Έφτασε λοιπόν η πιο μαγική εποχή του χρόνου, τα Playoffs της EuroLeague. Αυτή η ανοιξιάτικη αίσθηση της ανατροπής και της πραγματοποίησης του αδυνάτου. Η φετινή regular season ήταν μια μεγάλη μάχη, με μάλλον τις περισσότερες ομάδες από κάθε άλλη χρονιά να στοχεύουν και παλεύουν μέχρι την τελευταία μέρα για μια θέση στη 10άδα, ενώ στα Play-in είχαμε εξίσου μεγάλε μάχες. Πρόκειται για τα πιο αμφίρροπα ζευγάρια που έχουμε δει ποτέ μάλλον, με δυο ελληνικές, δυο ισπανικές, δυο τούρκικες και δυο γαλλικές ομάδες να παίζουν δυνατά για πρόκριση στο Final-4 του Άμπου Ντάμπι, έχοντας άπασες πολύ μεγάλες πιθανότητες πρόκρισης. Ας δούμε δυο πράγματα για κάθε σειρά, όπου στο τέλος θα δώσουμε και ένα ποσοστό πρόκρισης σε κάθε ομάδα.
Ολυμπιακός (1) – Ρεάλ Μαδρίτης (8)
Πόσο άτυχος πρέπει να είναι κανείς, για να κάνει σχεδόν τα πάντα στην εντέλεια, να παίρνει την πρώτη θέση και στο τέλος να “επιβραβεύεται” για αυτή τη χρονιά του, παίρνοντας ως αντίπαλο τη Ρεάλ; Τα δύσκολα όμως είναι για τους δυνατούς λέει ο λαός και σίγουρα το ρητό αυτό βρίσκει εδώ κάποιο γόνιμο έδαφος.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν η ομάδα με το δεύτερο καλύτερο ORAT της λίγκας (122.5 πίσω μόνο από τον ΠΑΟ) διασταυρώνει τα ξίφη του με τη “βασίλισσα”, την ομάδα με το καλύτερο DRAT (112.9) της κανονικής διάρκειας της σεζόν. Όπως καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, μιλάμε για δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα προσπαθήσει να πιέσει αρκετά και να φθείρει το Καμπάτσο, ώστε να φανεί από την αρχή της σειράς η… γύμνια του συνόλου του Ματέο στις θέσεις των Guards, ενώ με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι έχει ένα μεγάλο ποιοτικό πλεονέκτημα στη θέση ‘4’, όπου η Ρεάλ με τους τρομερά σκληροτράχηλους Ντεκ και Γκαρούμπα (θα τον δούμε και στο ‘5’, όταν προσπαθήσει να χαμηλώσει, για να ακολουθήσει τον αναπόφευκτα ψηλό ρυθμό του ΟΣΦΠ ειδικά στα ματς του Φαλήρου) φιλοδοξεί να βρει το αμυντικό φίλτρο που θα περιορίσει -όσο αυτό είναι δυνατό- τους φαρμακερούς καρπούς των Βεζένκοφ-Πίτερς.
Το μεγάλο ερωτηματικό, από την ερυθρόλευκη πλευρά έγκειται στη θέση των Centers, όπου κατά την ταπεινή μας γνώμη, η κατάσταση είναι… Χριστιανοί – λιοντάρια. Το performance του Ταβάρες τα τελευταία χρόνια σε κρίσιμα παιχνίδια απέναντι στον Φαλ και κυρίως το ψυχολογικό break down του Γάλλου διεθνούς είναι ένα κομμάτι στο οποίο το ερυθρόλευκο coaching staff οφείλει να δώσει τη μάλλον μεγαλύτερη προσοχή του. Ο Ταβάρες στα 33 του παραμένει ο πιο επιδραστικός παίκτης της λίγκας, με τα πάντα να κινούνται γύρω του, όταν αυτός βρίσκεται στο παρκέ, όντας σημείο αναφοράς στην άμυνα και πυλώνας στην επίθεση της “βασίλισσας” ήδη από το 2018, όταν ένα κρύο απόγευμα του Φλεβάρη η Ρεάλ έσκαγε “στην ψύχρα” 1,5 εκατομμύριο, για να φέρει από την Ατλάντα έναν ακατέργαστο ψηλό από το Πράσινο Ακρωτήρι, για να καλύψει το κενό του Όγκνιεν Κούζμιτς (!!!) που είχε τραυματιστεί. Ο ίδιος μαζί με τον Γκαρούμπα βρίσκονται ουσιαστικά στην 3άδα των παικτών σε DRAT, όντας βασικοί συντελεστές της κορυφής που καταλαμβάνει η ομάδα τους σε αυτόν τον τομέα, όπως προαναφέραμε. Με αυτούς στις θέσεις των ψηλών η “βασίλισσα” αλλάζει κέλυφος στα μετόπισθεν, όμως επιθετικά γίνεται “ξύλινη” και στατική. Θα λέγαμε, ότι αυτό το δεύτερο δεν χαλάει και τόσο τη Ρεάλ και τον Τσους Ματέο στη συγκεκριμένη σειρά.
