Μπαίνουμε στο 3ο και τελευταίο μέρος της ανάλυσής μας για το τουρνουά καλαθοσφαίρισης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, το οποίο έπεται λίαν συντόμως. Η τριλογίας μας κλείνει με το… Prequel, στο οποίο θα μιλήσουμε για τον 3ο όμιλο.
Φύγαμε!
GROUP C: Argentina, Japan, Spain, Slovenia.
Argentina
Κατά πάσα πιθανότητα το τελευταίο τανγκό αυτής της τεράστιας προσωπικότητας, που ονομάζεται Luis Scola.
Οι “Gauchos” στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχαν, εξέπληξαν ευχάριστα τους πάντες και έκλεισαν πολλά στόματα. Ο μεγάλης και διαχρονικός ηγέτης της ομάδας, Scola, ετοιμαζόταν πυρετωδώς πίσω από τις κάμερες και τους προβολείς για αρκετά μεγάλο διάστημα και το τελικό αποτέλεσμα μας άφησε άναυδους. Η Αργεντινή παρουσίασε αυτό που λέμε Total BasketBall και έφτασε μέχρι τον τελικό, χάνοντας από την Ισπανία, αφού πρώτα πήρε το τομάρι των δυο μεγάλων φαβορί της συγκεκριμένης διοργάνωσης (Σερβία και Γαλλία).
Η ομάδα του Sergio Hernandez θα βρεθεί σε Ολυμπιάδα για 5η σερί φορά και 8η συνολικά στην ιστορία της. Θυμίζουμε, πως με ηγέτη τον ίδιο παίκτη, τον 41χρονο Luis Scola, το 2004 στην Αθήνα είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο.
Οι Λατίνοι λοιπόν είναι μια ομάδα που παίζει άμυνα στα όρια του φάουλ, καταθέτοντας τόνους ενέργειας και προσπαθεί να ανοίξει τον ρυθμό, τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο και ενώνοντας δυνατή και αδύνατη πλευρά στο Set Game, έχοντας ανά πάσα στιγμή πολλούς παίκτες έτοιμους να εκτελέσουν από την περιφέρεια. Ο βασικός PG της ομάδας, Facundo Campazzo, είναι στα καλύτερά του, το ίδιο και οι έτεροι χειριστές, Luca Vildoza και Nicolas Laprovittola.
O Brussino εγγυάται ευστοχία από την περίμετρο και απασχόληση της άμυνας, ο Deck είναι ένα τέρας, που μπορεί να αμυνθεί παντού και γίνεται θυσία για την ομάδα και οι Delia και Garino είναι παίκτες ρόλων που σηκώνουν το όλο οικοδόμημα. Έχουν δύσκολο όμιλο, αλλά λογικά θα προκριθούν κι στα νοκ άουτ φαντάζουν ικανοί για οποιοδήποτε upset, με παράσημο πάντα την καρδιά και τη μαγκιά τους.
Μεγάλο τους όπλο η ικανότητα των περιφερειακών τους να αμυνθούν χαμηλά στο ποστ.
Vamos Gauchos!
Japan
Ίσως η χειρότερη ομάδα του τουρνουά και η οξεία της κατάσταση διογκώνεται, όταν το μεγάλο της όπλο, η έδρα, δεν θα είναι εκεί (άδεια γήπεδα, γαρ). Οι Ιάπωνες προσπαθούν τα τελευταία χρόνια για κάτι καλό, αλλά είναι φανερό ότι το μπάσκετ δεν είναι το άθλημά τους.
Παραφωνία ο Rui Hachimura, που είναι ένα παγκόσμιο prospect, αλλά έδειξε και στο MundoBasket πριν δυο χρόνια, ότι δεν μπορεί μόνος και ότι χρειάζεται βοήθεια. Προέρχεται από πολύ καλή σεζόν με τους Wizards (13.8 πόντοι, 5.5 rebounds) και δεξί του χέρι θα είναι ο Yuta Watanabe, o SF των Raptors, που επίσης θα τραβήξει μεγάλο μέρος του φορτίου. Από ‘κει και πέρα το χάος.
Ο Daiki Tanaka κάνει φιλότιμες προσπάθειες, αλλά απέχει παρασάγγας από το να θεωρηθεί έτοιμος παίκτης, ενώ και οι Edwards, Shafer και Baba βρίσκονται στο ίδιο στάτους. Λογικά θα αποκλειστούν χωρίς νίκη και μάλιστα με μεγάλο αρνητικό πρόσημο, αφού η παρουσία τους είναι ευκαιρία για τις υπόλοιπες τρεις ομάδες του ομίλου για ασφαλή πρόσβαση στα νοκ άουτ.
