Με αρκετό κρότο και στυλ ο Παναθηναϊκός κλείνει τη δική του off-season με την υπογραφή του Τσεντί Οσμάν, ο οποίος έρχεται ως ο SF που θα κλείσει το όποιο κενό στη θέση ‘3’ αλλά και ως η “απάντηση” των πρασίνων στη βόμβα των ερυθρολεύκων με τον Φουρνιέ. Κερδισμένοι απ’ όλο αυτό το… πανηγύρι οι οπαδοί των τάξεων των δυο μεγάλων, αφού οι επερχόμενες μάχες των δυο αιωνίων αναμένονται “Τιτανομαχίες”. Εμείς μετά το άρθρο μας για τον Ολυμπιακό, στο οποίο θίξαμε κυρίως τις ελλείψεις του τότε ρόστερ του Γιώργου Μπαρτζώκα (πολύ πριν τη μεταγραφή του Φουρνιέ και με την υπογραφή του Βεζένκοφ, τότε που οι κύριοι Αγγελόπουλοι είχαν δηλώσει ότι το ρόστερ έκλεισε), στρεφόμαστε τώρα στο ΟΑΚΑ, για να ρίξουμε τα φώτα μας και στο πράσινο ρόστερ και στα όποια κωλύματα μπορεί αυτό να έχει μετά και τον ερχομό του Τούρκου διεθνούς. Να σημειώσουμε μόνο, πριν ξεκινήσουμε, πως τα αυτονόητα εμείς δεν θα τα εκθέσουμε ποτέ εδώ μέσα, διότι ακριβώς γι’ αυτό είναι αυτονόητα, γιατί δεν χρειάζονται επεξηγήσεις (το αν πχ ο Οσμάν θα δώσει κάτι διαφορετικό από τους Γκριγκόνις-Παπαπέτρου ή πόσες διαφορετικές λειτουργικές 5άδες μπορεί να παρατάξει ο Αταμάν, τα έχετε διαβάσει ήδη πολλές φορές), αλλά θα σταθούμε σε αυτή τη μικρή εκδοχή που μπορεί να έχει πάνω της αρκετή σκόνη ή να κρύβει ένα ύποπτο σκοτάδι, το οποίο οι περισσότεροι αγνοούν ή απλά δεν θέλουν να δουν…
Κίνητρο-φιλοδοξία-δίψα από έναν 34χρονο (;)
Ο Παναθηναϊκός που έχει στόχο τη “νίκη τώρα αμέσως” είναι θεμιτό να επιλέξει την οδό των μεγάλων ονομάτων και να παραβλέψει σημαντικές παραμέτρους όπως η ηλικία και το στάτους. Ναι, ο 34χρονος Λορένζο Μπράουν έρχεται να προστεθεί σε ένα back court στο οποίο υπάρχει ο επίσης 34χρονος Σλούκας, ο 32χρονος Γκραντ, ο 30άρης Γκριγκόνις και ο προσεχώς 30άρης Ναν. Στη δική του περίπτωση επιλέχθηκε η… ανάμειξη χαρακτηριστικών όλων των παραπάνω, καθώς και η θέληση του παίκτη να κερδίσει στο ανώτατο επίπεδο, αποδεχόμενος τον οποιονδήποτε ρόλο και όντας έτοιμος να κάνει ένα ή και δυο βήματα πίσω για το κοινό συφμέρον. Προσωπικά περίμενα ο Παναθηναϊκός να κινηθεί σε κάτι πιο φρέσκο από άποψη ηλικίας. Σε έναν παίκτη με τα all-around χαρακτηριστικά του Αμερικάνου, αλλά σε έναν παίκτη 4-5 χρόνια νεότερο, ώστε να ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας. Μην ξεχνάμε ότι ο Μπράουν πέρυσι πραγματοποιούσε πολύ μέτρια σεζόν, μέχρι να πάρει φωτιά στα Playoffs, όπου επίσης μην ξεχνάμε, ότι οι προσπάθειες και ο ρόλος του αναβαθμίστηκαν με το καλημέρα, αφού ο Μπόλντουιν βγήκε νοκ-άουτ στα πρώτα 30′ της σειράς. Τέλος θυμηθείτε το επιεικώς μέτριο (πλησιάζοντας τον όρο “αρνητικός”) Ολυμπιακό τουρνουά της Γαλλίας με την εθνική Ισπανίας. Σαφώς και ο Μπράουν μπορεί να είναι ο εγκέφαλος της ομάδας όταν ο Σλούκας λείψει στα στάνταρ ματς που χάνει κάθε κάθε σεζόν και σαφώς και μπορεί να παίξει ως δίδυμο με τον αρχηγό του ΠΑΟ. Στη συγκεκριμένη υπόθεση βέβαια μιλάμε για δυο διαφορετικής προσέγγισης παίκτες, με τον Μπράουν να αρέσκεται αρκετά στο ανοχτό γήπεδο και τον Σλούκα στο σετ παιχνίδι. Στα δικά μας μάτια λοιπόν, ο Εργκίν Αταμάν ως ιδανική επιλογή (ξαναλέμε, στα δικά μας μάτια) θα έπρεπε να κοιτάξει έναν παίκτη υβρίδιο του Μπράουν αλλά με λίγο μικρότερο στάτους και φυσικά μικρότερη ηλικία. Ένας τέτοιος παίκτης είναι ο Ντάριους Τόμπσον της Εφές. Ένας τέτοιος επίσης είναι ο Κρις Τζόουνς. Και οι δυο είναι overall κατώτεροι παίκτες του Μπράουν, αλλά ξαναλέμε ότι στη δική μας οπτική χρειαζόταν ένας παίκτης με μικρότερου στάτους και κάποια χρόνια νεότερος.