Στον Πειραιά ευελπιστούν να δουν τον Φουρνιέ να πιάνει τα standards του Χειμώνα, τον Βεζένκοφ να συνεχίζει απτόητος στο MVP mode όλης της σεζόν, όμως το πραγματικά μεγάλο στοίχημα αφορά στους τραυματίες της ομάδας Ουόκαπ, Βιλντόζα, Μιλουτίνοφ. Χωρίς τον νατουραλιζέ PG της εθνικής η άμυνα του Ολυμπιακού πέφτει αρκετά επίπεδα, ενώ στα λεπτά ξεκούρασης του Γκος, ο Λι φαίνεται ελλιπής ως κουμανταδόρος για τέτοια παιχνίδια. Στην περίπτωση του Βιλντόζα οδηγός μάλλον είναι ο περσινός τελικός και το μεστό παιχνίδι του Αργεντίνου κόντρα στον συμπατριώτη του Καμπάτσο, ενώ ο Μιλουτίνοφ είναι ένας παίκτης που δυνητικά έχει κάποια σωματικά εργαλεία για να μείνει μαζί με τον Ταβάρες και φυσικά καλύτερα ποσοστά εντός παιδιάς αλλά και από τις βολές από τον Φαλ, κάτι που ενδεχομένως να ανοίξει κάποιες περαιτέρω πόρτες στην επίθεση του ΟΣΦΠ.
Εν κατακλείδι, μιλάμε για δυο τεράστια ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και δυο ομάδες με μόνιμη θέση στα Final-4 τα τελευταία χρόνια. Η Ρεάλ των μεγάλων προσωπικοτήτων θα επιστρατεύσει κάθε πιθανό και απίθανο μέσο, για να πετύχει τον στόχο της, ενώ η άνοδος των Καμπάτσο, Μούσα και Ιμπάκα στα τελευταία ματς σίγουρα είναι θέμα προς συζήτηση στο λιμάνι. Από την άλλη ο Ολυμπιακός το τελευταίο διάστημα φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα στο παιχνίδι του, που έγκεινται κυρίως στους τραυματισμούς του και στο conditioning ορισμένων παικτών. Έχει απέναντί του τον κακό του δαίμονα και μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση να πάρει μια μεγάλη ρεβάνς και να αποκτήσει την απαιτούμενη ώθηση, ώστε να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου, σπάζοντας ταυτόχρονα και την κατάρα της πρώτης θέσης. Για να το πετύχει θα χρειαστεί την επιστροφή των τραυματιών, τη διαύγεια του προπονητή του σε οριακά σημεία (κάτι που πάντα ήταν η αχίλλειος πτέρνα του) και φυσικά την έδρα και τον πύρινο λαό του.