Spain
Οι “Furias Rojas” ξανά όλοι μαζί και αυτή η απαρτία μόνο όμορφα συναισθήματα θα πρέπει να προξενεί στους υγιής μπασκετόφιλους. Αυτή η μυθική ομάδα έχει διαλύσει τα πάντα στο διάβα της ανά τα χρόνια και το μόνο που πραγματικά λείπει από την απίστευτα πλούσια συλλογής της, είναι ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Και αυτό φέτος με την Team USA να φαντάζει πιο τρωτή από ποτέ στα φιλικά προετοιμασίας, ανεβάζει τα κίνητρα όλων στα ύψη.
Ο Ricky Rubio κάνει enter στο τουρνουά ως ο MVP του προηγούμενου παγκοσμίου, ενώ η περιφέρεια της ομάδας του Sergio Scariolo είναι γεμάτη από χιλιόμετρα και εμπειρία. Sergio Rudriguez, Sergio Llull, Rudy Fernandez, Alberto Abalde, Victor Claver και Alex Abrines είναι οι παίκτες που θα εγγυηθούν αγωνιστική και πνευματική σταθερότητα, όταν στις θέσεις των ψηλών η υπόθεση είναι αδερφική δουλειά, αφού οι Willy και Juan Hernangomez έρχονται με φόρα από το προηγούμενο τουρνουά και οι Marc και Pau Gasol θα παίξουν για μια τελευταία φορά μαζί, πριν ο δεύτερος αποσυρθεί από τη δράση.
Σε αυτούς τους τέσσερις πύργους ας προστεθεί και η “αράχνη”, Usman Garuba, που βελτιώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια και δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή του να αλλάξει υφή στην ομάδα και να ψηλώσει ή να χαμηλώσει με αυτόν είτε στο ‘3’, είτε στο ‘4’, τη φυσική του θέση, είτε στο ‘5’. Έχουν όλα τα φόντα να πάνε ψηλά και λογικά θα το κάνουν. Παίζουν άμυνα υψηλού επιπέδου και στην επίθεση η χρόνια συνύπαρξή τους μιλάει από μόνη της στο παρκέ.
Ναι είναι αντιπαθείς, ναι είναι εριστικοί, αλλά ναι είναι και ομαδάρα. Μόνο σεβασμός, λοιπόν!
Slovenia
Το καλύτερο για το τέλος. Η Σλοβενία θα παίξει σε Ολυμπιακό τουρνουά ως αυτόνομο κράτος για πρώτη φορά στην ιστορία της και όλα αυτά οφείλονται σε μέγιστο βαθμό στον καλύτερο ίσως παίκτη του κόσμου, Luka Doncic. Ο νεαρός Super Star των Dallas Mavericks έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ στο προολυμπιακό πρωτάθλημα, μοιράζοντας πίκρα στην ομαδάρα της Λιθουανίας και μάλιστα μέσα στο Kaunas, αναγκάζοντας άπαντες να υποκλιθούν στο Triple-Double και το μεγαλείο αυτού του τεράστιου παίκτη.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο νομίζω. Τη θέση του νατουραλιζέ Randolph παίρνει ο Mike Tobey, ο συμπαίκτης στη Valencia του έτερου στυλοβάτη των “Δράκων”, Klemen Prepelic. O Tobey έχει το πακέτο για να λάμψει σε τέτοιου είδους μπάσκετ. Έχει μέγεθος, αθλητικότητα, παίζει τόσο το Pick n’ Roll όσο και το Pick n’ Pop, προστατεύει το καλάθι του και πασάρει σωστά.
Έχω τη διαίσθηση, ότι θα φύγει από τη Valencia και δεν βιάζεται για να κλείσει κάπου, μιας και θα εκτοξεύσει τις μετοχές του μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες δίπλα στον παικταρά Doncic. Blazic, Dragic, Prepelic, Muric, Cancar, Dimec και Hrovat συμπληρώνουν το supporting cast και ο Aleksander Sekulic γενικά κάνει καλή δουλειά στο rotation και στην κατανομή των ρόλων. Δεν είναι η τοπ ομάδα από άποψης ποσότητας και ποιότητας, αλλά και μόνο η παρουσία του Luka Doncic τους εξασφαλίζει ανταγωνιστικότητα και νίκες που μπορούν να την φέρουν στην επόμενη φάση. Δυνατό outsider για βάθρο. Σίγουρα ο Doncic προορίζεται για μια θέση στην καλύτερη 5άδα του τουρνουά.
Τα μάτια όλου του κόσμου πάνω του.
Και κάπου εδώ τελειώνουμε. Σε δυο μέρες έχουμε το πρώτο Jump Ball. Η αναμονή τελειώνει και η δράση αρχίζει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντιμετωπίζονται πάντα ως ένα πολύ δυνατό και αξιόλογο τουρνουά από τις εθνικές ομάδες μπάσκετ, αν και δεν έχουν αντικειμενικά την αξία των MundoBasket ή του EuroBasket. Παρ’ όλα αυτά δεν παύουν να έχουν βαρύνουσα σημασία και το μόνο σίγουρο, είναι πως μας επιφυλάσσουν πάρα πολλές εκπλήξεις και δυνατές συγκινήσεις.
Επιμέλεια: Outsider