Πίσω από τα ορατά κρύβονται τα αόρατα
Στη θέση ‘5’ ο Παναθηναϊκός μετά από ΠΟΛΛΉ (κυριολεκτικά ΠΟΛΛΉ) σκέψη, συζήτηση σε κάθε ευκαιρία και μπόλικο φιλτράρισμα καταλήγει στον Ομέρ Γιουρτσεβέν, για τον οποίο έχουμε κάνει διάφορες σκέψεις. Ξεκινώντας να πούμε ότι ο Τούρκος Center είναι ένας πάρα πολύ καλός παίκτης. Οι ανάγκες του ΠΑΟ λοιπόν ποιες ήταν; Ένας ψηλός με κιλά, που θα δώσει καλή άμυνα στο ζωγραφιστό (ιδανικά και στο PnR), θα φέρνει rebounding σε υψηλό επίπεδο και στο καλύτερο σενάριο θα έχει καλό μακρινό σουτ και πάσα. Ταυτόχρονα ο παίκτης αυτός θα πρέπει να είναι συμβιβασμένος με τον ρόλο του παίκτη που θα παίζει 10-18 λεπτά σε κάθε ματς, αλλά σε περίπτωση που χρειαστεί θα ανέβει στα 25+ χωρίς να πέφτει η απόδοσή του. Αυτή η περίπτωση παίκτη μόνο εύκολη δεν ήταν. Ο Αταμάν λοιπόν καταλήγει στον γνώριμό του (πολύ σημαντικό αυτό) Γιουρτσεβέν, που δυο καλοκαίρια πριν είχε στηλιτεύσει για την ομολογουμένως επιπόλαιη επιλογή του αθλητή να μην ενισχύσει την εθνική ομάδα της χώρας του, για να προπονηθεί ατομικά. Ο Γιουρτσεβέν έχει γαλουχηθεί στο θρυλικό περιβάλλον των Μαϊάμι Χιτ υπό τον κόουτς Σποέλστρα (όπως και ο Ναν, πολύ σημαντικό αυτό) και έχει σπουδαίες παραστάσεις σε τελικούς Ανατολής και ΝΒΑ, αντιμετωπίζοντας έστω και για λίγα λεπτά τους καλύτερους του ΝΒΑ στο… Final Stage (όπως ο Ναν ξανά). Το όλο θέμα με τον Γιουρτσεβέν είναι, αν έρχεται για αναπληρωματικός (αυτό λέει η κοινή αντίληψη), ως ισάξιος (οι πιο μυημένοι ξέρούν ότι δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από τον Λεσόρ) ή αν είναι ένα μήνυμα προς τον Γάλλο ψηλό που έκανε συζητήσεις αλλά (για την ώρα) δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του, έχοντας αφήσει πιο πριν ξεκάθαρο υπονοούμενο ότι με τη λήξη του συμβολαίου του θα ψάξει την ευκαιρία του ΝΒΑ και της αγοράς γενικότερα. Αυτό θα φανεί μέσα στη χρονιά, και δεν θα μου φανεί παράξενο προσωπικά να δούμε (εφόσον δεν ανανεώνει ο Λεσόρ) τα λεπτά του Γάλλου να μειώνονται και αυτά του Τούρκου να αυξάνονται. Φυσικά θα εξαρτηθούν τα πάντα από την απόδοσή του, αλλά δεν είναι απίθανο ο Αταμάν να σκέφτεται όλα τα ενδεχόμενα και να θέλει να εξασφαλίσει για την ομάδα του την καλύτερη συνθήκη. Με λίγα λόγια θεωρούμε ότι η περίπτωση Γιουρτσεβέν (δεν καλύπτει όλα τα θέλω των πρασίνων για αυτή τη θέση) είναι μια διαφορετική περίπτωση, η οποία πίσω από τη βιτρίνα έχει βαθύτερο νόημα. Ο Τούρκος είναι elite rebounder, εξαιρετικός finisher και πολύ καλός στο PnR, μέσω του οποίου μπορείς να καρπωθείς τα προσόντα όλης της 5άδας και όχι μόνο των δυο που συνεργάζονται πάνω στην μπάλα.