O X-Factor
Ο Μόουζες Ράιτ σκόρπισε πολλά χαμόγελα στα τελευταία ματς της regular season, όπου φάνηκε να επανέρχεται σωματικά και ανακτά την αυτοπεποίθηση αλλά και τον ρυθμό του. Προφανώς και θα είναι δύσκολο να πάρει εξ αρχής χοντρά λεπτά, όμως φαίνεται ο πιο επικίνδυνος ψηλός του ΟΣΦΠ στο να χτυπήσει τον Ταβάρες. Βάζει την μπάλα κάτω, είναι πολύ δυναμικός στον χώρο και εν κινήσει, σουτάρει (πολύ βασικό αυτό) και μπορεί να πιέσει, για να βγάλει αιφνιδιασμό μόνος του. Αμυντικά θα υπάρχει πρόβλημα προφανώς, οπότε η ποιότητα της δουλειάς του coach Μπαρτζώκα θα είναι ζωτικής σημασίας, αν αποφασίσει να παίξει το συγκεκριμένο χαρτί
Πιθανότητες: Ολυμπιακός 55% – Ρεάλ 45%
Φενέρμπαχτσε (2) – Παρί (7)
Μυρίζει μπαρούτι. Μια σειρά που ήδη από τα πρόσωπα των δυο πάγκων της έχει αποκτήσει ένα ιδιαίτερο υπόβαθρο, μιας και φετινός Coach of the year, Γιασικεβίτσιους, δέχθηκε αρκετή αμφισβήτηση και δικαίως, αφού ο προπονητής της Παρί, Τιάγκο Σπλίτερ, ήταν δίχως αμφιβολία ο επικρατέστερος για το εν λόγω βραβείο. Οι δυο τους ήταν και δυο μεγάλοι αστέρες της λίγκας στα 00’s, με τον πρώτο να είναι ο απόλυτος star της διοργάνωσης και τον δεύτερο να αποτελεί έναν πιστό και αφοσιωμένο ιππότη ενός πιο ταπεινού οργανισμού.
Στα δυο παιχνίδια που έγιναν φέτος αρκετά κοντά χρονικά (είχε αναβληθεί λόγω πολλών ασθενειών της Παρί το ματς του πρώτου γύρου, με τον Σάρας να… πετάει καρφιά σε δηλώσεις του) η Φενέρ είχε επικρατήσει δις, αρχικά στα τελευταία λεπτά μετά από μάχη στο Παρίσι κι έπειτα στην εκπνοή με τρίποντο του Χέιζ στην Πόλη. Η Παρί είναι αναμφίβολα η ομάδα που υποστηρίζουμε σε αυτή τη σειρά, δεν το κρύβουμε και θεωρούμε ότι έχει πολύ καλές πιθανότητες για να κάνει το μπαμ. Το ερωτηματικό σε πιθανό break της είναι, πόσο δυνατή θα φανεί η έδρα της και τι μέταλλο θα δείξει η ίδια, όταν η κατάσταση θα είναι στα χέρια της και θα οφείλει να ορίσει τη δική της μοίρα. Οι Γάλλοι θα προσπαθήσουν να ανοίξουν τον ρυθμό, παίζοντας στα γνωστά υψηλά τους στάνταρ (72.6 κατοχές ανά ματς φέτος), όμως θα βρουν απέναντί τους μια επίσης ταχυδυναμική ομάδα και μάλλον το σύνολο που παίζει πιο κοντά από κάθε άλλο στο καμικάζι στυλ τους.
Ο Τι Τζέι Σορτς (MVP φέτος κατά τη γνώμη μας) είναι αναμφίβολα η attraction της διοργάνωσης, ο νέος “παίκτης” στο τραπέζι και αυτός που έχει φέρει τούμπα τα προγνωστικά και την έμπνευση σε όλους εμάς, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αν πιστεύεις στον εαυτό σου, δουλεύεις σκληρά και παίζεις πάνω σε όσα μπορεί να υποστηρίξει το σώμα σου. Θα βρει απέναντί του τον Σούπερμαν, Μπόλντουιν, που ωστόσο κάνει πολύ μέτρια χρονιά (το είχαμε σχολιάσει όταν ξεκινούσε η χρονιά, ότι ο παίκτης είναι “καθαρόαιμο” και δεν μπορεί να γίνει Floor General) τον σκληροτράχηλο Χολ και τον αρτίστα Γκούντουριτς, όμως ποιος μπορεί να ποντάρει κόντρα στον… γίγαντα Σορτς; Στο πλευρό του ο Ναντίρ Χίφι, ο τύπος που όταν όλα καταρρέουν και δείχνουν να χάνονται, έχει τους ίδιους παλμούς που έχει όταν κάνει τη βολτίτσα του στα ρεπό του στην αγορά του Παρισίου και πετάει… βότσαλα στον ωκεανό που μοιάζει στα μάτια του το αντίπαλο καλάθι.
