Σε ένα φανταστικό παιχνίδι, για το οποίο θα μιλάει όλη η Ευρώπη, ο Ολυμπιακός κατάφερε να φύγει νικητής στην παράταση (78-88, κ.α: 74-74), όντας φανερά ανώτερος στο έξτρα 5λεπτο, όπου έτρεξε σερί 4-14.
Οι πράσινοι είχαν καλά διαστήματα τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά και έδωσαν καλά δείγματα γραφής για ένα τόσο σπουδαίο ματς σε τόσο πρώιμο στάδιο, όμως ο Ολυμπιακός με τη χρόνια συνύπαρξη των παικτών του και τη συνοχή του συνόλου του, είχε τις απαντήσεις στα κρίσιμα σημεία του αγώνα. Ο Ουόκαπ, ο οποίος αφέθηκε αρκετές φορές ελεύθερος από την αντίπαλη άμυνα, πέτυχε 5 τρίποντα, αδυνατώντας ωστόσο να πετύχει τα μεγάλα καλάθια στην εκπνοή, ενώ το τραγικό λάθος του Λεσόρ, στέρησε από τον ΠΑΟ, όχι μόνο μια γεμάτη επίθεση στο τέλος, αλλά κατά πάσα πιθανότητα την είσοδό του στην παράταση με τέσσερα φάουλ του Ολυμπιακού.
Τρομερό παιχνίδι από τα δυο 4άρια των ομάδων, Ερνανγκόμεζ και Πίτερς, οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί τόσο επιθετικά όσο κι αμυντικά (οι πράσινοι στόχευσαν αρκετά μέσα από Pin Downs να πάρουν τον Πίτερς με κάποιον περιφερειακό τους ψηλά, αλλά ο Αμερικάνος είχε σωστή συμπεριφορά). Ο Αταμάν πήγε σε κλειστό ροτέισον, έχοντας τους Μωραΐτη, Κώστα, Καλαϊτζάκη και Μαντζούκα σχεδόν ανενεργούς και τους Γκάι, Μπαλτσερόφσκι με λίγα λεπτά. Ο Πολωνός χρησιμοποιήθηκε σε σχήμα με δυο 5άρια στην 4η περίοδο, προφανώς για να δοθεί η άνεση στον Λεσόρ να βγαίνει σε αλλαγές στην περιφέρεια (αλλά και ως σουτέρ από το ‘4’ για κάποιες ανάσες στον Ερνανγκόμεζ) και οι Πειραιώτες το διάβασαν άμεσα, στέλνοντας μετά το PnR την μπάλα στις γωνίες και στους Snipers, ώστε να βάλουν τον όχι ευκίνητο ψηλό του ΠΑΟ να τρέξει μεγάλες αποστάσεις.
Με τον Μιλουτίνοφ πολλές φορές στις βολές, ώστε να ενεργοποιήσει baseline drives ή φυσικά σε κεντρικά Picks, η ομάδα του Μπαρτζώκα μετακίνησε την μπάλα άριστα, δείχνοντας ότι είναι αρκετά μπροστά για την εποχή, ενώ και αμυντικά υπήρχε καλή επικοινωνία με φάσεις όπου χρειάστηκαν τριπλέ αλλαγές, αυτές να εκτελούνται σχεδόν στην εντέλεια ή φέρνοντας εύστοχα παίκτες από τη weak side. Οι φιλοξενούμενοι οδήγησαν την μπάλα αρκετές φορές στο post game των πράσινων πάνω στον Μιλουτίνοφ, ώστε να τονιστεί η αδυναμία του Λεσόρ στην πάσα και στο ποστ παιχνίδι, ενώ θωράκισαν το αμυντικό τους ριμπάουντ.
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός πέρασε από μια έδρα, στην οποία οι περισσότερες ομάδες φέτος θα δεινοπαθήσουν (όπως δεινοπάθησε και ο ίδιος εδώ που τα λέμε). Η νίκη ήταν νίκη 4άδας, αν και είναι υπερβολικά νωρίς να μιλάμε από τώρα για κατατάξεις και απόδειξη, ότι οι ερυθρόλευκοι θα πάρουν πολλά παιχνίδια φέτος μόνο και μόνο με την προεργασία τους ως ομάδα ΜΑΖΙ. Έδειξαν πολύ καλά δείγματα και περιμένουν να δουν, τον Φαλ να επιστρέφει, για να κάνει την επίθεση της ομάδας τους ακόμα πιο πολυδιάστατη και τον Μπραζντέικις να ενσωματώνεται στο σύνολο, για να δώσει τον πλουραλισμό του παιχνιδιού του.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, χωρίς το ακατανόητο λάθος του Λεσόρ θα μπορούσε να έχει άλλη τύχη στο ματς, ενώ μερικά χιλιοστά στάθηκαν εμπόδιο στα πιο τρελά όνειρα των οπαδών της ομάδας, όταν το σουτ του Σλούκα στην εκπνοή “χόρεψε” στη στεφάνη και βγήκε έξω. Κάποιες αμυντικές αδράνειες ήταν σαφώς εντελώς φυσιολογικές για το σημείο της σεζόν, όμως οι πράσινοι είχαν στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα εξαιρετικό πρόσωπο κυρίως αμυντικά (δέχτηκαν 88 πόντους σε 45 λεπτά, 74 στα 40′ με τον αντίπαλο να έχει 15/32 από το τρίποντο, εξαιρετική δουλειά αμυντικά) και κάποιες πολύ καλές προσωπικές εμπνεύσεις αλλά και συνεργασίες στην επίθεση. Θα χρειαστούν απαραίτητα τον εξαιρετικό σήμερα Γκριγκόνις να παίξει σε αυτό το επίπεδο, έναν σαφώς πιο διαυγή Βιλντόζα, ασφαλώς τους απόντες, Παπαπέτρου και Μήτογλου και τότε θα μπορεί να παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια στους Γκάι και Μπαλτσερόφσκι, για να έρχονται ως πυλώνες της 2nd Unit.
Οutsider
