«Είχα προσκληθεί στο Las Vegas εκείνο το καλοκαίρι για να βοηθήσω την Team USA με τη φυσική της κατάσταση, πριν φύγει για το Λονδίνο, όπου αργότερα θα κέρδιζε το χρυσό μετάλλιο. Πιο πριν είχα δουλέψει με τον Carmelo και τον Wade, αλλά αυτή θα ήταν η πρώτη μου συνεργασία με τον Kobe.
Γνωριστήκαμε τρεις μέρες πριν την πρώτη συγκέντρωση σε μια προπόνηση αρχές Ιούλη. Είχαμε μια σύντομη συζήτηση σχετικά με το conditioning και σε ποιο σημείο θα ήθελε ο ίδιος να βρίσκεται με το τέλος του καλοκαιριού.
Τότε του έδωσα τον αριθμό μου και του είπα, πως αν ήθελε ποτέ μερική επιπλέον προπόνηση, να μη διστάσει να με καλέσει οποιαδήποτε ώρα. Τη νύχτα πριν το πρώτο φιλικό έβλεπα την ταινία “Καζαμπλάνκα” και η ώρα είχε πάει κάπου στις 3:30 τα ξημερώματα. Ενώ ο ύπνος είχε αρχίσει να με παίρνει, το τηλέφωνό μου χτύπησε και ήταν ο Kobe. Το σήκωσα κάπως νευρικά.
– Έλα, Rob, ελπίζω να μην ενοχλώ…;
– Όχι, τι συμβαίνει, Kobe;
– Έλεγα μήπως μπορείς να με βοηθήσεις λίγο με την προπόνηση, αυτό.
Κοιτάζω το ρολόι μου και η ώρα ήταν 4:15! Σε περίπου 20 λεπτά, μάζεψα τον εξοπλισμό μου και φτάνω στο ξενοδοχείο. Μόλις μπαίνω στο γυμναστήριο και ανοίγω την πόρτα, βλέπω τον Kobe. Μόνο του. Είχε καταϊδρώσει λες και είχε βουτήξει σε καμιά πισίνα και η ώρα δεν ήταν ούτε καν 5 τα ξημερώματα! Δουλέψαμε λίγο στη φυσική του κατάσταση για μία ώρα και 15 λεπτά, ενώ στα επόμενα 45′ πήγαμε στα βάρη, πριν επιστρέψουμε στο παρκέ για μερικά σουτ.
Εγώ τότε γύρισα στο ξενοδοχείο και έπεσα ξερός για ύπνο. Θα έπρεπε να είμαι ξανά στο γήπεδο στις 11. Όταν ξύπνησα ένιωθα αδύναμος και όλα αυτά τα συμπτώματα που έχει ένας άυπνος. Ευχαριστώ Kobe… Έφαγα ένα κουλούρι στα γρήγορα και έφυγα για το γήπεδο.
Τη συνέχεια τη θυμάμαι πολύ καλά. Όλοι οι παίκτες ήταν ενθουσιασμένοι. Ο LeBron συζητούσε με τον Carmelo και ο Coach Σιζέφσκι εξηγούσε κάτι στον Kevin Durant. Λίγο πιο πέρα ήταν ο Kobe μόνος του και σούταρε. Τον πλησίασα τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη και του λέω
– Καλή η δουλειά το πρωί, ε;
– Τι;
– Η προπόνηση που κάναμε στο conditioning, λέω, καλή δεν ήταν;
– Α ναι, ευχαριστώ Rob, το εκτιμώ πραγματικά.
– Τι ώρα τελείωσες;
– Τι να τελειώσω;
– Τα σουτ. Τι ώρα έφυγες από το γήπεδο;
– Α, τώρα μόλις τελειώνω. Ήθελα να ευστοχήσω σε 800 σουτ και τώρα τελειώνω.
Μου έπεσε το σαγόνι. Θεέ και Κύριε! Τότε κατάλαβα γιατί ήταν τόσο αποτελεσματικός την περασμένη σεζόν. Όλες οι ιστορίες για αυτόν σχετικά με την αφοσίωση και όλες οι δηλώσεις του για σκληρή προσπάθεια περνούσαν από το μυαλό μου σαν τραίνο. Τότε κατάλαβα, πώς καρφώνει μπροστά σε παίκτες 10 χρόνια νεότερους και γιατί ήταν ο πρώτος σκόρερ της λίγκας στα 33 του.”
~ Από τον λογαριασμό του τότε γυμναστή της Team USA, Robert Alert, στο Reddit.
Σήμερα ο τεράστιος Kobe Bryant θα έκλεινε τα 47 του και θα το γιόρταζε με τον δικό του τρόπο: Παίζοντας μουσική με το “σκούξιμο” των παπουτσιών, το χτύπημα της μπάλας στο παρκέ και το “χλατς” μετά από κάθε του σουτάκι.
Rest In Peace, “Black Mamba”!