Ο Σάρας πρέπει ήδη να έχει πολλά ενδεχόμενα να αντιμετωπίσει, έχοντας χρέος να διαβάσει κάθε κίνηση του δαιμόνιου PG του Σπλίτερ. O Σορτς μοιράζει το 53.3% των assists της ομάδας του, ενώ είναι ο πρώτος παίκτης της λίγκας σε PPR (Pure Point Rating) με 10.3, δείγμα του πόσο πολύ ψάχνει το ανοιχτό γήπεδο και την άμεση εκτέλεση. Βρίσκεται επίσης στην 4η θέση της λίγκας σε Usage% (ποσοστό που αντιστοιχεί στο πόσο εκτελεί, όταν η μπάλα είναι στα χέρια του) με 31.9, με τον Χίφι να ηγείται της λίστας με 35.1.
Πρόκειται αναμφίβολα για την πιο απρόβλεπτη ομάδα και ένα πρόβλημα που κανείς δεν θέλει να βρει απέναντί του σε μια σειρά. Η πιο καλοπροπονημένη ομάδα, τρυπάει ταβάνι σε όρους conditioning και athleticism, που όπως είπαμε και πιο πάνω βρίσκει απέναντί της ένα σύνολο που επίσης παίζει στην ίδια περίπου κατεύθυνση. Όχι τόσο γρήγορη, αλλά έχει πετάξει και αυτή σε μεγάλο βαθμό στον κάδο ανακύκλωσης το post και το παιχνίδι με τους ψηλούς ακολουθώντας μια πιο compact και positionless λογική.
Η κατάσταση λοιπόν των Κόλσον-Πιέρ-Μπιμπέροβιτς θα είναι βαρόμετρο για τον Σάρας, ώστε να “αποκρούσει” τον τρελό ρυθμό των παλαβών Γάλλων και να επιβάλλει τα θέλω του στη σκακιέρα. Ο Χέιζ-Ντέιβις φυσικά είναι το… alpha dog της σειράς και το πρόσωπο που θα τραβήξει τα περισσότερα βλέμματα πάνω του σε αυτά τα παιχνίδια. Θα τον δούμε να παίζει από το ‘3’ μέχρι και το ‘5’, να ποστάρει, να παίζει σε φάσεις απομόνωσης, να σουτάρει στον αιφνιδιασμό, να δημιουργεί, να παίζει ως απειλή από την αδύνατη πλευρά και γενικά να κάνει τα πάντα. Πολλή η δουλειά και η ανηφόρα που έχει να ανέβει ο Ουόρντ εδώ, όπως επίσης και ο Γιάντουνεν, παίκτης που ακούγεται, ότι έχει συμφωνήσει με τη Φενέρ για του χρόνου. Ενδιαφέρον…
Ο X-Factor
Ήμαστε μεταξύ του Μέλι και του Κεβάριους Χέιζ της Παρί, δίνοντας έμφαση φυσικά στο εξωπραγματικό 29-50 που σημειώθηκε στη μάχη των rebounds στο ματς της Γαλλίας μεταξύ των δυο ομάδων, με 30 επιθετικά των Τούρκων μάλιστα (!!!). Ο Μέλι είναι ο PF/C του Σάρας που έχει πολλά skills αλλά και τα φυσικά εργαλεία, ώστε να υποστηρίξει το παιχνίδι της ομάδας του σε αυτή τη σειρά, κρατώντας τις ισορροπίες, ανάμεσα σε rebound, άμυνα, ταχύτητα και δεξιότητες. Δεν βλέπουμε, πώς μπορεί ο Σάρας σε αυτή τη στιγμή της σεζόν να αξιοποιήσει το motor του Μπάνγκο, τον οποίο μέχρι στιγμής δεν δείχνει να εμπιστεύεται, ενώ ο Σανλί, που ταλαιπωρείται από τραυματισμό θα γίνει στόχος του Σπλίτερ στα drag screens ή τα high flat για τις μπούκες του Σορτς. Ο Μέλι λοιπόν ενδεχομένως να παίξει σε αυτή τη σειρά πολύ περισσότερο από τα 17:15 λεπτά που παίζει κατά μέσο όρο φέτος και όπως είπαμε, έχει ό,τι χρειάζεται, ώστε να αμυνθεί επαρκώς και στις δυο γραμμές άμυνας, αλλά και να παράγει στο επιθετικό κομμάτι.
Πιθανότητες: Φενέρ 60% – Παρί 40%
Παναθηναϊκός (3) – Αναντολού Εφές (6)
Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, ο Παναθηναϊκός βρίσκει απέναντί του την πιο φορμαρισμένη και “hot” ομάδα της διοργάνωσης. Η Εφές το τελευταίο διάστημα είναι απολαυστική, μετρώντας 8 σερί νίκες.
