Η σεζόν πλησιάζει κάθε μέρα και περισσότερο. Οι ομάδες ρυθμίζουν τις τελικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού τους και ετοιμάζονται να ριχθούν στη μάχη. Πίσω από τις κάμερες και τα πρωτοσέλιδα όμως, υπάρχουν παίκτες θεωρητικά άσημοι, που με πείσμα που δεν συγκεντρώνουν τα πολλά βλέμματα, ετοιμάζονται για το δικό τους μπαμ και το βήμα παραπάνω. Ποιος θα είναι ο νέος Polonara ή ο νέος Baldwin της φετινής Ευρωλίγκας;
Δέκα σκέψεις της σελίδας για παίκτες από τα χαμηλά ράφια, που μπορούν να βγουν στον αφρό μέσα από το κατάλληλο περιβάλλον και να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας με την εξέλιξή τους.
Let’s go!
1) Yovel Zoosman (ALBA Berlin)
O Zoosman ψάχνει μια επανεκκίνηση στην καριέρα του μετά την περσινή χρονιά, που εκτυλίχθηκε πολύ άσχημα για τον ίδιο, μιας και οι τραυματισμοί τον κράτησαν εκτός δράσης και πολύ πίσω. Ο Zoosman προστίθεται στο δυναμικό μιας ομάδας που τρέχει το γήπεδο, παίζει σε υψηλό ρυθμό και έχει ταχύτητα στην ανάπτυξη, προσφέροντας την ευκαιρία για καλά νούμερα σε αρκετούς παίκτες. Θα πάρει τη θέση του Simone Fontecchio που πέρυσι έκανε την έκρηξή του (εξαιρετικός και στην Ολυμπιάδα) και εξαργύρωσε αυτή του τη βελτίωση με ένα συμβόλαιο στην Baskonia. O Ισραηλινός πλάγιος διακατέχεται από μαχητικό πνεύμα, έχει καλό σουτ κυρίως από τις γωνίες και αν και διαθέτει παιχνίδι ένας εναντίον ενός, δεν τον έχουμε δει πολλές φορές να παίρνει πάνω του απομονώσεις. Δεν είναι ο πλάγιος που δημιουργεί, όμως είναι ένας παίκτης-πασπαρτού που σίγουρα δεν αφήνει κανέναν προπονητή ασυγκίνητο.
2) Danilo Andjusic (AS Monaco)
O Andjusic δεν είναι ο παίκτης που γυαλίζει σε μια βιτρίνα, όμως μια ματιά στο ρόστερ της πυραυλοκίνητης Monaco μπορεί να σε πείσει, πως πρόκειται για τον μοναδικό καθαρό executive shooter της. Έχοντας δίπλα του κάποια τέρατα (Motiejunas, Hall, Faye, Boutsiele), που μπορούν να στηρίξουν το καλό παιχνίδι του μακριά από την μπάλα και γύρω από τα σκριν και κάποιους καλούς πασέρ (James, Westermann, Lee), o Σέρβος μπορεί να πάρει πολλά λεπτά και να βγει στον αφρό. Έρχεται από σπουδαία χρονιά στη Γαλλία με την Bourg (18.5 πόντοι με 37% για 6.5 τρίποντα ανά ματς σε Pro A και BCL) και στα 30 του έχοντας και τρεις χρονιές προϋπηρεσίας στη EuroLeague μοιάζει πιο έτοιμος από ποτέ. Πιθανότατα, η Monaco να έχει βρει τον δικό της Carroll, Kuric, Milaknis ή Datome. Εξαιρετικός και στο προολυμπιακό -παρά την παταγώδη αποτυχία της Σερβίας- με 15.2 πόντους και 54.5% στο τρίποντο σε τέσσερα ματς.
