Σε συνέχεια του χτεσινού μας άρθρου, στο οποίο αναλύσαμε τον πρώτο όμιλο του Ολυμπιακού τουρνουά καλαθοσφαίρισης, σήμερα σας δίνουμε στο πιάτο το Sequel και τον έλεγχο του 2ου ομίλου της διοργάνωσης.
Τέρμα οι πρόλογοι, ξεκινάμε.
GROUP B: Australia, Germany, Italy, Nigeria
Australia
Τι ωραία ομάδα! Τα “καγκουρό” έχουν κερδίσει την αγάπη της μπασκετικής υφηλίου τα τελευταία χρόνια, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και δείχνοντας γενικά ένα άριστο πρόσωπο. Κάθε έκφραση αυτής της ομάδας -είτε χάσει, είτε κερδίσει- αποπνέει υγεία και σεβασμό. Ο Brian Goorjian επέστρεψε φέτος στο τιμόνι της εθνικής ομάδας της Αυστραλίας μετά από μια επιτυχημένη 7ετία (2001-2008) και έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικό υλικό. Θα ήθελα πολύ να δω, τι μπορεί να κάνει το μέγεθος και τα skills του Ben Simmons στο FIBA BasketBall, όμως η απουσία της ιδιάζουσας προσωπικότητας του άλλοτε Νο 1 Draft ίσως να λειτουργήσει κι ευεργετικά σε ένα σύνολο αρκετά δεμένο και με μοιρασμένους ρόλους εδώ και χρόνια.
Οι “Boomers” λοιπόν εντυπωσίασαν στα φιλικά προετοιμασίας. Ο Patty Mills είναι ένας παίκτης-αστέρι για το συγκεκριμένο μπάσκετ και ρεζέρβα του θα είναι ξανά ο πάντα αξιόλογος Matt Dellavedova. O Joe Ingles είναι σταθερά εκεί, για να δίνει ποικιλία πληθωρικότητα, ενώ στη Front Line δεσπόζει η παρουσία του Aron Baynes (πλέον τα μπουμπουνάει κανονικά και με το νόμο από το τρίποντο) και του Jock Landale. Goulding και Kay είναι οι σουτέρ της ομάδας, η οποία έπασχε από αθλητικότητα τα προηγούμενα χρόνια, όμως φέτος που ο Exum είναι για πρώτη φορά υγιής και ο Matisse Thybulle κατεβαίνει, αυτή η έλλειψη μετατρέπεται σε πλεονέκτημα. Άκρως ενθαρρυντικό το πρόσωπο που έδειξε ο G/F των 76ers στα φιλικά, όντας εκ των πρώτων σκόρερ της ομάδας. Προφανώς θα είναι το βαρόμετρό της και προβλέπεται να κάνει μεγάλο τουρνουά. Παίκτες όπως ο Sobey, o Reath και ο Green υποστηρίζουν τη 12άδα με ειδικές αποστολές.
Οι Αυστραλοί συμμετέχουν σε Ολυμπιάδα για 13η σερί χρονιά και 15η συνολικά, ενώ τα τελευταία χρόνια γυροφέρνουν τις θέσεις των βάθρων, αλλά στα σημεία χάνουν την πρόκριση στον τελικό (στο Rio το 2016 και στην Κίνα το 2019 έχασαν έναν μικρό τελικό κι έναν ημιτελικό από τους Ισπανούς) και το πολυπόθητο μετάλλιο. Φέτος είναι μια από τις τελευταίες διοργανώσεις που θα βρίσκονται όλοι μαζί και προσεύχομαι να έρθει και για αυτούς η δικαίωση. Πάμε!
Germany
Η Γερμανία πέταξε έξω τα δυο φαβορί του ομίλου της στο προολυμπιακό και κατάφερε εν μέσω δακρύων να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για το Τόκιο. Της αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Dennis Schroder δεν ήταν στο παρκέ, αλλά ήταν μαζί με την ομάδα, πανηγυρίζοντας έξαλλα από τις εξέδρες, όμως η απουσία του από το επερχόμενο τουρνουά ταβανιάζει τις βλέψεις των “πάντσερ”. Η ομάδα του Hendrik Rodl έχει βαρβάτες απώλειες, διότι εκτός του Schroder, που θα έδινε άλλον αέρα στην ομάδα, λείπουν ακόμη και οι βασικοί ψηλοί της (Theis, Pleiss, Kleber, Zipser).
Βέβαια στη Front Court το κενό καλύπτεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό με την παρουσία των Wagner, Voigtmann, Thiemann και Barthel. Στο δε Back Court, η ομάδα είναι γυμνή, καθώς βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στον περιορισμένων δυνατοτήτων Lo, στον άπειρο ακόμα Bonga και στις εμπνεύσεις του μαχητικού Saibu. Έχει ευρωλιγκάτους παίκτες (Giffey, Obst, Benzing) όμως δεν εμπνέει σταθερότητα. Βρίσκεται σε πονηρό όμιλο, καθώς όλες οι ομάδες είναι θεωρητικά “κοντά” και υπάρχει περίπτωση να μείνει εκτός ως 3η, αφού δεν προβλέπεται να κερδίσει κάποιο ματς με μεγάλη διαφορά.
Η Γερμανία επιστρέφει σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 2008 και θέλει να πιστοποιήσει την καλή δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια από ομοσπονδία, συλλόγους και παίκτες, εξαργυρώνοντάς την με μια αξιόλογη πορεία. Θέλει επίσης να δείξει σε όλους, πως το στραπάτσο τους στο MundoBasket της Κίνας πριν δυο έτη (έμεινε εκτός ομίλων, χάνοντας από τη Δομινικανή Δημοκρατία) ήταν απλώς μια κακή παρένθεση.