Κεντρικό πρόσωπο της σειράς δίχως αμφιβολία ο Τούρκος τεχνικός του Παναθηναϊκού, Εργκίν Αταμάν, που πριν μια τριετία οδήγησε στο back2back την Αναντολού Εφές, προσδοκώντας φέτος να πετύχει το ίδιο με τους πράσινους. Μπορούμε να μιλάμε για ώρες για αυτή τη σύνδεση. Ο Αταμάν είναι αναμφίβολα το… Big Boss της διοργάνωσης τα τελευταία 8 χρόνια και απέναντί του βρίσκει έναν υποτιμημένο τεχνικό, που όταν υπέγραψε στην Εφές φλέρταρε με το καλημέρα με την απόλυση, όμως το τελευταίο διάστημα παραδίδει σεμινάρια coaching.
Σε ό,τι αφορά στις δυο ομάδες, μιλάμε για τις δυο καλύτερες επιθέσεις της λίγκας, με τον ΠΑΟ να ηγείται της λίγκας σε ORAT με 123.0 και την Εφές να βρίσκεται στην τρίτη θέση με 122.4, 0.1 μόλις πίσω από τον δεύτερο ΟΣΦΠ. Η ομάδα του Λούκα Μπάνκι βρίσκεται στη δεύτερη θέση σε Total Shooting% με 170.8 (έκτος ο ΠΑΟ με 164.5), οδηγεί την κούρσα σε True Shooting% με το εξαιρετικό 62.2% (τρίτος ο ΠΑΟ με 61.8%), ενώ την κορυφή κατέχει ακόμα σε effective FG% με 58.7, με τους πράσινους να ακολουθούν με 58.5%. Όπως καταλαβαίνεται οι διαφορές των δυο ομάδων είναι απειροελάχιστες. Δεν θα μας κάνει όμως καμία εντύπωση, αν η σειρά εξελιχθεί σε σκυλομαχία και σε μάχες πιο χαμηλών κατοχών και επομένως και σκορ.
Ο Παναθηναϊκός έχει μάθει να ζει φέτος με τις απουσίες των Λεσόρ και Γκριγκόνις. Πολύ θετικό δείγμα από τον Γιουρτσεβέν στο Μονακό, με τον Τούρκο ψηλό να έχει μπροστά του μια πολύ καλή ευκαιρία, για να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ και της επόμενης σεζόν, ωστόσο η κυκλοφορία της Εφές και οι multi-forward πεντάδες που αυτή παρατάσσει με τους Ελάιζα Μπράιαντ, Ντόζιερ και Νουόρα στις θέσεις των περιφερειακών να είναι άλυτος γρίφος για πολλές ομάδες, μπορεί να βάλει σε συνεχή αμυντικά sprints τον ψηλό του ΠΑΟ και να τον εκθέσει, δημιουργώντας πολλά και καλά σουτ για λογαριασμό των δις πρωταθλητών Ευρώπης.
Όλα τα φώτα φυσικά στο matchup των δυο gunners, Ναν και Λάρκιν. Ουσιαστικά το πολυβόλο του Παναθηναϊκού στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα, κάνει ό,τι έκανε και ο Λάρκιν στη δεύτερη χρονιά του υπό τον Αταμάν στην Εφές, τη χρονιά που είχε διακοπεί λόγω του covid για όποιον θυμάται, με την Εφές να κάνει σαματά σε κάνει σαματά σε κάθε γήπεδο και τον Λάρκιν να σπέρνει τον τρόμο και να κάνει τους prime Καλάθη και Καμπάτσο, τους καλύτερους αμυντικούς της λίγκας, να μοιάζουν με παιδάκια.
Συγκεκριμένα φέτος ο Ναν έχει 21.1 PTS (57.3 2P, 42.6%, 85.6% FT), 3.6 REB και 4.3 AST
ενώ στην αντίστοιχη σεζόν του ο Λάρκιν είχε 22.2 PTS (55.6% 2P, 50.9% 3P, 90.3% FT), 3.1 REB και 4.1 AST
Τι να λέμε τώρα, μιλάμε για τους δυο μεγαλύτερους “δολοφόνους” των ευρωπαϊκών παρκέ τα τελευταία 8 χρόνια.