3) Vanja Marinkovic (Baskonia)
O Vanja είναι ένας από τους τέσσερις δήμιους του Ivanovic (Giedraitis, Peters, Fontecchio οι υπόλοιποι τρεις). Σίγουρα θα έρχεται από πίσω στο rotation, όμως δεν είναι διόλου αμελητέα οντότητα. Έρχεται από δυο τίμιες σεζόν στην EL με τη Valencia, οπότε γνωρίζει από πρώτο χέρι, τι εστί ισπανική πραγματικότητα. Ο Ivanovic είναι πολύ ικανός στο να δίνει ρόλους και να διατηρεί ζεστούς τους παίκτες του μέσα στη σεζόν, ενώ σε περίπτωση τραυματισμών ή ποινών, θα πάρει αυτομάτως περισσότερα λεπτά. Στα 24 του έχει μπροστά του πολύ δρόμο να κάνει αλλά και πολλά περιθώρια βελτίωσης. Απέχει από το να χαρακτηριστεί ακόμα 3 n’ D, όμως βαδίζει προς τη σωστή οδό. Θα πρέπει να βάλει περισσότερο την πάσα στο ρεπερτόριό του, για να ανοίξει περισσότερες πόρτες και να λάβει περαιτέρω χρόνο συμμετοχής.
4) Ognjen Jaramaz (FC Bayern Munich)
H Bayern του Trinchieri ξεπούλησε φέτος μετά την περυσινή της εκκωφαντική πορεία και ετοιμάζει την επόμενη μέρα με νέους πρωταγωνιστές. Ο καταπληκτικός Baldwin την έκανε κι αυτός για τη Vitoria και την Baskonia και το κενό του καλούνται να καλύψουν δυο πρώην παίκτες του Trinchieri στην Partizan: ο Walden και ο Jaramaz. Αν και σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον, ο Walden θα είναι αυτός που θα ξεκινά βασικός, εμείς θέλουμε να σταθούμε στον 26χρονο Σέρβο Combo. Κι αυτό γιατί είναι ο παίκτης που συγκεντρώνει τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά του προκατόχου του, Wade Baldwin. O Jaramaz λοιπόν έχει πολύ καλά πατήματα και μέσα σε μια επίθεση με καλό spacing και κυκλοφορία (αν δεν το βρεις αυτό σε ομάδα του Trinchieri, δεν το βρίσκεις πουθενά) μπορεί να βρει χώρους και να κάνει σαματά. Παράλληλα κουβαλά στην πλάτη του ένα ποσοστό καριέρας στο τρίποντο που πλησιάζει το 35%, ενώ ήταν αρκετά καλός και δημιουργικά, όπου -κυρίως- σε drive n’ kick καταστάσεις δημιουργούσε fast breaks μισού γηπέδου και ακουμπούσε τις 4 τελικές πάσες ανά αναμέτρηση.
5) Marial Shayok (Fenerbahce)
O Shayok έρχεται από μια σπουδαία σεζόν με την Bursaspor (18.9 PTS, 6.9 REB, 4.2 AST), για να ντεμπουτάρει στη μεγάλη σκηνή και να εδραιωθεί σε αυτή, προκειμένου να ανοίξει την πόρτα του NBA. Ο Καναδός G/F δίνει scoring threat στην ομάδα του Σάλε και θα κληθεί να συνθέσει μια 4άδα περιφερειακών, που πρέπει να οδηγήσει την τούρκικη ομάδα όσο το δυνατόν πιο ψηλά στην 8άδα. Έχει μπροστά του τον Henry, τον Guduric (όλοι ξέρουμε ότι στις ομάδες του Djordjevic οι “Γιούγκοι” παίρνουν μια ψήφο παραπάνω, πλην του ότι ο Guduric είναι παικτάρα) και το υπερόπλο της διοργάνωσης, De Colo. Παρ’ όλα αυτά ο Djordjevic είδε ότι δεν έχει post από την περιφέρεια (ο De Colo στα 33 του πια καλό είναι να μην φθείρεται με την επαφή) και επέλεξε έναν πλάγιο, που εκτός από σουτ διαθέτει και παιχνίδι με πλάτη. Με τον Polonara στο ‘5’ να αδειάζει το “βαμμένο” από μεγάλα κορμιά, ο Shayok μπορεί να βασιστεί για αρχή στο παιχνίδι του στο χαμηλό post, όπου είναι δυνατότερος από την πλειοψηφία των Guards της διοργάνωσης και σιγά σιγά να αναρριχηθεί στο rotation της Fener.