Ευλογία ή κατάρα
Αλήθεια, ο Τσεντί Οσμάν ως τι παίκτης λογίζεται αυτή τη στιγμή στο πράσινο ρόστερ; Ως ένας ακόμα πολύ ποιοτικός παίκτης, ως ο βασικός SF της ομάδας, ως ένα εργαλείο που θα δώσει σε πολλές θέσεις και από πολλούς ρόλους ή ως ο μεγάλος Star αυτής της ομάδας. Οκ, ο Παναθηναϊκός ως πρωταθλητής Ευρώπης κι Ελλάδας και μετά από μια κινηματογραφική χρονιά, έχει αναπτύξει δεσμούς και κανόνες ιεραρχίας στο εσωτερικό του οργανισμού, όμως αν πάμε ψυχρά βάσει βιογραφικών, αυτή τη στιγμή το όνομα που έχει τη μεγαλύτερη λάμψη μεταξύ του γαλαξία αστέρων του ρόστερ του Αταμάν, είναι ο Τσεντί Οσμάν. Ο Τούρκος Forward μεταξύ των πολλών αγαθών που φέρνει στο ΟΑΚΑ, διακρίνεται για τα εξαιρετικά του κοψίματα, για το μακρινό του σουτ, το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο και την καλή άμυνα. Μπορεί να κολλήσει δίπλα σε πολλούς χειριστές και σουτέρ μεταξύ του πράσινου ρόστερ, μπορεί να υποστηρίξει 5άδες που θα βασίζονται στο PnR στο μισό γήπεδο ή σε 5άδες που θέλουν να πιέσουν και να παράγουν στο ανοιχτό γήπεδο. Μπορεί επίσης να πάρει την μπάλα στο τέλος κλειστών παιχνιδιών ή να αναλάβει την τελευταία δύσκολη άμυνα. Το όλο εγχείρημα κατά τη δική μας γνώμη δέχεται ερωτηματικά ως προς τη χημεία, τη συνοχή και την επικοινωνία του συνόλου μέσα στη σεζόν. Όλοι θυμόμαστε πόσο πανίσχυρη φάνηκε η Εφές μετά το back2back, όταν έβαλε στη μηχανή της και δίπλα στον αναλλοίωτο κορμό της τον κορυφαίο SF τότε (μήπως και ακόμα;), Ουίλ Κλάιμπερν. Όλοι θυμόμαστε επίσης πώς ναυάγησε όλο αυτό το τρομερό ρόστερ (δεν μπήκε ούτε στην 8άδα, παίζοντας κακό μπάσκετ). Ο Αταμάν έχει Master στη διαχείριση αστέρων και κρίσεων εντός των ομάδων, όμως πραγματικά αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό φαίνεται να υπάρχουν πολλοί… κόκορες στην ομάδα. Εφόσον υπάρξει αρμονική συνεργασία, ενδεχομένως να γίνουμε μάρτυρες της πιο πλήρους και δυνατής ομάδας στην ιστορία της διοργάνωσης. Αν όμως η υπόθεση πάρει άλλη τροχιά, δεν είναι απίθανο να οδηγηθούμε σε κάτι πιο ανεξέλεγκτο και δύσκολα διαχειρίσιμο. Προσωπικά μας άρεσε αυτό το μικρό κενό στο ‘3’ το οποίο έδινε περισσότερα λεπτά σε όλους τους Guards, στον πολύ χρήσιμο Καλαϊτζάκη αλλά και στον Παπαπέτρου, τον οποίο φέτος περιμέναμε (ή μάλλον ενεστώτας: περιμένουμε) να έχει σημαντικό ρόλο και μια μεστή σεζόν. Στον Παναθηναϊκό προστίθεται όμως ένας Star που έρχεται για πρώτο ρόλο και θα έχει σκάρτες 20 μέρες συνεργασίας με τους νέους συμπαίκτες του στο νέο του περιβάλλον πριν ξεκινήσει επίσημα η σεζόν. Επίσης μην ξεχνάμε ότι αυτός ο παίκτης έρχεται ως απάντηση στη μεταγραφή του Φουρνιέ στον Ολυμπιακό. Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι αν δεν ερχόταν ο Φουρνιέ στον ΟΣΦΠ, ο ΠΑΟ θα προέβαινε ούτως ή άλλως στην προσθήκη του Οσμάν; Προσωπικά αμφιβάλλω. Και τέτοιου είδους κινήσεις δεν οδηγούν πάντα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μπορεί λοιπόν ο Οσμάν με πολύ καλές πιθανότητες να εκτοξεύσει την ομάδα του Αταμάν, μπορεί όμως και να υπερφορτώσει το ρόστερ και να προκαλέσει ένα ντόμινο ανακατανομής λεπτών/ρόλων το οποίο να πάει πολλά επίπεδα πίσω την ομάδα του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον για το πρώτο στάδιο της σεζόν.