Κατά τα άλλα, μεγάλη συζήτηση σηκώνει το θέμα των ψηλών, καθώς Πουαριέ και Οτούρου πραγματοποιούν αμφότεροι σπουδαία χρονιά, ενώ στη θέση του PF ο Μπάνκι έχει τρεις Commandos (Σμιτς, Οσμάνι και Ουίλις) που μπορούν να ανεβάσουν την ένταση στα μετόπισθεν, να αμυνθούν σε αλλαγές στην περιφέρεια, να παίξουν στον αντίπαλο ψηλό σε τριπλές αλλαγές μετά το κεντρικό PnR, να προστατέψουν το καλάθι της ομάδας τους, να μαζέψουν rebounds και επιθετικά να σουτάρουν ή να τελειώσουν φάσεις σε κίνηση, όντα πολύ δυνατοί in traffic. O Χουάντσο Ερνανγκόμεζ έχει πολλή δουλειά μπροστά του και καλείται να συνεχίσει να κινείται στις πολύ υψηλές πτήσεις που βρίσκεται από την αρχή της σεζόν φέτος.
Ο Ουένιεν Γκάμπριελ έχει επίσης μπροστά του μια πολύ μεγάλη πρόκληση, να περιορίσει τους Πουαριέ (9.6 PTS, 66.8% 2P) και Οτούρου (8.8 PTS, 70.8% 2P), αλλά και να καλύψει τα νώτα των Σλούκα και Ναν που σίγουρα θα προσπαθήσουν να φθείρουν οι Τούρκοι. Είδαμε πολλές φορές στα μεταξύ παιχνίδια των δυο ομάδων τον παίκτη που μάρκαρε ο Γκραντ να έφευγε σε απόσταση δυο πασών από τον χειριστή, προσπαθώντας να κρατήσει τον τρομερό στα μετόπισθεν Αμερικάνο μακριά από τη συνεργασία της τελικής φάσης. Σημάδι επίσης θα γίνει στην επίθεση της Εφές και ο Μήτογλου, ο οποίος όπως και πέρυσι καλείται να αντιμετωπίσει αθλητικά 4άρια που κινούνται αρκετά περιφερειακά και κυνηγούν το ανοιχτό γήπεδο, με το πολύ ανεβασμένο παιχνίδι του Έλληνα PF/C να βρίσκει τοίχο σε μια πρώτη σκέψη κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός αντίθετα, με σύμμαχο την προϊστορία (νίκη στον ημιτελικό του 2000, νίκη στα Playoffs του 2005) έχει μπροστά του μια ομάδα που έχει κι αυτή φυσικά αδυναμίες και θέματα. Ο τζόγος στο σουτ των PFs τους είναι λογικός, ενώ η απουσία του Μπουμπουά, παίκτη για τον οποίο ο Μπάνκι έτρεχε πολλές off-screen δράσεις, παράλληλα με τα Plays πάνω στην μπάλα, θα είναι ένα μεγάλο συν για τους πράσινους, ειδικά από τη στιγμή που ο Γάλλος το τελευταίο διάστημα ήταν εξαιρετικός. Δεν ξέρουμε, αν κόντρα στην πρώην ομάδα του ο Πλάις μπορέσει να δώσει κάποιες λύσεις, αλλά φαίνεται, ότι με το τρομερά ενεργειακό παιχνίδι του Οτούρου και τον εκπληκτικό στο above the rim παιχνίδι Πουαριέ, θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα.
Το μεγάλο ερωτηματικό και θαυμαστικό ταυτόχρονα ωστόσο για τον Παναθηναϊκό έχει όνομα και επώνυμο: Κώστας Σλούκας. Ο αρχηγός των πρωταθλητών Ευρώπης είναι ο παίκτης που δίνει ρυθμό και γεφυρώνει πολλά από τα προβλήματα της ομάδας του. Είναι αυτός που κινεί τα πάντα, όταν λείπει ο Ναν, ενώ είναι επίσης αυτός που δίπλα στον Αμερικάνο συνθέτει ένα… lethal δίδυμο αριστερόχειρων, που αναπτύσσει και εκτελεί με τέτοιο βαθμό κι επιτυχία που τα ντεσιμπέλ και η ένταση στο ΟΑΚΑ χτυπούν κόκκιν… πράσινο!