6) Dylan Osetkowski (LDLC ASLEL Villeurbanne)
Οι αφοί Parker κύκλωσαν από νωρίς το όνομα του Αμερικανοθρεμμένου Γερμανοπολωνού και τον έκλεισαν πριν μπουν στο αλισβερίσι μεγαλύτερα πορτοφόλια. H ASVEL έχασε το playmaking από τη ρακέτα με τη φυγή του Moustapha Fall για τον Πειραιά, όμως αντικατέστησαν γρήγορα αυτή την έλλειψη με τον Osetkowski που είναι εξαιρετικός πασέρ τόσο από το χαμηλό όσο και από το ψηλό ποστ. Διακρίνεται επίσης από ένα αξιόπιστο μακρινό σουτ και από μια επαρκή γκάμα κινήσεων χαμηλά. Σε δέκα ματς πέρυσι στο EuroCup είχε 17.9 πόντους με 52% στο τρίποντο, 85.7% στις προσωπικές, 5.3 rebounds και 2.8 assists. Και όλα αυτά σε μόλις 26:17 συμμετοχής. Παίζει και στις δυο θέσεις της front court, έχει πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι και έχει καλό αθλητικό πακέτο, ενώ είναι μόλις 25 ετών. Μπορεί να κάνει θραύση!
7) Keenan Evans (Maccabi Playtika Tel Aviv)
Τον καλύτερο παίκτη μακράν του δεύτερου έκλεισε η Maccabi νωρίς στη σεζόν. Ο λόγος φυσικά για τον Keenan Evans, που έρχεται από μια χρονιά με τη Hapoel Haifa, κατά την οποία έγραφε 25.8 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης κατά μέσο όρο. Φαντάζει έτοιμος ακόμα και για ρόλο starter στη νέα Maccabi. Μπορεί να δώσει σκορ από πολλές περιστάσεις και να πασάρει αποτελεσματικά (6.2 τελικές για 2.3 λάθη πέρυσι στην απαιτητικότατη λίγκα του Ισραήλ). Ο μεγάλος μου ενδυασμός σχετικά με την περίπτωση του Evans έγκειται στη συνύπαρξή του με τον Wilbekin, έναν παίκτη που ποτέ δεν… ζήλεψα για την ιδεατή δική μου ομάδα. Ο Wilbekin δεν είναι ο παίκτης που ενώ έχει το κουμάντο της ομάδας, μπορείς να συνεργαστείς μαζί του, ειδικά όταν είσαι κι εσύ Guard. Παρ’ όλα αυτά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ικανός προπονητής και πιστεύω, πως μπορεί να μοιράσει την πίτα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι. Σε μια επίθεση βασισμένη στην προσωπική φάση και με μερικά cuts μακριά από την μπάλα, θεωρώ πως ο Evans μπορεί πραγματικά να βγει στον αφρό.
