Είναι πολύ νωρίς για να πούμε το οτιδήποτε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, στο οποίο οι δυο ομάδες είχαν αμφότερες πολύ σημαντικές απουσίες, δείχνοντας πόσο μεγάλο βάθος έχουν. Βραχεία κεφαλή για τον Ολυμπιακό λοιπόν απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, με τις δυο ομάδες ωστόσο να έχουν πράγματα για τα οποία μπορούν να χαμογελούν μετά το σημερινό ματς.
Ο νικητής Ολυμπιακός είδε τον Ουόρντ να μπαίνει σε πολεμικό mode από το πρώτο κιόλας ντέρμπι, τον Ντόρσεϊ να ανταποκρίνεται άψογα ως εναλλακτικός δημιουργός, μέσα από το στοιχείo του, την επίθεση το close out (8 τελικές πάσες), τους Μιλουτίνοφ-Βεζένκοφ να κάνουν τους γνωστούς τους αριθμούς και τον Ντιλικίνα να ανταποκρίνεται αρκετά καλά στους αμυντικούς του ρόλους.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη είδε τον Σορτς να παίζει κοντά στα στάνταρ των τελευταίων ετών (είδατε όλοι νομίζω, πόσο εύστοχη ήταν η σελίδα, όταν μιλούσε για μη ιδανικό fit, όσο ο Ναν είναι το κεντρικό πρόσωπο της ομάδας), τον Ερνανγκόμεζ να κάνει πολύ καλό παιχνίδι, τον Μήτογλου να συνεχίζει να αποτελεί απειλή στα ντέρμπι και φυσικά τον Βασίλη Τολιόπουλο να αφήνει το στίγμα του, γνωρίζοντας άριστα την ελληνική πραγματικότητα.
Αμφότερες οι ομάδες χτύπησαν κυρίως στον άξονα με το αντίπαλο ‘5’ να δέχεται πίεση. Από τη μία ο Μιλουτίνοφ έγινε πολλές φορές στόχος των πράσινων PGs κυρίως για 1vs1, ενώ στην πλευρά του ΠΑΟ, ο Μήτογλου προφανώς δεν έχει τα κιλά για να περάσει πολύ χρόνο ως ‘5’ απέναντι σε τέτοια κορμιά, ενώ οι Χολμς (θέλει πολλή δουλειά σε θέματα ανάγνωσης του παιχνιδιού και κατανόησης της “από εδώ” ιδιοσυγκρασίας και λογικής – δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να προσαρμοστεί μέσα στη σεζόν, ήμασταν οι μόνοι που δεν ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι με αυτή τη μεταγραφή) και Γιούρτσεβεν είχαν ο καθένας τα δικά του θέματα.
Επιστρέφουμε σε διπλή εβδομάδα και κάθε μέρα έχουμε κι ένα νέο τεστ, μια εκ νέου αξιολόγησης, ένα επιπλέον δείγμα. Αναμένουμε…
Outsider