Ο X-Factor
O Τσέντι Οσμάν απέναντι στην ομάδα από την οποία αναδείχθηκε και κόντρα σε αντιπάλους ίδιας κάστας και φύσης. Παικτών που βάζουν την μπάλα κάτω, εκτελούν, πασάρουν και αμύνονται εξαιρετικά. Έχει διαγράψει μεγάλη πρόοδο φέτος, όντας βελτιωμένος σωματικά, ενώ ένας τραυματισμός φρέναρε για λίγο την εξέλιξή του. Η άμυνα του Οσμάν και το πόσο μπορεί να τρέξει το γήπεδο αλλά και να σουτάρει είναι παράμετροι που -ειδικά στα ματς του ΟΑΚΑ- θα παίξουν καταλυτικό ρόλο. Ήμαστε μεταξύ του Τούρκου SF και του Λορένζο Μπράουν, που και πέρυσι ήταν εξαιρετικός στα Playoffs, ωστόσο λόγω του παρελθόντος του Οσμάν με την Εφές επιλέξαμε αυτόν. Σκοράρει 161.7 πόντους ανά 100 εκτελεσμένα σουτ (Total Shooting%) και οφείλει να δείξει ίδια και καλύτερα νούμερα και στη συγκεκριμένη σειρά.
Πιθανότητες: 58% Παναθηναϊκός – 42% Αναντολού Εφές
Μονακό (4) – Μπαρτσελόνα (5)
Δυο ομάδες με πολλές μεταπτώσεις φέτος στη σεζόν, αλλά με κύριο γνώμονα, ότι ποτέ δεν τα παράτησαν και αντεπεξήλθαν σε καθεστώς υψηλής πίεσης. Στα φετινά μας Power Rankings ήμαστε πολύ καχύποπτοι για τη φετινή Μπάρτσα και τον τεχνικό της, Χοάν Πεναρρόγια, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι και κόντρα στους πολύ σημαντικούς τραυματισμούς των Λαπροβίτολα, Βέσελι και Νούνιεζ, τα πήγε εξαιρετικά και διαχειρίστηκε τα πράγματα όπως έπρεπε. Βέβαια τα Playoffs είναι πολύ διαφορετική υπόθεση και πολλά θα βγουν στην επιφάνεια.
Από την άλλη, είναι τα πρώτα παιχνίδια σειράς στην προπονητική καριέρα του Βασίλη Σπανούλη στην Ευρωλίγκα και αυτό θέτει επίσης κάποια ερωτηματικά από μόνο του. Η Μονακό είναι καλύτερη ομάδα στα χαρτιά και έχει και το πλεονέκτημα έδρας. Το κεφάλαιο Τάις (νομίζω ότι τώρα θα δείξει τον πραγματικό του εαυτό) είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία, ωστόσο οι Καταλανοί έχουν τα εφόδια να τον αναχαιτίσουν. Στην εν λόγω σειρά θα έπαιζε πολύ κομβικό ρόλο ο Μετού και το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι του κόντρα σε μια ομάδα που είναι αδύναμη στο ‘4’, με τον φιλότιμο Μπλόσομγκεϊμ να είναι από πάντα ένας PF/SF που παίζει τη θέση μόνος του, αφού ο Βίτο Μπράουν δεν έδωσε ποτέ αυτά για τα οποία αποκτήθηκε. Βέβαια ο Τζαμπάρι Πάρκερ είναι ένας από τους πιο skilled PF της διοργάνωσης και αυτό πιθανότατα να φανεί στη σειρά.
Ο Άλφα Ντιαλό που πρόσφατα υπέγραψε διετή ανανέωση με τους Μονεγάσκους έχει πολύ μεγάλο φορτίο να σηκώσει, καθώς μάλλον θα είναι αυτός που θα επωμιστεί το βάρος του μαρκαρίσματος του Κέβιν Πάντερ, ενώ το σουτ των Στραζέλ και Λόιντ από πλευράς Μονακό θα κρίνουν πολλά για το πόσο ψηλά μπορεί δυνητικά να ανέβει η πρωταθλήτρια της Pro-A σε σκορ και παραγωγή. Ο Μάικ Τζέιμς που πλησιάζει στη δύση πια της καριέρας του, όντας πιο ώριμος και σοφός από ποτέ ξέρει, ότι πρέπει να κάνει κάποια βήματα πίσω και να γίνει πιο passive, αλλά να διατηρήσει την επιθετικότητά του στα σημεία που η ομάδα του θα τον χρειαστεί να βγάλει το φύδι από την τρύπα.
