Τα ρόστερ χτίζονται και οι προσθήκες αναγκαίες, όταν προκύπτουν κενά.
Όταν όμως τα τελευταία δεν είναι εύκολα στα λόγια, γιατί να επιστρατεύεται όλο το «ασκησιολόγιο» της ντρίπλας;
Έχοντας αποδώσει ενίοτε έλλειψη ειλικρίνειας στους παίκτες, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο αντίπαλον δέος, αυτό του προπονητή.
Ο coach δεν θέλει τον αθλητή στην ομάδα του και η ευθύτητα που ευαγγελίζεται, πάει περίπατο την ύστατη ώρα στο αντίο. Δεν κρίνουμε την επιλογή του για τον αποχωρισμό, αλλά τον τρόπο με τον οποίο, θέλει να οδηγήσει τον άλλο να πάρει την τελική απόφαση και όχι να το πει ο ίδιος!
Τελικά, τα φαινόμενα (όντως) απατούν…
Outsider
