Στα κόκκινα βάφεται ο πρώτος τίτλος της σεζόν, με τον Ολυμπιακό να τρέχει 5-6 λεπτά πριν το τέλος ένα καλό σερί, το οποίο του έδωσε προβάδισμα ασφαλείας, με τους παίκτες του Μπαρτζώκα να έχουν τα χιλιόμετρα “μαζί” ώστε να διαχειριστούν και να διατηρήσουν ακέραιο μέχρι το τέλος (περί χιλιομέτρων: θυμηθείτε απλώς, πώς ο ΟΣΦΠ επέστρεψε από ανάλογη περίσταση στο ματς του ΟΑΚΑ και πώς σήμερα οι πράσινοι παραδόθηκαν, ενώ το ματς ακόμα είχε αρκετά λεπτά).
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας άνοιξε αρκετά το γήπεδο με τις αποστάσεις των παικτών του να ξεριζώνουν την καρδιά της αντίπαλης άμυνας, αφού οι βοήθειες στον Φαλ γεννούσαν συνεχώς τρανζίσιον μισού γηπέδου, όπου οι παίκτες του Αταμάν κλήθηκαν να τρέξουν ουκ ολίγα σπριντς από πλευρά σε πλευρά. Ο Γάλλος ψηλός ήταν για ακόμα ένα ντέρμπι το σημείο αναφοράς του αγώνα, αφού εκτός της επιθετικής του επίδρασης, θωράκισε το ζωγραφιστό της ομάδας του στα μετόπισθεν, έχοντας εκ νέου σωστή συμπεριφορά στις αλλαγές που έπρεπε να παίξει στην περιφέρεια. Εδώ να σημειώσουμε ότι την ομάδα του Ολυμπιακού ευνόησε η κακή μέρα των Σλούκα-Ναν, οι οποίοι ήταν άσφαιροι στο σουτ μετά από προωθητική ντρίμπλα, κάτι που μπορεί άμεσα να αποτελέσει πλήγμα στην drop άμυνα του Γάλλου ψηλού και να αναγκάσει το ερυθρόλευκο τιμ να παίξει το χαρτί του Ράιτ πιο νωρίς στο ματς.
Ο Ολυμπιακός κυρίως με shadow τακτική στα αντίπαλα πικς επέτρεψε λοιπόν το σουτ στους δυο αριστερόχειρες, με την άμυνα στον Γκραντ να είναι από κάτω (under) και τον Παπανικολάου να βρίσκεται σε καλή μέρα στα αμυντικά του recovers μετά τις βοήθειες που έδινε προς τον άξονα.
Ο Παναθηναϊκός επέλεξε hedge out σε ορισμένες περιπτώσεις (κυρίως show n’ recover αντιμετώπιση) και οι παίκτες του Μπαρτζώκα διάβασαν ακαριαία το στιγμιαίο μαρκάρισμα του Φαλ από έναν πράσινο πλάγιο. Εκεί παίχτηκε μεγάλο μέρος του σημερινού τελικού, αφού ο Γάλλος εκτός από αποτελεσματικό finishing έδειξε για πολλοστή φορά πόσο καλός είναι στην πάσα από το χαμηλό ποστ.
Επιστρέφοντας στην ερυθρόλευκη άμυνα, το γεγονός ότι δεν υπήρχε καθαρός low post παίκτης από το απέναντι στρατόπεδο, ήταν σαφώς κομβικός παράγοντας για αυτήν. Με την είσοδο του Ράιτ ο Μπαρτζώκας άλλαξε την τακτική του αμυντικά, παίζοντας άμεσο switch ή deny άμυνα στα πικς κυρίως των Σλούκα και Ναν. Επιθετικά είδαμε τον Πετρούσεφ να παίζει στο ‘4’ αρκετή ώρα, φέρνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις σε τέλμα την επιθετική ροή της ομάδας του (ο παίκτης κλίνει φανερά προς το ‘5’), χτυπώντας όμως με τα πιο γρήγορα πόδια του τον Ντίνο Μήτογλου σε επιθέσεις 10 δευτερολέπτων ή λιγότερο. Τον Έλληνα PF/C οι ερυθρόλευκοι στόχευσαν στην άμυνά τους, τζογάροντας το δικό του σουτ και δεν δικαιώθηκαν (4/6 τρίποντα), ωστόσο δεν τον πλήρωσαν.
Εν κατακλείδι, στον Ολυμπιακό κατακτούν απόλυτα δίκαια για 3η σερί σεζόν το κύπελλο Ελλάδος και έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν για τη συνέχεια. Η ομάδα ανταποκρίθηκε σε ένα δύσκολο από κάθε άποψη παιχνίδι, δείχνοντας φανερά πιο έτοιμη για έναν τελικό. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη ήταν φανερό εδώ και κάποιες εβδομάδες, ότι περνάει κοιλιά στην απόδοσή του. Οι νίκες στην Ευρωλίγκα δεν αναιρούν το γεγονός, ότι οι παίκτες του Αταμάν μοιάζουν… χαμένοι στη μετάφραση και εμφανώς καταπονημένοι. Ίσως σήμερα ο Τούρκος (προετοίμαζε το έδαφος για πιθανή ήττα εδώ και μέρες, επαναλαμβάνοντας πως οι κύριοι στόχοι της ομάδας του είναι η Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα και όχι το κύπελλο) τεχνικός να έπρεπε να δοκιμάσει τη ζαριά του Μπαλτσερόφσκι, ενός παίκτη που ίσως μπορούσε να μείνει μόνος του στο ποστ με τον Φαλ. Η συνέχεια βέβαια θα δώσει όλες τις απαντήσεις.
Υ.Γ: Μόνο όσοι βλέπουν πιο βαθιά το άθλημα, μπορούν να δουν την ομορφιά ενός παιχνιδιού 110 πόντων. Ναι, το σημερινό παιχνίδι ήταν μια κλασική, παραδοσιακή, ελληνική ντερμπάρα.
Υ.Γ: Θυμηθείτε το ποστ μας για τον Νίκολα Μιλουτίνοφ (t.ly/gcBrl). Το πρώτο πράγμα που γράφαμε, ήταν πως ο Σέρβος δεν ταιριάζει ιδανικά με τον Φαλ ως δίδυμο στο ‘5’ μιας ομάδας. Πιστεύω, ότι η έλευση του Ράιτ να έπεισε και τον πιο δύσπιστο για το τι πραγματικά χρειαζόταν ο ΟΣΦΠ ως παρτενέρ του Γάλλου στη θέση.