Η Μπάρτσα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίγκας σε επιθετικούς όρους, με τη Μονακό να βρίσκεται στη μέση και λίγο πιο κάτω, ενώ και οι δυο ομάδες επιτρέπουν λίγα τρίποντα στον αντίπαλό τους (9 κατά μέσο όρο) και τον υποχρεώνουν σε 13+ λάθη ανά παιχνίδι. Στον τομέα των κατοχών παίζουν με διαφορά μισής κατοχής μεταξύ τους (72.2 για 71.7), ενώ η Μπαρτσελόνα ως η δεύτερη καλύτερη επίθεση της λίγκας (88.1 PTS, πρώτος ο ΠΑΟ με 88.4) βρίσκει απέναντί της Μονακό που επιθετικά τα βρίσκει σκούρα, ενώ και στο σουτ παρουσιάζει σημαντικό μειονέκτημα, ούσα κάτω από τη μέση σε τρίποντο και βολές.
Γενικά, με κάποια στατιστικά μεταξύ τους να δείχνουν, ότι οι “Μπλαουγκράνα” υπερτερούν, με δεδομένο ότι έχουμε δυο προπονητές με αρκετή διαφορά εμπειρίας στη διοργάνωση και επίσης το γεγονός, ότι στην κανονική διάρκεια οι Ισπανοί έχουν κάνει το 2/2, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ενδεχομένως αυτή να είναι η σειρά (τι πιο σύνηθες βέβαια στις θέσεις 4-5), όπου το φαβορί είναι αυτό που δεν έχει το πλεονέκτημα έδρας.
O X-Factor
Λένε ότι κάθε μεγάλος παίκτης, βγαίνει μπροστά στα μεγάλα παιχνίδια. Ο Νικ Καλάθης αναμφίβολα είναι ένας πολύ μεγάλος παίκτης και περιμένουμε κόντρα σε μια ομάδα που υποτιμήθηκε και παρασύρθηκε από το μέτριο σύνολό της να βγάλει εγωισμό και να αποδείξει σε όλους ότι ακόμα και στα 36 του είναι ένας εκ των κορυφαίων Floor Generals της Ηπείρου μας. Όπως είπε και ο συμπαίκτης του, Μάικ Τζέιμς, η διοργάνωση του έδειξε ασέβεια, μη τοποθετώντας τον στην κορυφαία 25άδα, παρά το γεγονός ότι είναι ο πρώτος σε τελικές πάσες και κλεψίματα στην ιστορία της. Ένας πρόσφατος τραυματισμός τον έθεσε -και καλά- εκτός σεζόν, με το βλέμμα να πηγαίνει με ένα μεγάλο ερωτηματικό στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ, όμως το ρομπότ τους έβαλε όλους λάθος και σε δυο εβδομάδες έπαιζε κανονικά. Πέρυσι καθάρισε την τωρινή ομάδα του ως παίκτης της Φενέρ, σκοτώνοντάς την στο “Πριγκιπάτο” με μεγάλα σουτ-μαχαιριές. Τώρα καλείται να βγει μπροστά και να αναλάβει δράση, μιλώντας στα κρίσιμα, όπως ο ίδιος ξέρει. Όχι απαραίτητα με αυτά τα μεγάλα σουτ που έβαλε πέρυσι, (υπάρχον άλλοι να το κάνουν αυτό) αλλά με τη μοναδική του οξυδέρκεια και τις quarterback ικανότητές του.
Πιθανότητες: Μονακό 45% – Μπαρτσελόνα 55%
Ως εδώ λοιπόν. Αύριο ξεκινά η postseason. Μαντρώστε τα γυναικόπαιδα, το Πάσχα πέρασε, οι Άγιες μέρες δίνουν τη θέση τους στον… πόλεμο στα παρκέ και στο σασπένς. Είναι η καλύτερη εποχή της σεζόν. Προσδεθείτε και αφεθείτε στη μαγεία της γλυκιάς αυτής προσμονής και του συναισθηματικού roller-coaster που φέρνουν μαζί τους αυτά τα παιχνίδια…
Outsider feat. Fundamentals
