Οι προπονητές καλαθοσφαίρισης έχουν τεράστια επιρροή στον τρόπο με τον οποίο οι παίκτες τους προσεγγίζουν το παιχνίδι. Βασικός άξονας αυτής της επιρροής είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και δρουν ως προσωπικότητες. Μια αρετή που πρέπει να τους διέπει, είναι αυτής της ειλικρινούς ταπεινότητας. Είναι το βασικό συστατικό της επιτυχίας και της διατήρησης μακροπρόθεσμων σχέσεων με συναδέλφους και παίκτες.
Η ταπεινότητα είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία στο οπλοστάσιο ενός προπονητή. Αφορμή για αυτή την θεματική μας έδωσε ο Pablo Laso, οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Israel Hayom κλήθηκε να απαντήσει σε μία σειρά από σημαντικά ερωτήματα, που ανέδειξαν την προσωπικότητά του.
Αυτό που μας τσίγκλισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν η δήλωσή του για τον διαχωρισμό των προπονητών. Που στην ουσία για τον ίδιο, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Σε ερώτηση για πιθανή επιστροφή του στους πάγκους, ο ίδιος απάντησε: «Θα πάω σε μια ομάδα μόνο αν με εκτιμά και νιώσω ότι μπορώ να την οδηγήσω μπροστά. Δεν είναι απαραίτητο να είναι στην Ευρωλίγκα. Ένας προπονητής είναι… προπονητής, δεν υπάρχει προπονητής Ευρωλίγκας και προπονητής Eurocup».
Σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα του σήμερα, οι δηλώσεις αυτές έχουν «πλάκα». Έχουν πλάκα, γιατί δεν ξέρουμε πόσοι coaches ασπάζονται ειλικρινώς μια τέτοια άποψη. Έχουν πλάκα, γιατί μια μεγάλη πλειοψηφία προπονητών είναι αποπροσανατολισμένη και χάνει τα θεμελιώδη, όταν αποκτά τίτλους.
Ο Ισπανός προπονητής με τόσες διακρίσεις, δεν υποτιμά το Eurocup. Η μοναδικότητα της δήλωσης είναι άξια προβληματισμού, γιατί την φέρει στο στόμα του ένας κορυφαίος προπονητής. Βάζει τα γυαλιά στους επηρμένους και τους αλαζόνες, που νομίζουν ότι μια διάκρισή τους με μια ομάδα θα έχει αιώνιο αντίκτυπο στις δουλειές τους. Και δυστυχώς αγνοούν ότι οι ταυτότητες δεν αναπαύονται ποτέ…
Επιμέλεια: Σπύρος Κόγκας