8) Kendrick Perry (Panathinaikos OPAP Athens)
O Perry είναι μέχρι νεοτέρας ο μοναδικός καθαρός PG στην ομάδα του Πρίφτη και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά λεπτά στα πόδια του και πολλές μπάλες στα χέρια του. Στα φιλικά έδειξε εξαιρετικό πρόσωπο σε γενικές γραμμές σε άμυνα κι επίθεση. Υπολείπεται στην pick n’ roll δημιουργία, όμως έχει προσωπική φάση και περιμένει με υπομονή την καλή κατάσταση, όταν η μπάλα είναι μακριά του. Καλός σουτέρ από κάθε απόσταση, πατάει ρακέτα, κερδίζει και βάζει βολές και αμύνεται αρκετά καλά στην περιφέρεια. Το spacing που μπορούν να του εγγυηθούν οι συμπαίκτες του είναι ασφαλώς ένα ερωτηματικό για την απόδοση του ίδιου, όμως ο παίκτης αν και 29 ετών έχει μεγάλη δίψα για διάκριση και όρεξη για δουλειά στην πρώτη πραγματικά μεγάλη στιγμή της καριέρας του. Θα παίξει μεγάλο ρόλο το πόσο ζεστός μπορεί να παραμείνει, όταν Παπαπέτρου και Roos πάρουν περισσότερες μπάλες από αυτόν.
9) Adam Hanga (Real Madrid)
O Ούγγρος πλάγιος συνεχίζει την περιοδεία του στα εδάφη της Ισπανίας και επόμενη στάση του είναι η Μαδρίτη και η Real. Ο ίδιος πρόσφατα δήλωσε, πως ο Laso δίνει πολύ περισσότερο χώρο και χρόνο σε έναν παίκτη, για να δείξει το ατομικό του ταλέντο και αφήνει στον παίκτη την πρωτοβουλία, πετώντας ξεκάθαρα καρφιά για την Barca και τον Saras. Η αλήθεια είναι ότι στη Βαρκελώνη ο Μαγυάρος SG/SF δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν γύρω από το πρόσωπό του κατά τη θητεία του στη χώρα των Βάσκων, όταν και αποτελούσε τον καλύτερο ίσως παίκτη στην Ευρώπη στη θέση του. Στα πρώτα ματς ο Laso του δίνει πολλά λεπτά και ρόλο βασικού. Δεν σταμάτησε ποτέ να βελτιώνεται και να προσθέτει πράγματα στο παιχνίδι του (πλέον θεωρείται τουλάχιστον average σουτέρ και δημιουργός), ενώ η αθλητικότητα παραμένει σε μεγάλα ύψη. Αμυντικάρα από τις λίγες και παίκτης για πολλές δουλειές, που μπορεί στη Real να βοηθήσει και να βοηθηθεί τα μάλα.
10) Tyler Cavanaugh (Zalgiris Kaunas)
Ένας ακόμα παίκτης που έρχεται από ένα αρκετά μεγάλο και άγονο διάστημα, είναι ο Tyler Cavanaugh. O 27χρονος PF/C πρόπερσι ξεκίνησε καλά στην EL με την ALBA, όμως λίγο το rotation, λίγο ο κορωνοϊός και περισσότερο οι τραυματισμοί του τον κράτησαν πίσω και τον έριξαν στο σκοτάδι. Η χρονιά του πέρυσι στην Tenerife ήταν μέτρια στην καλύτερη περίπτωση, όμως δεν γίνεται ένας αρκετά καλός παίκτης -για όποιον τον παρακολουθούσε στην G-League- να ξεχάσει το μπάσκετ έτσι απλά. Η Zalgiris και το πρόγραμμά της έχουν ωφελήσει ουκ ολίγους αθλητές και ο Αμερικάνος tweener, του οποίου τα χαρακτηριστικά μοιάζουν αρκετά με αυτά του διαχρονικού ηγέτη της ομάδας, Paulius Jankunas, (σουτ μέσης απόστασης, post up, πάσα, rebounding) μπορεί δίπλα και στους Lauvergne, Nebo, να επανέλθει στο στερέωμα της διοργάνωσης σε μια καλή περίσταση για τον ίδιο για ένα restart στην καριέρα του. Καθόλου τυχαίο το ότι ήταν η πρώτη φετινή μεταγραφή των Λιθουανών.
Οι δέκα βασικότεροι παίκτες, που θεωρούμε ότι μπορούν φέτος να αποδειχθούν “steals”. Στοιχηματάκιδες και φαντασάκιδες, μάτια ανοιχτά!
Επιμέλεια: Outsider
