ψηλών, όμως δεν μπορεί να φέρει διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε φορά με αποτέλεσμα το παιχνίδι του ΟΣΦΠ να κινδυνεύει για ακόμα μια φορά να αποδειχθεί μονότονο και προβλέψιμο. Δεν υπάρχει περιθώριο για underperforming από τον Dorsey, ενώ ο Κώστας Σλούκας θα πρέπει φέτος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και να αποδείξει σε όλους ότι θεωρείται ένας εκ των TOP PGs στη διοργάνωση.
Panathinaikos OPAP Athens
Ο Παναθηναϊκός φέτος θα ζήσει και θα πεθάνει από την άμυνά του, οπότε η ποιότητα της δουλειάς του Πρίφτη στον συγκεκριμένο τομέα αποκτά χαρακτήρα ζωής και θανάτου. Οι πράσινοι έχουν μπόλικο mobility στη front court, προκειμένου να αμυνθούν σε διάφορες συνθήκες (switching, hedge out, drop, show n’ recover, ICE κλπ), όπως ακόμη και τα εφόδια, για να παρατάξουν τις κλασικές full court πιέσεις του Πρίφτη με κεφαλή έναν εκ των Forwards της ομάδας (Okaro, Evans, Ross). Σχεδόν τα πάντα θα περνούν από την επιτήρηση του Ιωάννη Παπαπέτρου (deal with it), οποίος θα κληθεί να καλύψει όλες τις θέσεις από το ‘2’ και πάνω, ενώ βαρόμετρο θα είναι ξανά η κατάσταση της υγείας του super scorer, Nemanja Nedovic.
O Kendrick Perry έχει το attitude, για να σηκώσει το ειδικό βάρος της φανέλας και να ανταποκριθεί στην πίεση, όμως πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βγάλει τη χρονιά μόνος του και πιθανότατα σύντομα να χρειαστεί προσθήκη στον άσο (ήδη στην ομάδα το δουλεύουν). Η απόδοση των παικτών-ρόλων όπως ο τιμιότατος Κασελάκης, ο Μποχωρίδης και ο Καβαδάς θα είναι ένας δείκτης του που μπορούν να φτάσουν οι πράσινοι, οι οποίοι αν θέλουν τουλάχιστον να είναι σε επαφή με την 8άδα μέχρι τέλους, δεν επιτρέπεται να κάνουν πάνω από 5 εντός έδρας ήττες και τουλάχιστον 5 εκτός έδρας νίκες (καθόλου εύκολο).
Κάθε αγώνας για αυτούς θα είναι ένα τεστ και απαιτείται υπομονή και στήριξη από τον κόσμο του ακόμα και στις κακές βραδιές που το κοντέρ θα γράφει 4/26 τρίποντα, 15 λιγότερα rebounds από τον αντίπαλο και ήττα ουσιαστικά από το ημίχρονο.
Επιμέλεια: Outsider