Συνοπτικά
Ο κόουτς Αταμάν έχει στα χέρια του το πιο πλήρες υλικό που έχει διαχειριστεί ποτέ και μια από τις πιο κομπλέ ομάδες, αν όχι την πιο κομπλέ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός είναι γεμάτος από χαρακτηριστικά. Έχει καλούς περιφερειακούς αμυντικούς, παίκτες που θα θυσιαστούν για την ομάδα, παίκτες θα πιέσουν σε όλο το γήπεδο, καλούς σουτέρ κατά μήκος του ρόστερ, εξαιρετικούς playmakers και “εγκεφάλους”, 1on1 skills από την περιφέρεια ή από τη ρακέτα, παίκτες για ανοιχτό γήπεδο, PnR Guards, PnR ψηλούς, stretch ψηλούς, πολυθεσίτες, 3nD υλικό και γενικά ό,τι χρειάζεται για να διατηρήσει τα σκήπτρα του. Ο μεγάλος προβληματισμός έγκειται στο πόσο αποφασισμένοι είναι άπαντες στην ομάδα να κάνουν μισό βήμα πίσω για το καλό του συνόλου και να θυσιάσουν μερική από την προβολή τους για τη νίκη της ομάδας. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός σφυρηλατήθηκε μέσα από τις κρίσεις που βρήκε μπροστά του. Ο Αταμάν τις διαχειρίστηκε υποδειγματικά και μέσα από τα προβλήματα βρήκε την πιθανότητα που μπορούσε να φέρει τη σπίθα στην ομάδα του που θα προκαλέσει την πυρκαγιά που είδαμε στο τελευταίο δίμηνο της σεζόν. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Παναθηναϊκός ανέβηκε στο Έβερεστ και υπάρχει ένα ερωτηματικό σχετικά με το πώς θα διαχειριστεί ο κάθε παίκτης την ταμπέλα του νικητή. Δεν είναι μικρή υπόθεση αυτό, έχουμε δει πολλές ομάδες σε όλα τα σπορ μετά τη μεγάλη νίκη να παρουσιάζουν ένα πιο ράθυμο και χορτασμένο πρόσωπο και πολλούς παίκτες να αναζητούν έπειτα την προσωπική προβολή. Πιο πάνω μιλήσαμε για τη φιλοδοξία (;) του Λεσόρ να εξετάσει την πιθανότητα του ΝΒΑ και το Star quality του Οσμάν. Σε αυτά ας προσθέσουμε τον πολύ δυναμικό χαρακτήρα του Ναν, που εκ φύσεως ζητά την ηγεσία και φυσικά τον αρχηγό της ομάδας, Κώστα Σλούκα που έχει κι αυτός μια τρομερά ισχυρή προσωπικότητα. Στον Παναθηναϊκό λοιπόν το πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι η ισορροπία και η εύρεση ρόλων και χημείας. Πολλά από τα πρώτα παιχνίδια είναι εύκολα αλλά και πονηρά. Εφόσον οι πράσινοι ξεκινήσουν με τα αυτονόητα μπορούν να χτίσουν πάνω σε αυτό για να βρουν ρυθμό. Με κάποια αναπάντεχα αποτελέσματα όμως (θυμηθείτε πώς ξεκινούσε τις σεζόν μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα η Εφές με τον Αταμάν) η κρίση θα έρθει νωρίς στη σεζόν.
Ο κόουτς Αταμάν βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Όπως και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, η πίεση είναι τεράστια και η απώλεια τίτλων θα θεωρείται αποτυχία. Ο Τούρκος ομοσπονδιακός έχει φέρει πολλές φορές τούμπα τα προγνωστικά και έχει αποτελέσει την έκπληξη στα μπασκετικά δρώμενα της Ευρώπης. Αυτή τη φορά καλείται να διατηρήσει τα προγνωστικά στη θέση που βρίσκονται και απλά να επιβεβαιώσει τον τίτλο του…
Outsider