Italy
Η Ιταλία έχει επιστρέψει με κάθε επισημότητα στη διεθνή σκηνή. Το τρομερό παιχνίδι της στο Βελιγράδι απέναντι στους Σέρβους, τους οποίους ισοπέδωσε και άφησε εκτός Ολυμπιάδας, μιλάει από μόνο του. Η “Squadra Azzura” έχει αφήσει πίσω της τη φιλοσοφία της ντίβας, η οποία οφειλόταν εν πολλοίς σε παίκτες με προσωπικότητα, αλλά και μεγάλο εγωισμό (Bellineli, Gentile, Bargnani) και έχει αποφασίσει να καταθέσει ενέργεια και τσαμπουκά στο παρκέ, θυμίζοντας την αντίστοιχη ομάδα του ποδοσφαίρου.
Το δίδυμο των Mannion και Polonara είναι απλά εθισμός, ενώ η τρομερή άνοδος του Fontecchio δείχνει, ότι η ομάδα του Meo Sacchetti βρίσκει σιγά σιγά τους στυλοβάτες της για την επόμενη μέρα. Η μέτρια εικόνα του Melli ανησύχησε, όπως ήταν λογικό, όμως στην Ιταλία ποντάρουν στην εμπειρία του, όπως επίσης ποντάρουν και στην παρουσία του Gallinari.
O “Gallo” έρχεται από πολύ καλή χρονιά στο NBA (13.3 πόντοι με 40% στο τρίποντο για 5 προσπάθειες ανά ματς συν 4.1 rebounds) και η συνύπαρξή του στη ρακέτα με τον Polonara ανοίγει χώρους για τον Mannion, ώστε να εκμεταλλευτεί το spacing, που θα προκύπτει, και να βρίσκει διαδρόμους προς το καλάθι. Ο πάγκος της δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, όμως οι Ιταλοί είναι ένα σκληροτράχηλο σύνολο και δεν θα πέσουν αμαχητί σε κανένα ματς. Pajola και Tonut οι καλύτερες ρεζέρβες τους και σκέφτομαι, πόσο πολύ θα ανέβαζε τη συγκεκριμένη ομάδα μια ενδεχόμενη συμμετοχή του Daniel Hackett. Αχ…Θυμίζω, πως τελευταία φορά που οι “Azzuri” βρέθηκαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν το 2004 στην Αθήνα, όταν και έφτασαν μέχρι τον τελικό!
Nigeria
Η Νιγηρία έφτιαξε τα προβλήματα που είχαν προκύψει μέσω της ομοσπονδίας της και υποχρέωνε τους παίκτες να μπαίνουν σε προσωπικά έξοδα, για να συμμετέχουν σε μεγάλα τουρνουά και το κλίμα της έχει βελτιωθεί τα μάλα. Αυτό φάνηκε από το εξαιρετικό πρόσωπο της ομάδας στα φιλικά προετοιμασίας, όπου μεταξύ άλλων σόκαρε και την Team USA. Το ρόστερ της είναι γεμάτο από παίκτες που έχουν μεγαλώσει στην Αμερική και παίζουν χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο. Υπεργεμάτη Front Line με παίκτες που έχουν κίνητρα για αναγέννηση καριέρας (Okafor, Udoh), νεανική τρέλα (Achiuwa) και σταθερές παρουσίες (Metu).
Στην ομάδα βρίσκονται οι Rookies στο φετινό NBA N’Wora και Vincent, δυο παίκτες με ικανότητα στο σκορ και φυσικά ο Josh Okogie, που ήταν η μοναδική ικμάδα φωτός στο παγκόσμιο της Κίνας προ διετίας. Οι Iroegbu και Agada θα έχουν το κουμάντο του παιχνιδιού και φυσικά ο Okapala με τον Okoye είναι παίκτες ρόλων που στηρίζουν το σύνολο και συμβάλλουν και αυτοί στο ήδη δυσθεώρητο επίπεδο athleticism της ομάδας.
Μέσα σε όλο αυτό το NBA-USA Made σύνολο, ξεχωρίζει η παρουσία του κυρίου που κάθεται στον πάγκο της ομάδας. Ο λόγος φυσικά για τον Mike Brown, τον προπονητή της χρονιάς στο NBA το 2009 και έναν εκ των κύριων δασκάλων στην καριέρα του μεγάλου LeBron James. Τα τελευταία χρόνια ο Mike Brown βρίσκεται στο διοικητικό team των Warriors, έχοντας πανηγυρίσει δυο πρωταθλήματα μαζί τους και από τα φιλικά φάνηκε η τάση να ενστερνιστεί το Run n’ Gun παιχνίδι των “πολεμιστών”, ανεβάζοντας την ένταση στην πίεση της μπάλας και το pace στην επίθεση της ομάδας του. Άλλωστε στα τουρνουά της FIBA συχνά υιοθετούνται συνήθειες του NBA και λιγότερο της EuroLeague παρά τους ίδιους κανονισμούς με τη 2η.
Πρόβλεψη ομίλου: 1) Australia, 2) Italy, 3) Nigeria, 4) Germany
Τέλος και ο 2ος όμιλος, ένα πολύ ανταγωνιστικό και απαιτητικό γκρουπ τεσσάρων ομάδων, τρεις εκ των οποίων θεωρητικά είναι σχεδόν ισοδύναμες. Τα λέμε αύριο με το… Prequel της έρευνας, που θα ρίξει και την αυλαία πριν το πρώτο Jump Ball και στο οποίο θα μιλήσουμε για τον 3ο και τελευταίο όμιλο του Ολυμπιακού πρωταθλήματος.
Επιμέλεια: Outsider
